2022-04-05 10:29
Рубен МАРГАРЯН
ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅԱՆ ԴԺՎԱՐԻՆ ՕՐԵՐԸ
Այսօր հանրապետության գլխավոր ընդդիմադիր ուժերը՝ «Հայաստան» և «Պատիվ ունեմ» դաշինքները, հրավիրում են բոլորին Ազատության հրապարակ՝ հանրահավաքի։ Նորմալ տրամաբանության տեսանկյունից ամեն ինչ պարզ է և հասկանալի. դա հանրահավաք է՝ հանուն հայկական հզոր պետականության, ի պաշտպանություն Արցախի, նրա անկոտրում բնակիչների։ Հանրահավաք՝ հանուն իր հողի վրա ազատ ապրելու, իր ճակատագիրն ինքնուրույն որոշելու արցախցու իրավունքի, և որ արցախցուն չլքի այն վստահությունը, որ ինքը միայնակ չէ իր պայքարում։
Մեծ հաշվով, այդպիսի հանրահավաք պետք է կազմակերպեր իշխանությունը, այլ ոչ թե ընդդիմությունը։ Բայց դա՝ նորմալ տրամաբանության տեսանկյունից։ Մեր իրականության մեջ այդ մասին խոսք անգամ լինել չի կարող։ Մեր իրականության մեջ ունենք իշխանություն, որը մտահոգված է միայն սեփական բարօրությամբ։ Իշխանություն, որը համարում է, թե խաղաղ ու հանգիստ ապրելու համար կա միայն մեկ ճանապարհ. զիջել թշնամիների բոլոր պահանջներին, այդժամ նրանք գուցե պոկ գան իրենից։ Դա ամենահեշտ ճանապարհն է, եթե հրաժարվում ես հասկանալ, որ այդ ճանապարհը պարզապես անվերջ է…
Մենք ունենք իշխանություն, որը համարում է, թե խաղաղ ու հանգիստ ապրելու համար պետք է ոչ թե հզորացնել պետությունն ու համախմբել ժողովրդին, այլ զիջել, զիջել ու զիջել։ Եվ հետևաբար՝ դրան նախապատրաստել հասարակական կարծիքը։ Հետևաբար՝ անել հայտարարություններ, որոնք նպաստում են ոչ թե հասարակության դիմադրողականության բարձրացմանը, այլ նրա բարոյալքմանը, անկումային տրամադրություններին ուժային կառույցներում, Արցախում։
Իշխանությունների մարտավարությունը տալիս է իր արդյունքները. մենք ականատես ենք տրամադրության անկման, հանրային անտարբերության, Փաշինյանի բազմաթիվ որոշումների մերժման, բայց միաժամանակ՝ ինչ-որ բան ձեռնարկելու դժկամության, իրավիճակն ինչ-որ կերպ փոխելու ուրիշների փորձերի նկատմամբ թերահավատության։ Դա ձեռնտու է իշխանություններին, ուստի, եթե ընդդիմությունը անի ամեն ինչ Հայաստանի և Արցախի դիրքերն ամրապնդելու համար, իշխանությունը կանի ամեն ինչ, որպեսզի վարկաբեկի ընդդիմությանն ու, մասնավորապես, վաղվա հանրահավաքը։
Ընդդիմությունը պետք է պատրաստ լինի այն հարվածներին, որոնք տեղալու են իր վրա։ Իշխանության կողմից, որն ընդդիմությանը կմեղադրի այն բանում, թե նա խանգարում է իրեն «աշխատել», բազմոցային «հայրենասերների» կողմից, իրականում իշխանությունը հավատարմորեն սպասարկող կեղծ «ընդդիմադիրների» կողմից, որոնք կմեղադրեն ընդդիմությանը անվճռականության, իշխանությունների հետ դավադրության, և էլի շատուշատ բաների մեջ։ Ցավոք, այսօրվա տեխնոլոգիաները տալիս են բոլոր հնարավորությունները՝ ցանկացած հերետիկոսություն բարբաջելու և այդպիսով կողմնակիցներ հավաքագրելու համար... Հավելենք, որ ընդդիմությունն, իհարկե, անսխալական չէ. նա բազմաթիվ իրական բացթողումներ ունի, մասնավորապես՝ կադրային քաղաքականության ոլորտում։
Ընդդիմությունը պետք է դիմակայի շուտով իր վրա տեղալիք հարվածներին նաև այն պատճառով, որ հասկանալի է. հանդես գալով ուժեղ Հայաստանի և Արցախի օգտին՝ ընդդիմությունն անխուսափելիորեն կպահանջի Փաշինյանի հրաժարականը, քանի որ վարչապետն ու իր թիմը անհամատեղելի են Հայաստանի ուժեղ պետականություն, Արցախի հզոր պետականություն հասկացությունների հետ։ Իր քաղաքական գենետիկ կոդով:
Այսպիսով, ընդդիմության պայքարը հանուն անկախ Արցախի՝ նախևառաջ պայքար է ներկայիս իշխող թիմի դեմ։ «Մենք կոչ ենք անում մեր քաղաքացիներին գալ հանրահավաքի և իրենց ներկայությամբ ցույց տալ քաղաքացիական դիրքորոշում ու «ոչ» ասել գործող իշխանությունների պարտվողական քաղաքականությանը, որը մեր երկիրը տանում է դեպի անդունդ»,- ասում է Իշխան Սաղաթելյանը:
Հայաստանն ու Արցախը որևէ մեկին զիջելու ռեսուրսներ այլևս չունեն։ Փաշինյանը պետք է հասկանա, որ իրավունք չունի որևէ բան ստորագրել առանց Արցախի համաձայնության։ Բոլորը պետք է հասկանան, որ Փաշինյանի ստորագրած ցանկացած փաստաթղթեր՝ Հայաստանի և Արցախի շահերի հերթական զիջումներով, անընդունելի են և չեղարկվելու են, հենց որ Հայաստանում փոխվի իշխանությունը։
Բրյուսելում ապրիլի 6-ին կայանալիք Փաշինյան-Ալիև բանակցությունների նախաշեմին ողջ աշխարհին, բայց նախևառաջ ինքներս մեզ պետք է հիշեցնենք 1992-ին Հայաստանի խորհրդարանի ընդունած օրենքը, համաձայն որի՝ գործադիր իշխանությունն իրավունք չունի ստորագրել որևէ փաստաթուղթ, որով Արցախը ճանաչվում է Ադրբեջանի մաս։ Որքան էլ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը համոզի Արայիկ Հարությունյանին համակերպվել նման հեռանկարի հետ։
Ռազմական, տեղեկատվական անվտանգության հարցերով փորձագետ Կարեն Վրթանեսյանը գրում է. «Կարծում եմ, որ ապրիլ-մայիսը ճակատագրական են լինելու Հայաստանի և ընդհանրապես հայության ապագայի համար։ Կարծում եմ նաև, որ չկա այսօր Հայաստանում որևէ քաղաքական ուժ, որը սա չի հասկանում։ Բոլորն ամեն ինչ շատ լավ հասկանում են։ Իսկ ո՞ր ուժը կամ գործիչը կունենա այնքան «սթափ ինքնազոհություն», որ համազգային մոբիլիզացիա սկսելու գործընթացն իր վրա վերցնի՝ շատ լավ հասկանալով, որ առաջինն է ընկնելու հարվածի տակ»։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-05-21 12:14Встречать главу МИД России Сергея Лаврова плакатами «Путин - убийца» - это, конечно, было круто. Ну да, ну да, официальный Ереван «ни при чем». Совсем-совсем. Эти плакаты надо рассматривать исключительно в контексте прав человека, свободы совести, слова и всех остальных мыслимых и немыслимых свобод, процветающих в «бастионе демократии». Ну да, не власть развесила антипутинские плакаты, а партия «Во имя Республики» Армана Бабаджаняна. Партия, которую власть опекает и лелеет. По-отечески: любовно-снисходительно к ее мелким шалостям.
-
2025-05-21 10:02Последние дни социальные сети зашкаливает общественное возмущение записями Анны Акопян. Что послужило триггером, трудно сказать, но лексикон Анны Акопян заблистал чрезвычайно яркими красками, и она дала волю фантазии в привлечении оскорбительных эпитетов своим оппонентам.
-
2025-05-21 09:38То, что Никол Пашинян выглядел не в своей тарелке на празднествах в Москве, было не только очевидно, но и ожидаемо. Никаких двусторонних встреч, наиболее частый собеседник - Александр Лукашенко, к которому симпатий Пашинян точно не питает… Запоминающийся момент, когда лидер Китая приветствует Лукашенко, а привставшего для рукопожатия Пашиняна просто не замечает? Случайно? Возможно, не специально. Просто Пашинян - такая незначительная для китайского лидера фигура, что можно действительно не обратить внимания на то, привстал он для приветствия или не привстал…
-
2025-05-17 10:10Деятельность оппозиции, как отдельных ее политических команд, так и в целом, в последние дни часто становится объектом критики. Главный тезис критики: вина оппозиции в том, что до сих у власти остается эта самовлюбленная команда амбициозных политиков во главе с Пашиняном, которая принесла Армении столько бед. Но надо помнить о большой эйфории, которая господствовала в обществе, когда эта команда приходила к власти. Это было следствием определенных просчетов прежних властей, но также и результатом работы, проводимой с общественным мнением республики рядом враждебных Армении структур: как в открытую, так и через подставные фигуры, часть которых и не подозревала, чьи интересы обслуживает.
ПОСЛЕДНЕЕ ПО ТЕМЕ
-
2022-01-20 19:48Խորհրդարանից ստացված երեկվա ռեպորտաժները հերթական անգամ ընդգծեցին Հայաստանին պատուհասած աղետի մասշտաբները։ Ախր Փաշինյանը հազարապատիկ իրավացի է, երբ ասում է, որ ինքը գլխավոր պատասխանատուն է, բայց բնավ ոչ միակ մեղավորը։ Իսկ այ ինչպե՞ս անտեսել նրանց մեղքը, ովքեր իշխանության բերեցին այս անհասկանալի թիմին։
-
2022-01-17 20:54Դե, ահա և կայացավ Քըլըչ-Ռուբինյան բանակցությունների առաջին փուլը։
-
2021-03-29 19:07Տարօրինակ բանավեճ է ծավալվել վերջին ժամանակներս ընդդիմության շարքերում. տապալել Նիկոլին նախքան ընտրությունները, թե՞ մասնակցել ընտրություններին։ Ի՞նչ կա այդտեղ վիճելու։ Իհարկե, իրավացի է Վազգեն Մանուկյանը, և ոչ միայն Վազգեն Մանուկյանը. պետք է տապալել նախքան ընտրությունները, հետո դադար տալ և մեկ տարի հետո ընտրություններ անցկացնել։ Ո՞վ է վիճում:
-
2021-02-23 21:50Ըստ վիճակագրության տվյալների՝ 2018-ի գարնան իշխանափոխությունից հետո պետպարտքն աճել է 2,3 մլրդ դոլարով։ Պետական պարտքի թույլատրելի սահմանը, աշխարհի տնտեսագետների կարծիքով, կազմում է ՀՆԱ-ի 60%-ը, սակայն այսօր այն արդեն կազմում է 65-66%: Հայաստանին դեֆոլտ է սպառնում։ Ինչպես նշում է Միքայել Մինասյանը, այս պահին ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացու վրա արդեն 2960 դոլարի իրական պարտք կա, նոր իշխանությունը հաջորդ սերունդներին թողնում է ահռելի պարտքեր և անմրցունակ տնտեսության դատապարտված երկիր: