ՀԵՏԱՔՆՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՑՈՒՅՑ ԿՏԱ

Можете забросать камнями, но большая жалость к Николу Пашиняну. Без иронии. Да, за время своего правления он многим семьям принес горе и страдания, но, полагаем, чувство жалости, тем не менее, остается нормальным чувством по отношению к человеку, у которого проблемы, к людям больным, не важно, по каким причинам и чем. Будь то болезнь физическая или душевная. 

Решение Мартуна Григоряна поддержать голосами своей команды в Совете старейшин Гюмри кандидатуру на пост мэра Гюмри Вардана Гукасяна вызвало раздражение правящей команды. Ну то, что раздражение - нормально. Плохо то, что настолько раздражены, что не могут этого скрывать под маской приличия.

По выборам в Гюмри. Понятна радость победы над «Гражданским договором». Вдвойне понятна радость команды Вардана Гукасяна и всех, кто его поддерживал: их лидер набрал больше всех голосов из числа оппозиционных кандидатов и потому рассчитывает, что остальные кандидаты его поддержат и он станет градоначальником. Все правильно. Но, представляется, не совсем правильно в эйфории от общей, именно общей, победы оппозиции над «Гражданским договором», требовать от занявшего по итогу третье место кандидата от оппозиции Мартуна Григоряна, чтобы он сейчас, немедленно, принес заверения в своей готовности отдать голоса своей команды Вардану Гукасяну и, тем более, сделал это заявление в той форме, в какой от него это требуют…

Наш парламент недавно принял во втором чтении законопроект «О начале процесса членства Армении в Европейском Союзе». Хотя все понимают, что в ЕС к этому стремлению относятся постольку-поскольку и что в обозримом будущем такой перспективы просто нет. Но Никол Воваевич и команда аргументировали, что, дескать, лучше поддержать инициативу в парламенте, иначе общественные организации инициируют референдум и наберут 300 тысяч голосов… Гюмри показал, что этот довод не более чем очередная манипуляция правящей команды.

Ադրբեջանը փորձում է արագացնել իրադարձությունները Երբ գործընթացը, որի արդյունքում նախատեսվում է խաղաղության համաձայնագիր ստորագրել, մեկնարկում է Արցախի կարգավիճակի հստակեցման շրջանցումով, ապա եզրահանգումը կարող է լինել միայն մեկը. իշխող ռեժիմի պարագլուխը կրկին որոշել է «ամեն ինչ սկսել սեփական կետից»։ Նման եզրակացության է հանգեցնում նաև խոշոր գործարար Գուրգեն Արսենյանի խորհրդարանի ամբիոնից Փաշինյանին ուղղած կոչը՝ «սթափեցնել Ղարաբաղի ղեկավարությանը»։ Գործարար պատգամավորը շա՜տ է շտապում բիզնես սկսել թուրքերի հետ…

Ինչ վերաբերում է Բրյուսելում Ալիևի, Փաշինյանի և Շառլ Միշելի բանակցությունների արդյունքներին։ Հայկական կողմի համար ամենադրականն այն է, որ համատեղ ճեպազրույց չեղավ։ Այդպիսի ճեպազրույցների ժամանակ Փաշինյանն Ալիևի կողքին ողորմելի է դիտվում։ Համատեղ ասուլիսի բացակայությունը բոնուս է Փաշինյանի համար, որը դժվար թե ասելիք ունենար՝ ի պատասխան հայ հասարակայնությանը հուզող հարցերին։

Կապիտուլյանտը վախեցնում է պատերազմով՝ հող նախապատրաստելով նոր դավաճանության համար։ Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակը պաշտպանեց Քարագլխի ռազմավարական գագաթի մի մասը, չնայած թուրքական «բայրաքթարերից» ռմբակոծմանը և հակառակ Փաշինյանի ռեժիմի գաղտնի հրահանգներին։ Այս մասին վերջին օրերին բացահայտ հայտարարում են ռազմական փորձագետները։ Մասնավորապես, Դավիթ Ջամալյանը նշել է, որ Արցախի ղեկավարության կախվածությունը կապիտուլյանտի ռեժիմի ազդեցությունից էականորեն նվազել է։ Փորձագետը բարձր է գնահատել Պաշտպանության բանակի ջանքերը՝ Քարագլուխից ադրբեջանցիների մասնակի հետմղման ուղղությամբ:

Լեռնային Ղարաբաղի արտգործնախարար Դավիթ Բաբայանը հայտարարում է, որ Արցախի ճանաչումը որպես Ադրբեջանի մաս անհնար է։ Դա կհանգեցնի հայկական Արցախի ոչնչացման։ Դավիթ Բաբայանը վստահ է. ինչպես էլ որ ընթանա հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը, այն չպետք է ընթանա Արցախի շահերի հաշվին: Դավիթ Բաբայանը համարում է, որ Երևանում չի կարող լինել այնպիսի իշխանություն, որը կհամաձայնի Արցախի կարգավիճակին Ադրբեջանի կազմում... Բուն այն փաստը, որ Դավիթ Բաբայանը հայտարարում է դա, վկայում է այն մասին, որ իրականում նա լուրջ կասկածներ ունի։