2021-03-10 21:35
Гагик МКРТЧЯН
ՊՅՈՒՌՈՍՅԱՆ ՀԱՂԹԱՆԱԿ
Փաշինյանի պահվածքն անկանխատեսելի է և որևէ օրինաչափություններով չի կառավարվում։ Բացի, թերևս, մեկից. ինչ ամենազազրելի բան էլ որ սպասեն նրանից, միշտ կարող է ապացուցել, որ կարող է է՛լ ավելի վատ վարվել։
Վերջին անգամ Նիկոլը դա ապացուցեց մարտի 10-ի առավոտյան՝ հրապարակելով Օնիկ Գասպարյանին ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետի պաշտոնից ազատելու մասին հայտարարությունը։ Այո, լինում են տեքստեր, որոնք ծայրեծայր բաղկացած են զառանցանքից ու դեմագոգիայից, բայց նման գլուխգործոցները հազվադեպ են։ Միջին տեքստը օրական առնվազն երկու անգամ ցույց է տալիս ճիշտ ժամանակը, իսկ երբեմն էլ նույնիսկ ավելի հաճախ։ Տոտալ զառանցանք բարբաջելն արդեն բացառիկ արվեստ է, և վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձնավորությունը փայլուն տիրապետել է դրան։
Անկեղծ խոստովանենք, հայտարարությունը կարդալն անչափ դժվար է։ Ճիշտ այնպես, ինչպես ծանր հիվանդների մասին հոգ տանելը։ Լրագրողի պարտքը ստիպում է, իսկ հաճույք չես ստանում բացարձակապես։ Քանզի եթե կա Սահմանադրության հանդեպ սեփական անհարգալից վերաբերմունքը ցույց տալու ավելի ակնառու միջոց, քան այն, որը կիրառված է հայտարարության մեջ, ապա ինձ այդ միջոցը հայտնի չէ։
Հայտարարությունն ամբողջությամբ չեմ ներկայացնի, ես հո գազան չեմ, կսահմանափակվեմ միայն եզրափակիչ պարբերությամբ. «Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ «Զինվորական ծառայության և զինծառայողի կարգավիճակի մասին» ՀՀ օրենքի 35.1-ին հոդվածի 3-րդ մասով սահմանված ժամկետներում Հանրապետության նախագահը չի ստորագրել վարչապետի կողմից ներկայացված նախագիծը և չի դիմել Սահմանադրական դատարան, հիմք ընդունելով Սահմանադրության 139-րդ հոդվածի 3-րդ մասը, ինչպես նաև «Զինվորական ծառայության և զինծառայողի կարգավիճակի մասին» ՀՀ օրենքի 35.1-ին հոդվածի 6-րդ մասը և նույն օրենքի 40-րդ հոդվածի 3-րդ մասը` 2021թ. մարտի 10-ից ՀՀ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ Օնիկ Գասպարյանն իրավունքի ուժով համարվում է ազատված զբաղեցրած պաշտոնից»։
Ես տրորեցի աչքերս: Հայտարարության տեքստը չանհետացավ։ Բայց, ներեցեք, չէ՞ որ բոլոր այդ «հիմնավորումների» անհեթեթությունն արդեն առավել քան համոզիչ կերպով ապացուցված է մեր առաջատար իրավաբանների և սահմանադրական իրավունքի մասնագետների կողմից։ Հայտարարության մեջ դրանք կրկին ներկայացնելը նշանակում է լոկ ապացուցել սեփական նվազագույն մտավոր ունակությունների բացակայությունը։ Հուսով եմ՝ մեր եզրակացությունը բնավ պետական գաղտնիքի բացահայտում չէ։
Իսկ մեր համաքաղաքացիներից շատերը դեռ զարմանում են, թե ինչպե՞ս կարող է վարչապետը մեկ օրում այդքան հիմարություններ դուրս տալ։ Հավանաբար, նա շատ վաղ է արթնանում։ Գլխավոր շտաբի պետին զբաղեցրած պաշտոնից ազատելու մասին հայտարարությունը, օրինակ, նա պատրաստել է, կարծում ենք, լուսադեմին՝ ևս մեկ փառավոր էջ ավելացնելով «նոր Հայաստանի» «Իշխանությունների մառազմի պատմության» բազմահատորյակում։
Ինչեվէ, Փաշինյանը որոշեց վա-բանկ գնալ եվ կտրել գորդյան հանգույցը՝ առանձնապես չմտահոգվելով հետևանքների մասին։ Ասենք, այդ ե՞րբ են գորդյան հանգույցների այդ պրոֆեսիոնալ կտրողները հաշվի առել կողմնակի հետևանքները։ Այսօր Փաշինյանը հեռուն չի նայում։ Միայն թե մեկ օր էլ ձգի, մի գիշեր էլ դիմանա։ Բայց ընդ որում, կարծում ենք, սաստիկ վախ է ապրում։ Ի տարբերություն հենց նույն Օնիկ Գասպարյանի։ Կրկնվում է Ջորդանո Բրունոյի պատմությունը, որը հանգիստ լսեց ինկվիզիցիայի ներկայացուցիչներին և ասաց. «Հավանաբար, դատավճիռը դուք արտասանում եք շատ ավելի մեծ վախով, քան ես՝ լսում դա»։
Կասկածից վեր է, որ Գլխավոր շտաբի պետին պաշտոնից ազատելու մասին հայտարարությունը է՛լ ավելի կսրի ներքաղաքական իրավիճակը երկրում։ Օնիկ Գասպարյանը, ինչպես հայտնի է, արդեն հանդես է եկել ուղերձով, որտեղ, մասնավորապես, ասվում է. «Իմ դիրքորոշումն անփոփոխ է. ինչպես հրապարակված հայտարարությունը, այնպես էլ պաշտոնից ազատման ողջ գործընթացը հակասահմանադրական են, ինչը հերթական անգամ հաստատում է, որ առկա ճգնաժամի հայրենանպաստ լուծումը հնարավոր է ապահովել բացառապես Հանրապետության վարչապետի հրաժարականի և արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում։ Հայաստանի Հանրապետությունում Սահմանադրության և իրավունքի գերակայությունն ապահովելու և ուժը բացառապես իրավունքի հիման վրա իրացնելու նպատակով դիմել եմ ՀՀ վարչական դատարան։ Ես իմ ծառայությունը հայրենիքին և հայ ժողովրդին շարունակելու եմ այլ կարգավիճակով»։
Օնիկ Գասպարյանի ուղերձը ոչ միայն չհստակեցրեց իրավիճակը, այլև ծնեց մի շարք նոր հարցեր։ Մի կողմից, ինչպես Փաշինյանի հայտարարությունը, այնպես էլ իրեն պաշտոնից ազատելու ողջ գործընթացը նա բնորոշում է որպես հակասահմանադրական, մյուս կողմից՝ խոսում Հայրենիքին ու հայ ժողովրդին ծառայությունն «այլ կարգավիճակով» շարունակելու և Վարչական դատարան դիմելու մասին։ Այսինքն փաստացի հնազանդվում է Փաշինյանի որոշմանը։ Բայց ինչպե՞ս կարելի է հնազանդվել հակասահմանադրական գործողություններին։
Ընդ որում, վարչապետի հակասահմանադրական գործողություններին հնազանդվում է ոչ միայն գեներալ-գնդապետ Օնիկ Գասպարյանը, այլև զինված ուժերի հրամանատարությունն ամբողջությամբ։ Չէ՞ որ իր ուղերձում Օնիկ Գասպարյանը կոչ է անում զինված ուժերին շարունակել «անձնուրաց և ազգանվեր ծառայությունը բացառապես հայրենիքին և ժողովրդին՝ հանուն Զինված ուժերի զարգացման և Հայաստանի ու Արցախի հզորացման»։ Իսկ այդ ուղերձին հաջորդած ԶՈՒ հրամանատարական կազմի հայտարարության մեջ ասվում է բանակի պատրաստակամության մասին՝ «վերցնելու ուղերձում հնչած հորդորը որպես հանձնարարական»։ Ստացվում է, որ բանակի հրամանատարությունը նույնպես, հաստատելով իր նախկին դիրքորոշումը, միաժամանակ հնազանդվում է վարչապետի հակասահմանադրական որոշմանը։
Բայց չէ՞ որ պարզ է, որ վերջինս միայն Օնիկ Գասպարյանին հեռացնելով չի սահմանափակվի։ Ինչպես որ ակնհայտ է, որ Փաշինյանը չի սահմանափակվի միայն Արցախը թշնամուն հանձնելով։ Ուրեմն Հայաստանի և Արցախի ի՞նչ հզորացման մասին կարող է խոսք լինել։
Ի՞նչ քայլեր են ձեռնարկելու խորհրդարանը շրջապատած ընդդիմությունն ու քաղաքացիները։ Չէ՞ որ նրանց մեծապես ոգևորում և ուժ էր տալիս այն հանգամանքը, որ բանակը իրենց հետ է։ Կհանգեցնե՞ն արդյոք վերջին իրադարձություններն այն բանին, որ բողոքի շարժումը սկսի մարել։ Իսկ գուցե այն ավելի արմատակա՞ն բնույթ կստանա։
Ինչպե՞ս կպահեն իրենց ստեղծված իրավիճակում ուժային մյուս կառույցները, մասնավորապես՝ ոստիկանությունը։ Չէ՞ որ գաղտնիք չէ, որ Գլխավոր շտաբի կողմից Փաշինյանի հրաժարականի պահանջից հետո իրավապահները նկատելիորեն չափավորել են իրենց եռանդը և դադարել գազանություն անել բողոքի ակցիաներ կազմակերպող քաղաքացիների նկատմամբ։ Նրանք նորից անցնելու են նախկին մեթոդների՞ն։
Ինչպես տեսնում ենք, հարցերը չափազանց շատ են, իսկ դրանց պատասխանները դեռ չկան։ Հարցեր չի առաջացնում թերևս միայն Փաշինյանի հետագա պահվածքը։ Գոյություն ունի կատարսիսի երկու տեսակ։ Մեկը՝ շիզոֆրենիկական. ողբերգական իրականությունը մերժող առասպելի ստեղծում: Մյուսը՝ ռացիոնալ. անողոք վերլուծություն, որի հիմքում դրված է «Մեղավոր եմ առաջին հերթին ես, քանզի հենց ինքս եմ պատասխանատու անձիս համար» սկզբունքը։ Ռացիոնալությունը Փաշինյանին խորթ է եղել միշտ։
Այժմ, կարծում ենք, նա կնշի իր հաղթանակը Գլխավոր շտաբի հետ դիմակայությունում։ Բայց, ինչպես ասում էր Գալիչը, «և ես կտապալվեմ՝ իմ հաղթանակից պարտված»։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-04-05 09:56Выборы в Гюмри и Паракаре еще раз убедительно продемонстрировали, что эпоха Пашиняна явно выдыхается. Власть еще стоит, вертикальная, но внутри пуста. Атмосферное давление падает. Не то, чтобы на горизонте была буря. Бури, к сожалению, пока нет. Но отдельные завихрения, как в Гюмри и Паракаре, уже неизбежны и превратиться в нечто более серьезное в обозримом будущем они вполне могут. Все на свете работает по принципу приливов и отливов. Вот и в нашей внутриполитической жизни, судя по всему, начинается прилив. Пашинян, конечно, величайший канатный плясун, и какое па он изобразит на этот раз, трудно сказать. Однако вряд ли это его спасет. В течение известного времени можно плясать на канате, но, вообразив, что можно пойти и по воздуху, куда захочется, рискуешь и костей не собрать.
-
2025-04-05 09:40Ну что ж, сограждане, жизнь после выборов в Гюмри и Паракаре помаленьку входит в русло. Русло, конечно, пересохшее и вытоптанное стадами представителей власти Пашиняна, но уж какое есть, пейзаж не выбирают. Милости просим.
-
2025-04-02 08:53Вот уже сколько времени прошло после провального поражения нашей сборной по футболу команде Грузии, но до сих пор в средствах массовой информации и соцсетях мелькает слово "позор". Боже мой! Как легко, с полным безразличием, а то и радостным гиканьем мы встречаем настоящий, полноценный позор - и сколько неуместной гражданской драмы привносим в ерунду. Это не позор, а - спорт. Жизнь, состоящая из побед и неудач. Поражение наших футболистов в Тбилиси, пусть и разгромное, - обидная спортивная неудача, только и всего.
-
2025-03-31 10:02Сегодня, сограждане, больше всего тревожит нарастающий масштаб безумия во власти, которое воспринимается уже как норма - за отсутствием реальной нормы человеческого бытия. Шизофрения проросла во властный организм и перестала его, организм, беспокоить. Тяжелое психиатрическое состояние Пашиняна и его окружения окрашивает ситуацию, в которой по их вине оказалась страна, в патологические цвета. Впечатление такое, что мы имеем дело не с представителями властей Армении, а с врагами армянского народа. Причем с невменяемыми врагами.