Հրապարակախոս, «ԳԱ»-ի մեկնաբան սոցիալական հարցերով։
Մասնագիտական հետաքրքրությունների ոլորտում են սոցիալական, տարածաշրջանային, ճարտարապետական-քաղաքաշինական, սոցիոլոգիական, հոգևոր թեմատիկան։
«ԱիՖ-Երևան» և «Մոստ» գիտահանրամատչելի հավելվածի մշտական հեղինակ է։
«Այսօր ողջ աշխարհը Հայաստանին համարում է ժողովրդավարության հույս, վերցրել շատերի կարծիքով անկում ապրող ժողովրդավարության դրոշը»,- հայտարարեց վարչապետ Փաշինյանը Լոս Անջելեսում հանրահավաքի ժամանակ։ Ողջ աշխարհի վերաբերյալ դժվար է ասել, բայց այ Մեծ Բրիտանիայի Գերագույն դատարանի կողմից «նոկաուտի» ենթարկված Բորիս Ջոնսոնի համար եթե անգամ մնացել է մի ինչ-որ հույս, ապա դա միայն հետհեղափոխական թորվածքի հայկական ժողովրդավարության փորձն է։
Վայոց Ձորի մարզպետ Տրդատ Սարգսյանը որոշել է հրաժարական տալ։ Ինքն է որոշել, թե «որոշեցրել են», այնքան էլ կարևոր չէ։ Շատ ավելի կարևոր է այն, որ ՀՀ ԶՈՒ փոխգնդապետ Արա Մխիթարյանին դաժան ծեծի ենթարկելու աղաղակող միջադեպից և «չեմ կարծում, որ այդ մարդը կարող էր ծեծի ենթարկվել» ոգով սեփական ցինիկ մեկնաբանությունից հետո Սարգսյանի հրաժարականը պատասխանատվությունից խուսափելու առավել քան խղճուկ փորձի տեսք ունի։ Եվ պատկերը չի փոխում նույնիսկ սրտակեղեք պասաժը, որն ակնհայտորեն կոչված է արցունք քամել նրբազգաց լսարանի աչքերից։
Եղեգնաձորում մի խումբ անձանց կողմից ծեծի է ենթարկվել Հայաստանի ԶՈՒ-ի փոխգնդապետ, հաղորդեց Քննչական կոմիտեն։ Սպայի վիճակը, պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանի խոսքերով, ծայրահեղ ծանր է և առանձնակի հույսեր չի ներշնչում։ Միջադեպը տեղի է ունեցել սեպտեմբերի 18-ին, մամուլում անմիջապես տեղեկատվություն է հայտնվել այն մասին, որ զինծառայողին վնասվածքներ է պատճառել Վայոց Ձորի մարզպետի օգնական Հարություն Գրիգորյանը։ Հիշատակվել է նաև, որ միջադեպին առնչություն ունի ինքը՝ մարզպետ Տրդատ Սարգսյանը։
Հիշո՞ւմ եք, Օբամայի աշխատակազմում կար ոմն Ջեն Պսակի՝ ԱՄՆ նախագահի օգնականը հաղորդակցությունների գծով և Պետդեպարտամենտի պաշտոնական ներկայացուցիչը, հայտնի իր խելահեղ «մարգարիտներով»։ Մի այդպիսի «Քոմեդի քլաբ»՝ առանձին վերցրած Պետդեպարտամենտում, ի զվարճություն լրագրողների։ Մի անգամ Պսակին ճեպազրույցի եկավ՝ հագին մեկ երկարաճիտ կոշիկ, իսկ հետո խոստովանեց, թե «ուզում էի մի ամբողջ պատմություն հորինել, բայց ոչ մի լավ բան չկարողացա մտածել»։
Երեկվա քաղաքական խաղանիշը՝ իրավիճակի հետագա զարգացման բոլոր հնարավոր սցենարներով, անկասկած, Հայաստանի Ազգային անվտանգության ծառայության տնօրեն Արթուր Վանեցյանի հրաժարականն էր։ Նույնիսկ ոչ այնքան հրաժարականը, որքան հայտարարությունը, որով նա հանդես եկավ, պազաբանելով իր հեռանալու պատճառները. առանց «առողջական վիճակի պատճառով», «այլ աշխատանքի անցնելու կապակցությամբ» և այլ ճղճիմ պատճառաբանությունների։
Հետհեղափոխական իշխանությունները պատրաստվում են վերանայել հայոց պատմության դասագրքի բովանդակությունը։ Ինչպես հայտարարեց կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարար Արայիկ Հարությունյանը, տվյալ փուլում քննարկումներ են ընթանում այդ թեմայի շուրջ։
Աղբահանության հետ կապված աղետալի իրավիճակը մայրաքաղաքում իրողություն է, որը մեր համաքաղաքացիները տեսնում են, զգում և, ցավոք, հոտն առնում են ամեն օր։ Եվ այդ իրողությունը չես թաքցնի «թավշե հեղափոխության» նվաճումների մասին սրտառուչ խոսակցությունների, իրենց աշխատանքը «փայլուն» համարող նոր ղեկավարների գնահատականների, սիրո և համերաշխության հավաստիացումների հետևում։ Դեմագոգիան և պոպուլիզմը՝ իրենց հերթին, իսկ բերնեբերան լցված աղբամաններն ու գարշահոտ աղբաբլուրները ողջ քաղաքում՝ իրենց։
Հայաստանի կողմից Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացման հեռանկարն ու վտանգավորությունը այսօր հուզում է մեր համաքաղաքացիների մեծամասնությանը։ Եվ մենք շարունակում ենք հրապարակել ամենատարբեր մասնագետների, հայ մտավորականության ներկայացուցիչների դիրքորոշումն արտացոլող կարծիքներ։
Կա՞ արդյոք մի պայման, որի պարագայում հայ հասարակության մեջ կկարողանար հաստատվել մթնոլորտ, որը գոնե փոքր-ինչ կհիշեցներ «սերն ու համերախշությունը», որոնց մասին մեկ տարուց քիչ ավելի առաջ բարբառում էին հեղափոխականները։
Սույն թվականի մարտին գտնվելով Իրանում, Նիկոլ Փաշինյանը ցուցանշական հայտարարություն արեց «օտարերկրյա գործակալների մասին, որոնց չի կարելի թույլ տալ գործել Հայաստանում». ճիշտ է, չնշելով, թե հատկապես ում նկատի ունի «օտարերկրյա գործակալներ» ասելով։