2021-07-06 21:47
Рубен МАРГАРЯН
ՓԱՇԻՆՅԱՆԻ ՈՒՂԵՂԻ ԲԶԻԿՆԵՐԸ
Չէի կարողանում ազատվել այն մտքից, որ խորհրդարանական ընտրություններում «Քաղաքացիական պայմանագրի» և «Հայաստան» դաշինքի հավաքած ձայների տոկոսները ինչ-որ բան են հիշեցնում…
ՄՏԱԲԵՐԵՑԻ՛։ 2008-Ի ՆԱԽԱԳԱՀԱԿԱՆ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ։ Սերժ Սարգսյանը հավաքում է մոտ 53%։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը՝ 21%։ 2008-ին Սերժ Սարգսյանի հավաքած ձայների և 2021-ին «Քաղաքացիական պայմանագրի» ձայների քանակի տարբերությունը, ինչպեսև Տեր-Պետրոսյան-2008-ի և «Հայաստան»-2021-ի ձայների տարբերությունը մեկ տոկոսըից չի անցնում։ Զուգադիպությո՞ւն։ Ինչպես կասեր ռուսական հեռուստատեսության դասականը՝ չեմ կարծում... Ավելի շուտ՝ գրեթե ոսկերչական աշխատանք։
Նկատված է. Նիկոլ Փաշինյանն ի թիվս այլ բարդույթների տառապում է նաև «Քոչարյանի բարդույթով»։ Փաշինյանին մշտապես հետապնդում է Քոչարյանին ինչ-որ բան ապացուցելու սևեռուն գաղափարը, ապացուցելու, թե ինքն ավելի հաջողակ է։ Ուշքն ու միտքը դա է։ Քոչարյանի հետ, որն իրեն թույլ չտվեց զավթել իշխանությունը 2008-ին, Փաշինյանը հեռակա վեճի մեջ է, մենամարտի. ճիշտ է, Ռոբերտ Սեդրակիչը այդ մասին չի կռահում…
Որոշակի տեսանկյունից դիտարկելիս Փաշինյանի բոլոր ամենամեծ վրիպումները նույնպես կապված են Քոչարյանի, այդ հեռակա մենամարտի հետ։ Փաշինյանի պատվերով սարքած գործն ընդդեմ Քոչարյանի, Խաչատուրովի և այլոց, ինչի ապացույցն են վարչապետի և ուժայինների հեռախոսայզրույցների հրապարակված գաղտնալսումները։ Տխմարագույն տեռորն ընդդեմ Սահմանադրական դատարանի և դատական այլ ատյանների, որպեսզի նրանք չդիմադրեն իր վրեժին…
Ձախողված փորձերը՝ ապացուցելու, թե ինքն ինչ-որ բան հասկանում է ռազմական գործում։ Պատերազմը նվազագույն կորուստներով դադարեցնելուց հրաժարումը, ինչպես առաջարկել էին իրեն, ընդ որում՝ նույնիսկ Վլադիմիր Պուտինը, Շուշիի և Հադրութի նկատմամբ վերահսկողության պահպանումով, նույնպես բացատրվում է Փաշինյանի հիվանդագին բարդույթով։ Թեև ինքը երբեք դա չի խոստովանի, բայց Փաշինյանը չէր կարողանում համակերպվել այն մտքի հետ, որ Քոչարյանը շահել է պատերազմը, իսկ ինքը՝ հանճարեղ Նիկոլ Վովայիչը, պարտվում է։ Ինքը՝ Փաշինյանը, պետք է հաղթի, բա հո Քոչարյանից պակաս չէ... Վովայիչը իր կնոջն էլ Ստեփանակերտ ուղարկեց, որպեսզի ապացուցի, թե մադամ Էրատոն Բելլա Քոչարյանից պակաս չէ։ Եվ եթե Քոչարյանի որդին Արցախում է, ապա Աշոտիկն էլ պետք է այնտեղ լինի…
Փաշինյանի մտաշեղումները մի քանի հազար մարդու կյանք խլեցին։ Ունենք այն, ինչ ունենք, ինչին արժանի ենք. իշխանության պետք է բերել մտավոր ու հոգեպես առողջ մարդկանց…
Վերադառնանք «Քաղաքացիական պայմանագրի» և «Հայաստան» դաշինքի հավաքած տոկոսներին… Մեծագույն կասկած ունենք, որ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներով հենց այդպիսի տոկոսներն էր երազում տեսնել Փաշինյանը։ Ապացուցելու համար, որ նույնիսկ այդչափ ակնհայտ ձախողումներից հետո, որոնք գրանցվել են իր օրոք, գործող իշխանությունը լիովին վերահսկում է ընտրական գործընթացները, և ինքը միշտ կարող է հավաքել անհրաժեշտ ավելի քան 50 տոկոսը… Եվ հայելային կերպով վերադարձնել Քոչարյանին 2008-ի «պարտքը»։
Գաղտնիք չէ, որ Փաշինյանին ընտրություններում սատարում էին ուժայինները։ Ինչպես տեսնում ենք, սատարեցին հաջողությամբ։ Չարժե զարմանալ, որ Սահմանադրության օրվա կապակցությամբ նրանցից ոմանք հերթական զինվորական կոչումները ստացան։ Հասկանալի է, թե ինչի համար. պատվերը կատարվել է փայլուն կերպով, այլ արժանիքներ նրանք պարզապես չունեն։ Որքան էլ, ի դեպ, Փաշինյանը երևակայի, թե ընդդիմությունն ընտրություններից հետո փողոց դուրս չեկավ դատախազության լավ աշխատանքի շնորհիվ…
Միայն նա կարող էր նման զառանցանք բարբաջել դատախազության աշխատողների հետ հանդիպման ժամանակ։ Իսկ գիտե՞ք, թե ինչու բարբաջեց։ Կրկին իսկ «Քոչարյանի բարդույթի» մղումով։
Ուղղակի սադրում էր՝ երազելով, թե ահա Քոչարյանը մարդկանց դուրս կբերի փողոց, որպեսզի բողոքարկի ընտրությունների արդյունքները։ Թե նրա թիմակիցներից մեկնումեկը Փաշինյան-2008-ի պես կգոռա, որ իր հոգին փառավորվում է, երբ ցուցարարները ոստիկաններից խլում են վահաններն ու մահակները։ Ինչ-որ մեկն էլ Փաշինյան-2008-ի պես հրամաններ կարձակի, թե որտեղ պետք է ցուցարարների լրացուցիչ ուժեր ուղարկել։ Իսկ ինքը՝ Փաշինյան-2021-ը, ցույց կտա բոլորին, և առաջին հերթին Քոչարյանին, թե ինչպես կարելի է կարգավորել իրավիճակը՝ առանց ուժ կիրառելու...
Ավաղ, մեր ուժայինները շարժվում են չափազանց բարդույթավորված մարդու թելադրանքով, իսկ հանրապետությունը դարձել է նրա ուղեղի բզիկների պատանդը։
Քոչարյանը Փաշինյանին հիասթափեցրեց, մարդկանց դուրս չբերեց փողոց, դիմեց Սահմանադրական դատարան։ Հերթական վրիպումը։ Այստեղ նույնպես հետաքրքիր ինտրիգ կա։ Կորոշի՞ արդյոք Փաշինյանը մարտահրավեր նետել Քոչարյանին և գնալ երկրորդ փուլի։ Ասել է թե՝ ես չեմ վախենա նրանից, ինչից վախեցավ իշխանությունը 2008-ին, ես իմ ուժերին վստահ եմ։ Չէ՞ որ միտինգներն ու ճղավոցը իր տարերք են…
Կվախենա. ուժայինները երկրորդ անգամ դժվար թե հանձն առնեն։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-07-30 08:58Никол Пашинян ушел в отпуск: с сегодняшнего дня по 15-ое августа… Даже трудно представить, чтобы наш живчик на столько дней оставил все дела. Наверное, попытается использовать отпуск, чтобы снова вернуться к теме проведения в Эчмиадзине митинга с требованием отставки Католикоса. К теме организации такого митинга в качестве не премьера, а «рядового прихожанина» …
-
2025-07-29 10:40Хокку Жаркий вечер. О грустной доле Заплакал летний фонтан. То, что ему будут вставлять палки в колеса, мэр Гюмри Вардан Гукасян наверняка ожидал. То, что методы будут разные, предполагал. То, что, по его же словам, нет судебной инстанции, где бы не рассматривалось то или иное связанное с ним дело, его не особо удивляет. Как и то, что под разными предлогами замораживают счета Гукасяна, чтобы не дать возможности оплачивать кредиты: понятно. Но вряд ли предполагал, что его обвинят в репертуаре поющих фонтанов Гюмри.
-
2025-07-29 09:39Наверное, Никол Пашинян считает себя дальновидным политиком. Наверное, искренне желает сделать Армению конкурентной в регионе, а потому стремится быть гибким на внешнеполитической арене, не боится «разрывать шаблоны», как учил армянского премьера еще Джон Болтон. Политику на «разрыв шаблонов» премьер аргументирует своим прошедшим опытом. Дескать, анализ поражений привел его к единственно возможному выводу о смене внешнеполитических приоритетов. Ну не он же виноват, в самом деле? Исключительно – неправильные приоритеты. Какой-то «чужой» Арарат, когда есть свой Арагац…
-
2025-07-29 09:27Участию Пашиняна в Международной экологической конференции на Алтае в официальных СМИ уделено мало места. Оно и понятно, на поверхности визит не примечателен. Но это на поверхности. О роли поездки Пашиняна на Алтай в принятом Ереваном решения отказать американцам в аренде коридора через Сюник говорили. Но визит примечателен и в контексте российско-армянских отношений в целом.