Հաջորդ շաբաթվա ընթացքում կամ մոտավորապես այդ ժամանակ հազարավոր մարդիկ՝ ինչպես խաղաղ բնակիչներ, այնպես էլ զինվորներ, կարող են պատերազմի զոհ դառնալ, որը աշխարհի գերտերությունները, կարծես, չեն կարողանում կանգնեցնել, և որում Թուրքիան աջակցում է ագրեսորին՝ ի դեմս Ադրբեջանի, The Australian-ում իր հոդվածում գրում է բրիտանացի փաստաբան, պրոֆեսոր Ջեֆրի Ռոբերտսոնը.

Ղարաբաղը դարձավ երկրորդ Սիրիա Արցախի հետ շփման գծի ողջ երկայնքով Ադրբեջանի լայնածավալ ագրեսիայից դեռ շատ առաջ առաջատար վերլուծաբաններն ու ընդդիմության ներկայացուցիչները նախազգուշացնում էին, որ Փաշինյանի քաղաքականությունը տանում է դեպի հակամարտության ահագնացում և մոտեցնում նոր լայնածավալ պատերազմի հավանականությունը:

Ադրբեջանական բանակը «դաժան պայմաններում» «հակահարձակողական» գործողություն է անցկացնում հայկական զորքերի դեմ, այսօր ճեպազրույցում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահի օգնական, նախագահի աշխատակազմի արտաքին քաղաքականության հարցերով բաժնի վարիչ Հիքմեթ Հաջիևը։

Իլհամ Ալիևն իրեն հաշիվ տալի՞ս է, թե ինչ փակուղի մտցրեց իր երկիրն ու իրեն։ Ամենայն հավանականությամբ՝ տալիս է, բայց արդեն ուշ է։ Բոլորին ակնհայտ է, որ ոչ մի բլիցկրիգ Ադրբեջանին չհաջողվեց։ Իհարկե, ադրբեջանական քարոզչությունը կարող է օրական մի քանի անգամ զեկուցել նույն բնակավայրերի «ազատագրման» մասին, բայց փաստացի Ադրբեջանն առաջընթաց չունի, այլ ունի տեխնիկայի և, իհարկե, մարդկային մեծ կորուստներ։ Արդեն մոտ երկու հազար։

Հակամարտության միջազգայնացման ֆենոմենը Համավարակի, ԱՄՆ-ում ընթացող նախընտրական պայքարի և, վերջապես, սեպտեմբերի 27-ի կիրակի օր լինելու վրա արված խաղադրույքն արդարացված գտնվեց լոկ տեսության մակարդակով։ Գործնականում ամեն ինչ այլ ընթացք ստացավ. համաշխարհային հանրությունը պատրաստակամ շեղվեց վերոնշյալ խնդիրներից՝ հանուն գլոբալ խնդրի։ Արդեն կիրակի առավոտյան Թուրքիայի և Ադրբեջանի առաջին դեմքերը տհաճ անակնկալի եկան այն փաստից, որ աշխարհը միանգամից մոռացավ համավարակի մասին և սկսեց խոսել հակամարտության գոտում ահագնացման անթույլատրելիության մասին։

Չկան առանձնապես կասկածներ, թե որ կողմն էլ վերսկսել մարտական գործողությունները Ղարաբաղի ճակատագծում։ Միանշանակ դա Ադրբեջանն է, Թուրքիայի ակնհայտ աջակցությամբ։ Տարիներ ի վեր, Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հայտարարում էր բացահայտ, որ պատերազմը ավարտված չէ, և շարունակվելու է։ Ռազմատենչ հայտարարությունները, որոնք հնչեցնում էր Բաքուն, ինչպես նաև հրադադարի խախտումները ճակատագծում անթիվ անհամար են։ Միջադեպերը երբեմն երբեմն կարող էին իհարկե առաջանալ տարերայնորեն, սակայն դրանց մեծ մասը կանխամտածված են եղել, որպեսզի ցույց տան Ադրբեջանի ժողովրդին, որ իշխող վերնախավը չի հաշտվել 1991-94 թթ պատերազմում կրած պարտության հետ և գերակա դիրքերի կհասնի, եթե նույնիսկ հարկ լինի՝ ուժով։

Դիրքային շոշափելի փոփոխություններ առաջնագծում տեղի չեն ունեցել, ընթացել են շատ ինտենսիվ և լայնածավալ մարտեր։ Տեղեկությունը լրագրողների հետ ճեպազրույցում հայտնեց Արցախի Հանրապետության նախագահ Արայիկ Հարությունյանը։

Այս օրերին շատ ու միանգամայն արդարացի խոսվում է այն մասին, որ սեպտեմբերի 27-ից վերսկսված մարտական գործողություններն արցախ-ադրբեջանական շփման գծի ողջ երկայնքով ավելի ճիշտ է բնութագրել ոչ թե որպես Ադրբեջանի, այլ որպես ադրբեջան-թուրքական ագրեսիա:

«Բանակցային գործընթացն այլևս չի կարող ղարաբաղյան խնդրի շրջանակներում մնալ իր նախկին տեսքով»,- «ԳԱ»-ին տված բացառիկ հարցազրույցում հայտարարեց ՌԳԱ ՀՏՄՀԻ-ի գլխավոր գիտաշխատող, Կովկասագետների գիտական ընկերության նախագահ Ալեքսանդր Կռիլովը: