Սերգեյ ՊԱՆՏԵԼԵԵՎ․ ԵԹԵ ՆԱՏՕ-Ն ԳԱ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆ, ԴԱ ՉԻ ԼԻՆԻ ՖՐԱՆՍԻԱՆ ԿԱՄ ԱՄՆ-Ը, ԴԱ ԿԼԻՆԻ ԹՈՒՐՔԻԱՆ
Alpha News-ի ուղիղ եթերում Ռուսաստանի արտասահմանյան ինստիտուտի տնօրեն Սերգեյ Պանտելեևը նշել է, որ Հայաստանը և այս տարածաշրջանը սկզբունքորեն կարևոր են Ռուսաստանի համար, և Ռուսաստանի Դաշնությունը չի ցանկանում, որ Հայաստանը դառնա իրավիճակի պատանդը։
«Ուկրաինայի հետ կապված խնդիրը ծագել է այն պատճառով, որ Ռուսաստանը երկար ժամանակ գծում էր իր կարմիր գծերը, բայց դա չէին հասկանում ոչ ուկրաինական ղեկավարությունը, ոչ էլ, ըստ էության, նրանք, որոնք որոշում են ուկրաինական ղեկավարության քաղաքականությունը։ Առաջին հերթին դա Ամերիկան է և նրա դաշնակիցները։ Ռուսաստանը ցույց տվեց, որ ի վիճակի է շատ բարդ որոշումներ կայացնել, որոնք մինչ օրս դժվար է ընկալվում։
Այժմ տեղի է ունենում առճակատման ուժեղացում, և Արևմուտքը դեռ ինչ-որ տեղ հույս ունի, որ կարող է հաղթել ռազմական ճանապարհով։ Հայաստանը և այս տարածաշրջանը մեզ համար սկզբունքորեն կարևոր են, բայց մենք չէինք ցանկանա, որ Հայաստանը դառնա իրավիճակի պատանդը։
Միաժամանակ, իհարկե, մենք հասկանում ենք, որ կա նաև Իրան, որն ունի իր տեսակետները տարածաշրջանի վերաբերյալ։ Մենք հասկանում ենք, որ եթե Ռուսաստանն ու ՀԱՊԿ-ը հեռանան, իսկ աշխարհը, ինչպես հայտնի է, դատարկություն չի հանդուրժում, այդ դատարկությունն ինչ-որ մեկը կցանկանա լրացնել։ Եկեք իրերն իրենց անուններով կոչենք, եթե գա ՆԱՏՕ-ն, ո՞ւմ զորքերն է ներկայացնելու դաշինքը։ Այստեղ ոմանք կարծում են, որ դա կլինի կամ Ֆրանսիան, կամ ԱՄՆ-ը, բայց դա այդպես չէ, դա կլինի Թուրքիան։
Իսկ ինչպե՞ս կարող է այս իրավիճակը զարգանալ։ Ռուսաստանը դա շատ լավ հասկանում է, նա չի ցանկանում և մտադիր չէ լքել տարածաշրջանը։ Դուք խոսում եք Ֆրանսիայի մասին, որն այսօր նույնպես ամենատարբեր հայտարարություններ է անում ուկրաինական կողմի ուղղությամբ։ Եվրոպան տարբեր խոստումներ է տալիս Ուկրաինային, որն, ի դեպ, երկար ժամանակ բավականին կայուն պետություն է եղել։
Նրանք դեռ աշխատում են բազմաթիվ խոստումների սխեմայով, գազար են պահում Ուկրաինայի քթի առաջ՝ ՆԱՏՕ-ին և Եվրամիությանն անդամակցելու տեսանկյունից։ Եկեք նայենք ուրիշների օրինակներին, քանի որ եթե այնտեղ չի աշխատում, ապա ինչո՞ւ է այստեղ աշխատելու։ Այս սխեման կգործի մոտավորապես նույն կերպ, ինչn ակնհայտորեն ձեռնտու է մեր հայ ընկերներին»,- նշել է Պանտելեևը։
Քաղաքագետը մեկնաբանել է նաև բազմավեկտոր քաղաքականությունը՝ ընդգծելով, որ 2014 թվականից սկսած Ռուսաստանում այդ հասկացությունն ինքնին խիստ թերահավատորեն է ընկալվում:
«Ես շատ լավ հիշում եմ այն ժամանակները, երբ Ուկրաինայում նրանք սիրում էին խոսել երկու աթոռի վրա նստելու անհրաժեշտության մասին, թեև անընդհատ բաժանվում էին: Ինչ վերաբերում է մեր եղբայրական Բելառուսին, հիշո՞ւմ եք կամուրջների կառուցումը և ինտեգրումը: Եվ երբ հարցը ծագեց պետության գոյատևման, ինքնիշխանության կորստի մասին, բազմավեկտորիզմի մասին բոլոր հարցերը մոռացության մատնվեցին։
Դաշնակիցները պետք է իսկապես փոխգործակցեն, և միևնույն ժամանակ, երբ մենք տեսնում ենք մեր մյուս գործընկերներին, որոնք շարունակում են խոսել բազմավեկտորության մասին, ես անկեղծորեն կասեմ, որ 2013 թվականից Ռուսաստանում բազմավեկտոր հասկացությունը չափազանց թերահավատորեն է ընկալվում։ Որովհետև այն պայմաններում, երբ մենք գտնվում ենք ծանր աշխարհաքաղաքական հակամարտության մեջ, բազմազավակ լինելու գաղափարը ձեռք է բերում ոչ միայն երկիմաստ երանգներ։
Արդյո՞ք դա ենթադրում է, որ դուք և՛ բարեկամ եք Ռուսաստանի հետ, և՛ միաժամանակ բարեկամներ նրանց հետ, որոնք պատերազմում են Ռուսաստանի հետ։ Դա ուտոպիա է։ Մենք ունենք իրական քաղաքականություն, որը ենթադրում է՝ ԵԱՏՄ-ն, որի անդամն ենք, առաջին հերթին տնտեսություն է։ Եվ, ի դեպ, Հայաստանը շատ լուրջ օգուտներ է ստանում ԵԱՏՄ-ին անդամակցությունից, և մենք դա շատ լավ հասկանում ենք»,- ընդգծել է քաղաքագետը։