Հայկ Ալումյան. Դատավորները վախենում են ճնշումից

ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կալանքի ժամկետը հերթական անգամ երկարաձգելու որոշումը այն ճնշման հետևանքն էր, որը գործադրվում է դատական ատյանների վրա։ Այս մասին այսօր հրավիրված ասուլիսի ժամանակ այս մասին ասաց Քոչարյանի փաստաբան Հայկ Ալումյանը, տեղեկացնում է armeniasputnik.am-ը։

Նրա խոսքով` պաշտպանական կողմը փոքր–ինչ այլ սպասումներ ուներ` հաշվի առնելով, որ գործի վերաբերյալ բոլոր նյութերն արդեն հավաքված են, և փաստաբանները բազմիցս համոզվել են, որ քրեական գործը որևէ հիմք չունի։

Փաստաբանը շարունակում է կարծել, որ դատավորները վախենում են Քոչարյանին կալանքից ազատելու որոշում կայացնել։ Նրա խոսքով` բոլորի աչքի առաջ Վերաքննիչ դատարանի դատավոր Ալեքսանդր Ազարյանի օրինակն է, որը 2018 թվականի օգոստոսի 13-ին Քոչարյանին ազատ արձակելու որոշում էր կայացրել և դրանից հետո աննախադեպ հալածանքների ենթարկվեց։

Մարտի 15-ին Երևանի դատարանը կրկին երկարաձգեց Քոչարյանի կալանքը` պատճառաբանելով, որ նա ազատության մեջ կարող է խանգարել քննությանը։ Փաստաբանի կարծիքով` դատարանի այս որոշումն անհիմն է։

«Քոչարյանը չի կարող խոչընդոտել այն պարզ պատճառով, որ բոլոր նրա տեղաշարժերը տեղի են ունենում Ազգային անվտանգության ծառայության աշխատակիցների անմիջական մասնակցությամբ։ Քոչարյանի բոլոր հանդիպումները համաձայնեցվում են ԱԱԾ–ի սպաների հետ։ Չի կարող Քոչարյանը հանդիպել որևէ մեկի հետ և աննկատ մնալ իշխանություններից», – ասաց Ալումյանը։

Ըստ նրա` դատարանը նաև չպարզաբանեց` ինչու չի համաձայնել փաստաբանների փաստարկների հետ։ Ալումյանն ինքը մարտի 15-ին 5 ժամ ելույթ է ունեցել։ Դատարանը նրան պատասխանել է երեք տողով։

Այժմ փաստաբաններն արդեն 5-րդ բողոքն են ներկայացրել ՄԻԵԴ։ Այդ բողոքի համար հիմք է ծառայել Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 5-րդ հոդվածի 4-րդ կետը։ Խոսքը` կալանքի մասին որոշումը բողոքարկելու կալանավորի իրավունքի մասին է, եթե նա համարում է, որ կալանքն անօրինական է։ Կոնվենցիայի համաձայն` եթե կալանքը բողոքարկվել է, ապա վերին ատյանի դատարանը (տվյալ պարագայում ՀՀ Վճռաբեկ դատարանը) պետք է անհապաղ ուսումնասիրի բողոքը։ Սակայն, ըստ փաստաբանի, դատարանը տեղից չի շարժվել։ Նույնիսկ չի լուծվել բողոքը վարույթ ընդունելու կամ չընդունելու հարցը։ Վճռաբեկ դատարանի հենց այս անգործությունն է պաշտպանական կողմին ստիպել դիմել ՄԻԵԴ։

Հիշեցնենք` ՀՀ 2–րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը հուլիսի 26-ին Հատուկ քննչական ծառայություն էր ներկայացել «Մարտի 1»-ի գործով վկայի կարգավիճակով՝ հարցաքննության։ Նույն օրը նրան մեղադրանք էր առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 300.1-ին հոդվածի 1-ին մասով այն բանի համար, որ նա այլ անձանց հետ նախնական համաձայնությամբ տապալել է Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական կարգը։

Քննչական մարմինը Քոչարյանի նկատմամբ խափանման միջոց էր ընտրել կալանավորումը։

Առաջին ատյանի դատարանը Ռոբերտ Քոչարյանին կալանավորելու միջնորդությունը բավարարել էր, իսկ Վերաքննիչ դատարանը Քոչարյանին ճանաչել էր անձեռնմխելի և ազատել կալանքից:

Ավելի ուշ քրեական գործի նախաքննությունը վարող ՀՔԾ քննիչը որոշում էր կայացրել Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ խափանման միջոց ընտրել ստորագրությունը չհեռանալու մասին:

Իսկ Վճռաբեկ դատարանը փաստաբանների բողոքի հիման վրա որոշում էր կայացրել գործն ուղարկել լրացուցիչ քննության, որի ավարտին վերաքննիչ դատարանը Քոչարյանի նկատմամբ կիրառված կալանքը ուժի մեջ թողնելու որոշում կայացրեց։ Այդ որոշման հիման վրա դեկտեմբերի 7-ին Ռոբերտ Քոչարյանը դարձյալ կալանավորվեց։

Դեկտեմբերի 26-ին Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանները միջնորդություն էին ներկայացրել դատարան` Քոչարյանի նկատմամբ կիրառված կալանավորումը գրավով փոխարինելու վերաբերյալ։ Ընդ որում, գրավի չափը սահմանելը թողնվել էր դատարանի հայեցողությանը։

2019 թ.–ի հունվարին քննչական մարմինը միջնորդություն էր ներկայացրել դատարան` Քոչարյանի նկատմամբ կիրառված կալանքը ևս երկու ամսով երկարացնելու վերաբերյալ։