2025-07-01 08:47
Рубен МАРГАРЯН
ՕԳՏԱԳՈՐԾՈՒՄ ՈՒ ԴԵՆ Է ՆԵՏՈՒՄ
Այնպես չէ, թե Փաշինյանի վարած քաղաքականության էությունը յոթ փականի հետևում թաքնված գաղտնիք է։ Կա գլխավոր ռազմավարական խնդիր և այդ խնդրի լուծումը սպասարկող մարտավարական քայլեր։ Օրինակ, գլխավոր խնդրի՝ տարածաշրջանից Ռուսաստանի քայլ առ քայլ վտարման մեջ արցախցիների իրավունքների պաշտպանությունը ոչ մի կերպ չի տեղավորվում։
Քանի դեռ Փաշինյանն իշխանության ղեկին է՝ արցախցիների իրավունքների պետական մակարդակով պաշտպանության մասին կարելի է մոռանալ։ Դա ակնհայտ է, քանզի անհնար է փորձել ինչ-որ կերպ ապահովել այդ իրավունքներն առանց Մոսկվայի գործուն մասնակցության, որի հսկողության ներքո են և՛ 9.11.2020 թ. Եռակողմ հայտարարությունը, և՛ Երևանի, Բաքվի և Մոսկվայի կողմից ինչպես Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի, այնպես էլ հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորմանն ուղղված այլ համատեղ մշակումները:
Փոխարենը Փաշինյանի հիշյալ գլխավոր ռազմավարական խնդրի մեջ օրգանապես տեղավորվում է ինչպես առհասարակ Հայ Առաքելական Եկեղեցու, այնպես էլ մասնավորապես Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի դեմ պայքարը։ Չէ որ ՀԱԵ-ն բոլոր ժամանակներում, իսկ առավելևս պետականության բացակայության ժամանակ եղել է հայկական իղձերի ու հույսերի պատվարը, իսկ ՀԱԵ ղեկավար Գարեգին Բ-ն կրոնական աշխարհում հայտնի և հեղինակավոր գործիչ է, որի ձայնն ի պաշտպանություն արցախցիների լսելի է, ծանրակշիռ և նյարդայնացնում է Ալիևին ու Փաշազադեին։
Փաշինյանի գլխավոր ռազմավարական խնդրի մեջ օրգանապես տեղավորվում է նաև Սամվել Կարապետյանի կալանավորումը, իբր՝ Նիկոլի «քմահաճույքով» կամ «կամակորությամբ»։ Ոչ մի «քմահաճույք» կամ «կամակորություն» չկա: Կա Փաշինյանի տեսանկյունից տրամաբանական քայլ՝ ուղղված ռուսական կապիտալը տարածաշրջանից դուրս մղելուն։ «Հայաստանի էլեկտրական ցանցերի», «Տաշիր» ընկերության վատ աշխատանքի, Հայաստանի ներքին գործերին Կարապետյանի միջամտության մասին իշխող թիմի բոլոր հայտարարությունները շղարշ են, անհրաժեշտ անտուրաժ։
Ճիշտ է, այնպես չէ, թե Փաշինյանը պատրաստ չէ ծխել խաղաղության չիբուխը, եթե Կարապետյանն ու Կաթողիկոսը հնազանդվեն իրեն, ընդունեն իր առաջարկած խաղի կանոնները։ Դե, այ ո՞նց է հանգիստ թողել Գագիկ Ծառուկյանին... Բայց առայժմ Փաշինյանը նման ձգտում չի տեսնում ո՛չ Վեհափառի, ո՛չ էլ Սամվել Կարապետյանի կողմից։
Բայց պետք է նկատի առնել, որ մարտավարական քաղաքական խաղում Փաշինյանի բոլոր հնարավոր դաշնակիցները ժամանակավոր են։ Նա դաշնակիցներից օգտվում է լոկ այնքան ժամանակ, քանի դեռ նրանք քաղաքական շահաբաժիններ են բերում իրեն։ Հետո հեշտությամբ ազատվում է «դաշնակիցներից»։
Այդպես եղավ Փաշինյանի առաջին կոալիցիոն կառավարության հետ, որի կազմում էին ՀՅԴ-ն ու ԲՀԿ-ն։ Օգտագործեց ու դեն նետեց։ Երբ Փաշինյանը կարող էր օգտվել Ռուբեն Վարդանյանի և Սամվել Կարապետյանի հնարավորություններից, ներբողներ էր ձոնում նրանց։ Ձոնեց, իսկ հիմա դեն է նետել… Երբ նրան պետք էին Վալերի Օսիպյանն ու Արթուր Վանեցյանը՝ օգտվում էր նրանցից։ Հետո դեն նետեց։
Փաշինյանը պաշտում էր Տեր-Պետրոսյանին, երբ իր քաղաքական կարիերան էր կառուցում, երբ նրա ուսերին նստած մտավ խորհրդարան։ Օգտագործեց, դեն նետեց, հիմա զազրախոսում է Տեր-Պետրոսյանի հասցեին։
Երբ դա իրեն անհրաժեշտ էր քաղաքական կապիտալի համար՝ լայն ժպտալով սելֆի էր անում Կաթողիկոսի հետ ու գրում, որ դա պատմական լուսանկար է. Հայաստանի վարչապետի առաջին համատեղ սելֆին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հետ... Այն ժամանակ Կաթողիկոսի կուսակրոնության հարցը Փաշինյանին չէր մտահոգում։
ՓԱՇԻՆՅԱՆՆ ՕԳՏԱԳՈՐԾՈՒՄ ՈՒ ԴԵՆ Է ՆԵՏՈՒՄ ՈՉ ՄԻԱՅՆ ԱՌԱՆՁԻՆ ՄԱՐԴԿԱՆՑ։ Նա այդպես է վարվում հասարակության տարբեր շերտերի, ասենք՝ նաև ամբողջ ժողովրդի հետ, որը նրան պետք էր իշխանության գալու համար, բայց որին կարելի է գնդակոծել արգելված միջոցներով ու ծանրաբերնել տարբեր հարկերով, եթե նա՝ ժողովուրդը, դեռ պետք չէ։
Պետք չէ, որովհետև այսօր Փաշինյանն այլ ռեսուրսներ ունի իշխանությունը պահպանելու համար։ Նախ՝ Արևմուտքը, որի համար Փաշինյանը պարզապես նվեր է։ Չէ որ Փաշինյանը ոչ միայն ազատեց Արևմուտքին գլխացավանքից՝ Արցախի խնդրով զբաղվելուց։ Ավելին, նա հասավ դրան՝ վարկաբեկելով Մոսկվային։ Էլ ի՞նչ դարդ ունեն: Ե՛վ փող կտան հարբած փառատոնների համար, և՛ Էրդողանը կուղեկցի մինչև մեքենան։ Ե՛վ Մակրոնը տեղնուտեղը կգրի. «Ֆրանսիան համերաշխ է Հայաստանի կառավարության հետ՝ հայկական ժողովրդավարությունն ապակայունացնելու փորձերի դեմ պայքարում»…
Երկրորդ՝ Փաշինյանն ունի ուժային կառույցներ, որոնք ամեն օր զեկուցում են նրան, այդ թվում՝ իր ընդդիմախոսների անձնական կյանքի մասին, ինչը խոստովանեց անձամբ Փաշինյանը՝ «նորաձև կրթություն» աղանդի անդամների վերջին հավաքում։
Այլ հարց է, որ օգտագործված ու դեն նետվածների թվի աճին զուգընթաց ավելի ու ավելի է սեղմվում հանրային դժգոհության զսպանակը։ Բավական է Փաշինյանը մի քիչ սխալվի հաշվարկներում՝ զսպանակը կզարկի սաստիկ ուժգնությամբ։ Տա Աստված, որ պետության համար կործանարար չլինի։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-07-04 09:34Так ли уж случайна синхронизация по времени агрессивной антироссийской политики Баку с перманентными антироссийскими выпадами в Армении? В Баку закрывают «Спутник» и его журналистов. Азербайджанские СМИ пишут, что причиной задержания стала работа руководителей азербайджанского «Спутника» Игоря Картавых и Евгения Белоусова на ФСБ России. Затем отлавливают российских туристов, и угрожают прикрыть русские школы и обучение на русском, отменяют культурные мероприятия и сворачивают другие программы, связанные с Россией.
-
2025-07-04 09:25Программа по обороне и безопасности представительства Transparency International (TI) Соединенного Королевства 30 июня объявила конкурс заявок на исследовательские услуги для проведения исследования Индекса целостности оборонного сектора Армении.
-
2025-07-03 09:37Ах, как Арарат Мирзоян отчитал Лаврова за вмешательство во внутренние дела Армении! Дескать, пусть в дальнейшем тебе неповадно будет, и не только тебе, но и твоим соратникам в парламенте, политологам вашим и журналистам. Вслед за Мирзояном подтянулся хор осуждения Лаврова от провластных политологов, начиная от Армана Бабаджаняна, который потребовал, чтобы в ответ на слова Лаврова Армения официально покинула ОДКБ… Понятно, что слова Макрона о том, что Франция поддерживает Пашиняна в его борьбе против нападок на армянскую демократию никто из этой кампании вмешательством не посчитал.
-
2025-07-02 10:04Предположим, Пашинян прав в своей стратегии убедить Баку и Анкару, что Армения, Азербайджан и Турция в одной лодке, с общими региональными интересами, а потому не стоит зацикливаться на противоречиях, лучше концентрироваться на общих интересах. Пашинян надеется убедить своих азербайджано-турецких визави, что для блага и процветания своих граждан всем трем странам нужны стабильность и мир в регионе, новая эскалация невыгодна, а потому надо урегулировать отношения, основываясь на том простом постулате, что мир и сотрудничество лучше, чем война и конфликты.