Կայացավ «Վահան Թեքեյան» ամենամյա միջազգային մրցանակաբաշխությունը։ Արդեն 29-րդ անգամ անցկացվող մրցանակաբաշխության շնորհիվ Միությունը գնահատում և խրախուսման է արժանացնում մշակույթի և գիտության տարբեր բնագավառների լավագույններին։

Ռուս լուսանկարիչ Միխայիլ Կորոստելևը դարձել է վայրի բնության լուսանկարչության աշխարհի ամենահեղինակավոր մրցույթի՝ «Տարվա վայրի բնության լուսանկարիչ» մրցանակի առաջին հաղթողը։ Այս մասին հայտնում է «ՌԻԱ նովոստի»-ն։

ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Գավառ համայնքի Կարմիրգյուղ և Գեղարքունիք գյուղերի վարչական տարածքների սահմանագծին գտնվող Քանագեղ հնավայրի դամբարանադաշտում այս տարվա հոկտեմբերի սկզբից սկսվել և ընթանում են 11-րդ դամբարանի պեղման աշխատանքները։ «Արմենպրես»-ի տեղեկացմամբ՝ պեղումներն իրականացվում են ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության «Պատմամշակութային արգելոց-թանգարանների և պատմական միջավայրի պահպանության ծառայություն» ՊՈԱԿ հնագիտական արշավախմբի կողմից, որը ղեկավարում է պատմական գիտությունների դոկտոր, հնագետ Աշոտ Փիլիպոսյանը։ Արշավախմբի կազմում են հնագետ Բեն Վարդանյանը, հնագետ-հնամարդաբան Հասմիկ Սիմոնյանը և հնագետ-վերականգնող Տիգրան Զաքյանը։

Անցյալ տարի հնագետները հայտնաբերել են հնագույն աթոռ, որը թվագրվում է մ.թ.ա 7-րդ դարով: Հայտնաբերումը տեղի է ունեցել Գերմանիայի Էնդսեե գյուղում միջնադարյան թաղման պեղումների ժամանակ, գրում է HeritageDaily-ն։

ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության կոմիտեի 45-րդ նիստում քննարկվել է Լեռնային Ղարաբաղի մշակույթի և պատմության հուշարձանների հարցը։ Տեղեկությունը հայտնում է ԿԳՄՍՆ մամուլի ծառայությունը։

Հետազոտողները չեն հաստատել պերուական Նասկա անապատի մումիաների այլմոլորակային ծագումը, որը հերթական անգամ առաջացրել է համաշխարհային լրատվամիջոցների հետաքրքրությունը Մեքսիկայի Կոնգրեսում նրանց ներկայացումից հետո. մշակույթի նախարար Լեսլի Ուրտեագայի խոսքով՝ դրանք պատրաստվելեն նախաիսպանական ժամանակաշրջանի ոսկրային մնացորդներից։ Նրա գերատեսչությունը քրեական գործ է հարուցել այդ մնացորդները երկրից դուրս բերելու համար:

Մահացել է կոլումբիացի քանդակագործ և նկարիչ Ֆերնանդո Բոտերոն։ Նրա քանդակներն ու ժիր, կլորիկ առարկաների նկարները նրան դարձրել են աշխարհի ամենահարուստ նկարիչներից մեկը: Նա 91 տարեկան էր։

Ինձ էլ են ասում՝ «շուռ տված հայ»: Հա՞յ եմ, հա՛յ եմ, էլ ի՞նչ է հարկավոր: Ես երբեք դա չեմ թաքցրել, ես մշտապես հպարտանում եմ դրանով, իմ երեխաները գիտեն Հայաստանի պատմությունը, այո՛, ես վատ եմ խոսում հայերեն, իսկ ի՞նչ օգուտ այն մարդկանցից, որոնք լավ են խոսում հայերեն, բայց ավելի լավ է՝ ոչ ոք չիմանար, որ նրանք հայ են, որովհետև գործերով՝ ուղղակի աղետ են.Մարիամ Մերաբովա:  

Նստում ու հիացած նայում էի այդ ամենին։ Նետերի գլխիկներից մի քանիսը շատ փոքր էին, և անհավատալի էր թվում, որ դրանք փորված էին քարից, բայց հենց որ դրանք դեպի լույսին էիր պահում, կարելի էր տեսնել հարվածներից առաջացած ամենափոքր փորվածքները: Առավել անհավանականն այն էր, որ յուրաքանչյուր գլխիկի ծայրերը, նույնիսկ ամենափոքրինն, ատամնավոր էին, որպեսզի այն ավելի լավ ծակի զոհին: Ուսումնասիրելով առարկաները՝ ես ապշում էի դրանց գույնի վրա։ Լողափում՝ պինգվինների գաղութի մոտ, գրեթե բոլոր քարերը շագանակագույն կամ սև էին. գեղեցիկ գույնի քար գտնելու համար պետք էր շատ ջանք գործադրել: Եվ այնուամենայնիվ, յուրաքանչյուր ծայրի պատրաստման համար, նույնիսկ ամենափոքրի, ընտրվել է գեղեցիկ քար։ Ես դրեցի բոլոր նետերի և նիզակների ծայրերը սփռոցի վրա, և նրանք փայլում էին ինչ-որ հեքիաթային ծառի գեղեցիկ տերևների պես: Ջերալդ Դարրել, «Խշշոցների երկիր»