ՓԱՇԻՆՅԱՆԻ ՄԵՂՔԸ

По выборам в Гюмри. Понятна радость победы над «Гражданским договором». Вдвойне понятна радость команды Вардана Гукасяна и всех, кто его поддерживал: их лидер набрал больше всех голосов из числа оппозиционных кандидатов и потому рассчитывает, что остальные кандидаты его поддержат и он станет градоначальником. Все правильно. Но, представляется, не совсем правильно в эйфории от общей, именно общей, победы оппозиции над «Гражданским договором», требовать от занявшего по итогу третье место кандидата от оппозиции Мартуна Григоряна, чтобы он сейчас, немедленно, принес заверения в своей готовности отдать голоса своей команды Вардану Гукасяну и, тем более, сделал это заявление в той форме, в какой от него это требуют…

Наш парламент недавно принял во втором чтении законопроект «О начале процесса членства Армении в Европейском Союзе». Хотя все понимают, что в ЕС к этому стремлению относятся постольку-поскольку и что в обозримом будущем такой перспективы просто нет. Но Никол Воваевич и команда аргументировали, что, дескать, лучше поддержать инициативу в парламенте, иначе общественные организации инициируют референдум и наберут 300 тысяч голосов… Гюмри показал, что этот довод не более чем очередная манипуляция правящей команды.

Выборы в Гюмри и Паракаре дают старт последнему этапу отстранения от власти в Армении «Гражданского договора». Главное, что показали эти выборы: кардинальная смена общественных настроений.

Все-таки Всемирная паутина – полезная вещь: напоминает, что политики говорили и делали раньше. И вот паутина напомнила, как перед камерами Никол Пашинян отвечает на вопрос о том, что является самым большим достижением Армении за 30 лет, а сделана запись 20 февраля 2018 года… Что отвечает Никол? Он говорит, что самым большим достижением была победа в карабахской войне…

Խորհրդակցություն Գորիսում Արցախի հետ շփման գծի ողջ երկայնքով 2016 թվականի ապրիլյան ագրեսիայի արդյունքում Ադրբեջանը չիրականացրեց ռազմավարական ոչ մի խնդիր և կրեց կենդանի ուժի և ռազմական տեխնիկայի շատ ավելի մեծ կորուստներ, քան Արցախի Պաշտպանության բանակը:

Ահա և մեկ տարի անցավ Լեռնային Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի ավարտից: Օգտվելով այն հանգամանքից, որ Հայաստանում իշխանության է եկել պոպուլիստ-դիլետանտների թիմը, Ադրբեջանը, թուրքական զինված ուժերի և սիրիական թուրքամետ կազմավորումների վարձկան-ահաբեկիչների ջոկատների անմիջական աջակցությամբ, ռևանշ վերցրեց 90-ականների սկզբի Արցախյան պատերազմում կրած պարտության համար։ Այսօր Բաքվի վերահսկողության տակ են ոչ միայն տխրահռչակ յոթ շրջանները, այլև Շուշիի և Հադրութի շրջանները, որոնք Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավարության կազմում ընդգրկված են եղել դեռևս ԽՍՀՄ տարիներին։ Հայաստանն ու Արցախը տվեցին առնվազն հինգ հազար զոհ (իշխանությունն այդպես էլ չներկայացրեց վերջնական անվանական ցուցակը), տասնյակ հազարավորները վիրավորվեցին, հարյուրավորները համարվում են անհետ կորած։ Տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր գերիներ մինչ օրս մնում են Ադրբեջանի բանտերում։

Կապիտուլյանտի խղճին ծանրացած են հազարավոր կյանքեր 2020 թ. հոկտեմբերի 10-ին մարտական գործողությունների ժամանակ զոհված Արման Արզումանյանը 8 երեխաների հայր էր, որոնցից 5-ը՝ անչափահաս: Արզումանյանը որպես կամավոր մասնակցել է Արցախյան առաջին ազատամարտին, ապա 2016-ի Քառօրյա պատերազմին: 44-օրյա պատերազմին էլ կամավոր գնաց:

Ըստ Avia.pro համակայքի՝ օրերս Սիրիայում թուրքական հրետանու դիրքերը ենթարկվել են Ռուսաստանի օդատիեզերական ուժերի հարվածներին։ Սու-24 մարտավարական ռմբակոծիչները հարվածներ են հասցրել Խան Էս-Սաբլ բնակավայրի շրջանում գտնվող M114 դաշտային հրանոթներին, ոչնչացրել «Հայաթ Թահրիր աշ Շամ» խմբավորման ահաբեկիչների ճամբարն ու զրահատեխնիկան: Հաղորդվում է, որ ավելի վաղ գրոհայինները հարձակվել են Իդլիբ նահանգի հարավում գտնվող Ալ-Կաբիրա, Ջարադա և Դադիհ բնակավայրերի վրա, իսկ թուրքական կողմից ստացած M114 հրանոթներով գնդակոծել են Խան Էս-Սաբլ բնակավայրը: «Հերթական անգամ բախվելով պայմանավորվածությունների խախտմանը՝ Օդատիեզերական ուժերը հիշեցրել են Թուրքիային, որ այդպես վարվել պետք չէ»,- ասված է Avia.pro-ի աղբյուրի հաղորդագրության մեջ։