2020-10-02 21:30
Рубен МАРГАРЯН
ԹԱԿԱՐԴ ԻԼՀԱՄԻ ՀԱՄԱՐ
Իլհամ Ալիևն իրեն հաշիվ տալի՞ս է, թե ինչ փակուղի մտցրեց իր երկիրն ու իրեն։ Ամենայն հավանականությամբ՝ տալիս է, բայց արդեն ուշ է։ Բոլորին ակնհայտ է, որ ոչ մի բլիցկրիգ Ադրբեջանին չհաջողվեց։ Իհարկե, ադրբեջանական քարոզչությունը կարող է օրական մի քանի անգամ զեկուցել նույն բնակավայրերի «ազատագրման» մասին, բայց փաստացի Ադրբեջանն առաջընթաց չունի, այլ ունի տեխնիկայի և, իհարկե, մարդկային մեծ կորուստներ։ Արդեն մոտ երկու հազար։
Ընդ որում միջազգային հանրությունն Ադրբեջանին առճակատ մեղադրում է նույն միջազգային հանրության կողմից ահաբեկչական ճանաչված կազմակերպությունների անդամ վարձկաններին օգտագործելու համար։ Բայց վարձկաններն էլ արդեն չեն օգնում և Արցախի Պաշտպանության բանակի ճնշման տակ Ադրբեջանը ստիպված կլինի աստիճանաբար հրաժարվել հարձակողական գործողություններից և սահմանափակվել դիրքային պատերազմով՝ հնարավոր բոլոր զինատեսակներից գնդակոծելով Արցախի Պաշտպանության բանակի դիրքերը և հանրապետության բնակավայրերը։
Ընդ որում Իլհամ Ալիևը հասկանում է, որ իր կողմից հրադադարի ռեժիմի խախտումից, Արցախն ուժով զավթելու փորձերից և հանրապետության բնակավայրերի գնդակոծումից հետո Արցախի Պաշտպանության բանակը լիակատար իրավունք ունի ցանկացած պատասխան գործողությունների: Առաջին հերթին՝ այնպիսի, որոնք ուղղված կլինեն հակառակորդի նախահարձակ ակտիվությունը ճնշելուն։ Օրինակ, քանդուքարափ անել Գյանջայի այն օդանավակայանը, որտեղից թուրքական F-16 ինքնաթիռները թռչում են ռմբակոծելու Արցախը։
Այսպիսով, հակամարտության թեժ փուլի պահպանումը Ադրբեջանի համար կփոխարկվի նորանոր զոհերի, Իսկ Իլհամ Ալիևը ստիպված կլինի ընկնել Թուրքիայի ոտքերը, աղաչելով, որ վերջինս չլքի իրեն, և փաստացի կկորցնի ինքնիշխանությունը։ Պատահական չէ, որ գնալով ավելի հաճախ են հաղորդագրություններ հնչում այն մասին, որ թուրք զինվորականներն աստիճանաբար իրենց վրա են վերցնում Ադրբեջանի զինված ուժերի ղեկավարումը, ինչը, իհարկե, սաստիկ նյարդայնացնում է տեղի հրամանատարությանը։
Գուցե Ալիևը կցանկանա՞ր արդեն ամեն ինչ դադարեցնել, հայտարարել հրադադարի մասին և վերադառնալ բանակցություններին։ Դա գուցեև ելք կլիներ, բայց ընդ որում նա կրկին իսկ չի կարող չհասկանալ, որ իր արկածախնդրությունից հետո, երբ փաստացի զրոյացրեց բանակցային գործընթացը, հայկական կողմը լիակատար իրավունք ունի ոչ միայն հրաժարվելու նախկինում քննարկվող նախնական պայմանավորվածություններից, այլև կոշտացնելու իր դիրքորոշումը բանակցային սեղանի շուրջ։ Ալիևը հասկանում է, որ արդեն միայն երազում կարող է տեսնել յոթ շրջանների, հինգ շրջանների մասին բանակցային թեզիսները…
ԻՆՉՈ՞Վ ԿԱՐՈՂ Է ԱԼԻԵՎԸ ՓՈՐՁԵԼ ՉԵԶՈՔԱՑՆԵԼ ԱՅԴ ԳՈՐԾՈՆՆԵՐԸ։ Կրկին լայնածավալ ցամաքային հարձակողական գործողություն անցկացնելու փորձո՞վ: Եթե իսպառ չի կորցրել իրականության զգացումը, ապա հասկանում է, որ դա կհանգեցնի միայն նոր զոհերի, իսկ Լեռնային Ղարաբաղ ամրոցը գրավել ինքը չի կարող։ Ռմբակոծե՞լ Արցախի բնակավայրերը։ Արցախը սովոր է գոյատևել ու հաղթել ամենածանր պայմաններում, ինչը ոչ մի կերպ չես ասի Ադրբեջանի բնակիչների մասին։
Վերջապես, գուցե հաշվարկ է կառուցել այն բանի վրա, որ ավելի մասշտաբայնորե՞ն ներքաշի Թուրքիային հակամարտության մեջ։ Այսօր Էրդողանն արդեն գտնվում է միջազգային հանրության ճնշման տակ, որը համախմբվածություն է ցուցաբերում նոր ֆյուրեր հանդուրժելու վտանգի առջև, և Թուրքիայի առաջնորդը ստիպված է արդարանալ։ Այո, նրան ձեռնտու է այս հակամարտությունը, որից կարելի է օգուտ քաղել և ինչ-որ պայմաններ ներկայացնել նույն Ռուսաստանին, Ֆրանսիային և ԱՄՆ-ին, ուժեղացնել իր ազդեցությունն Ադրբեջանում։ Բայց այնուամենայնիվ մեկ բան է կրակից շագանակներ հանել ուրիշի ձեռքերով, և միանգամայն այլ բան՝ վճարել այդ շագանակների դիմաց սեփական մարդկանցով։ Իսկ դա անխուսափելի է, եթե Թուրքիան անմիջականորեն ներքաշվի հակամարտության մեջ։ Այո, տեսականորեն նման սցենարը բացառել չի կարելի, բայց այստեղ արդեն Թուրքիան գործ կունենա ոչ միայն Հայաստանի հետ, և կստանա նույնպիսի տխուր արդյունք, ինչպիսին այսօր ունի Ադրբեջանը։
Ի՞նչ ելք ունի Իլհամ Ալիևը։ Ինչպես ասում է հենց ինքը՝ Իլհամ Հեյդարիչը, իր համար վրա է հասել ճշմարտության պահը, իսկ մենք հավելենք, որ ճշմարտությունն այդ պարզ է. նրան մնում է նստել գետի մոտ ու հետևել, թե ինչպես են ճշմարտության այդ պահը խաղում մյուսները, մինչև որ գա Ադրբեջանի մեկ այլ առաջնորդի ժամանակը։ Իսկ Լեռնային Ղարաբաղի Պաշտպանության բանակը կջանա, որ սպասումը շատ երկար չձգվի։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-06-19 15:23Время, и далеко не самое отдаленное, расставит все точки над i и даст однозначные ответы на вопрос о том, какая связь между заключением под стражу Самвела Карапетяна и визитом Никола Пашиняна в Турцию. А то, что между этими двумя унизительными для Армении событиями есть прямая связь - к гадалке не ходи. Эта связь гораздо более тесная, чем попытка Пашиняна связать арест Карапетяна с работой «Электрических сетей Армении». Связь более прямая, чем попытка Пашиняна и рюкзаков из «Гражданского договора» связать арест Карапетяна с процессами вокруг церкви. Не говорим уже о смешных попытках обвинить Карапетяна в призыве свергнуть конституционный строй. Обвинениях, которые свелись к сказанной Карапетяном фразе, что если политикам не удастся разрулить ситуацию вокруг церкви, он, Карапетян, «по-своему примет участие в этом» …
-
2025-06-18 09:35Официально подтверждено: Никол Воваевич совершит визит в Турцию. В гости к Эрдогану, по приглашению последнего. Правда, на момент написания статьи еще не был уточнен статус визита: государственный, официальный или рабочий. Но разве это важно, какие формальности между своими?
-
2025-06-17 09:29Ирано-израильский конфликт отбросил на задний план все другие информационные потоки. Некоторые были примечательны. В частности, заявления премьер-министра Армении Никола Пашиняна в ходе панельной дискуссии на тему «Используя момент для построения долгосрочного партнерства с соседями» на саммите GLOBSEC 2025 в Праге.
-
2025-06-16 09:08Что показали военные действия между Израилем и Ираном? В первую очередь несомненное преимущество в технологиях одной страны над другой. Настолько существен сегодня этот фактор, что отходят в сторону такие компоненты, как территория страны, количество населения, патриотизм населения, храбрость командования… Все отходит на второй план.
ПОСЛЕДНЕЕ ПО ТЕМЕ
-
2022-01-26 20:02Խորհրդակցություն Գորիսում Արցախի հետ շփման գծի ողջ երկայնքով 2016 թվականի ապրիլյան ագրեսիայի արդյունքում Ադրբեջանը չիրականացրեց ռազմավարական ոչ մի խնդիր և կրեց կենդանի ուժի և ռազմական տեխնիկայի շատ ավելի մեծ կորուստներ, քան Արցախի Պաշտպանության բանակը:
-
2021-11-08 20:40Ահա և մեկ տարի անցավ Լեռնային Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի ավարտից: Օգտվելով այն հանգամանքից, որ Հայաստանում իշխանության է եկել պոպուլիստ-դիլետանտների թիմը, Ադրբեջանը, թուրքական զինված ուժերի և սիրիական թուրքամետ կազմավորումների վարձկան-ահաբեկիչների ջոկատների անմիջական աջակցությամբ, ռևանշ վերցրեց 90-ականների սկզբի Արցախյան պատերազմում կրած պարտության համար։ Այսօր Բաքվի վերահսկողության տակ են ոչ միայն տխրահռչակ յոթ շրջանները, այլև Շուշիի և Հադրութի շրջանները, որոնք Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավարության կազմում ընդգրկված են եղել դեռևս ԽՍՀՄ տարիներին։ Հայաստանն ու Արցախը տվեցին առնվազն հինգ հազար զոհ (իշխանությունն այդպես էլ չներկայացրեց վերջնական անվանական ցուցակը), տասնյակ հազարավորները վիրավորվեցին, հարյուրավորները համարվում են անհետ կորած։ Տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր գերիներ մինչ օրս մնում են Ադրբեջանի բանտերում։
-
2021-09-27 21:48Մեկ տարի է անցել Լեռնային Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի սկսվելու օրից: Նիկոլ Փաշինյանի մեղքն անվիճելի է։ Առաջին հերթին՝ այն, որ նա իրավիճակը հասցրեց պատերազմի։ Դա դրսևորվեց առաջին հերթին բանակցային գործընթացի ընթացքում անհամարժեք քայլերով, որոնք հանգեցրին հայկական կողմի դիրքերի սասանմանն ու դաշնակիցների հետ կապերի թուլացմանը։ Երկրորդ. ո՛չ հայկական պետությունը, ո՛չ հայ հասարակությունը, ո՛չ էլ հայկական բանակը պատրաստ չէին պատերազմի։ Բոլորը զբաղված էին քաղաքական շոուներով, որոնք գրեթե ամեն օր ցուցադրում էր իշխող թիմը։ Հասարակական ընկալումներում երկրորդ պլան էին մղվել բանակում վարչապետի ձեռնարկած կադրային զտումները, 2016-ի ռազմական գործողություններից հետո ընդունված սպառազինության ծրագրի փոփոխությունը։
-
2021-09-27 20:16Կապիտուլյանտի խղճին ծանրացած են հազարավոր կյանքեր 2020 թ. հոկտեմբերի 10-ին մարտական գործողությունների ժամանակ զոհված Արման Արզումանյանը 8 երեխաների հայր էր, որոնցից 5-ը՝ անչափահաս: Արզումանյանը որպես կամավոր մասնակցել է Արցախյան առաջին ազատամարտին, ապա 2016-ի Քառօրյա պատերազմին: 44-օրյա պատերազմին էլ կամավոր գնաց: