Խորհրդարանից ստացված երեկվա ռեպորտաժները հերթական անգամ ընդգծեցին Հայաստանին պատուհասած աղետի մասշտաբները։ Ախր Փաշինյանը հազարապատիկ իրավացի է, երբ ասում է, որ ինքը գլխավոր պատասխանատուն է, բայց բնավ ոչ միակ մեղավորը։ Իսկ այ ինչպե՞ս անտեսել նրանց մեղքը, ովքեր իշխանության բերեցին այս անհասկանալի թիմին։

Տարօրինակ բանավեճ է ծավալվել վերջին ժամանակներս ընդդիմության շարքերում. տապալել Նիկոլին նախքան ընտրությունները, թե՞ մասնակցել ընտրություններին։ Ի՞նչ կա այդտեղ վիճելու։ Իհարկե, իրավացի է Վազգեն Մանուկյանը, և ոչ միայն Վազգեն Մանուկյանը. պետք է տապալել նախքան ընտրությունները, հետո դադար տալ և մեկ տարի հետո ընտրություններ անցկացնել։ Ո՞վ է վիճում:

Ըստ վիճակագրության տվյալների՝ 2018-ի գարնան իշխանափոխությունից հետո պետպարտքն աճել է 2,3 մլրդ դոլարով։ Պետական պարտքի թույլատրելի սահմանը, աշխարհի տնտեսագետների կարծիքով, կազմում է ՀՆԱ-ի 60%-ը, սակայն այսօր այն արդեն կազմում է 65-66%: Հայաստանին դեֆոլտ է սպառնում։ Ինչպես նշում է Միքայել Մինասյանը, այս պահին ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացու վրա արդեն 2960 դոլարի իրական պարտք կա, նոր իշխանությունը հաջորդ սերունդներին թողնում է ահռելի պարտքեր և անմրցունակ տնտեսության դատապարտված երկիր:

Հայաստանը մոտենում է զանգվածային բռնաճնշումների ռեժիմի Համաձայն վերջին սոցհարցումների արդյունքների՝ դավաճան վարչապետի վարկանիշը տատանվում է 10%-ից էլ ցածր մակարդակի վրա։ Բնակչության գերակշիռ մասը դժգոհ է Փաշինյանից և հանդես է գալիս կառավարության հրաժարականի պահանջով։

Սուրեն Զոլյանը՝ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Միքայել Զոլյանի հայրը, այլևս չդիմացավ և, անդրադառնալով նախորդ տարվա սեպտեմբերին Փաշինյանի հեղինակած «Սխալվելու վճռականությունը՝ ճշմարիտ ճանապարհ» հոդվածին, գրեց. «Ապուշը իրոք ունի սխալվելու իրավունք։ Դրա համար էլ վտանգ ներկայացնող ապուշներին մեկուսացնում են, որ իրենց սխալվելու իրավունքը ուրիշների գլխին պատուհաս չդառնա»։ Ամեն ինչ ճիշտ է. լավ կլիներ, որ Զոլյան կրտսերը խոստովաներ իր սխալը։

Սոցիալական ցանցերում մի շատ խելամիտ առաջարկ կա: Այն բանից հետո, երբ ձևավորվի նոր իշխանություն, իր առաջին հրամանագրով, իսկ գուցեև օրենքով, պետք է վերադարձնի բոլոր այն միջոցները, որոնք իշխող խմբակցությունն ու դրա ձևավորած կառավարությունը գողացել են բյուջեից՝ պարգևավճարների անվան տակ։ Քանզի ինչի՞ համար են տրվել այդ պարգևավճարները։ Լավ աշխատանքի՞։ Թե ինչպիսիք են այդ «լավ աշխատանքի» արդյունքները, ակներև է։

Վերջին զվարճալի նորությունը. «Իր ուսապարկերը» խմբակցությունը հանդիպել է վարչապետի հետ և որոշել, որ «հասարակության լայն շերտերի շրջանում չկա արտահերթ ընտրությունների պահանջ»: Նրանք վճռել են, թե իրենք կարող են ինչ-որ բան վճռել։ «80+ ուսապարկերը որոշել են, թե կարելի է ապաշնորհ տանուլ տալ պատերազմը, ծնկի գալ թշնամու առաջ, վաճառել հայրենիքն ու շարունակել մնալ իշխող կուսակցություն»։

Ինչո՞ւ Նիկոլը չի հեռանում: Մի՞թե չի տեսնում վերաբերմունքն իր հանդեպ։ Մի՞թե նա չունի ո՛չ ամոթ, ո՛չ խիղճ։ Մի՞թե չի հասկանում, որ երկրի վերածննդի առաջին քայլը պետք է լինի իր հեռանալը։

«Աղետը շարունակվում է»,- «ԳԱ»-ին տված հարցազրույցում ասում է քաղաքական գործիչ, ՀՀ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով նախկին դեսպան, արտակարգ և լիազոր դեսպան Դավիթ Շահնազարյանը: