Ալեն ՂԵՎՈՆԴՅԱՆ․ ՈՐՈՇ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՈՒԺԵՐ ԱՅՆՔԱՆ ԷԼ ԱՐԴԱՐԱՑԻՈՐԵՆ ՉԵՆ ՆԵՐԳՐԱՎՎԱԾ «ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ» ՇԱՐԺՄԱՆ ԳՈՐԾԸՆԹԱՑՆԵՐՈՒՄ
Որոշ քաղաքական ուժեր ոչ բավականաչափ, ոչ լիարժեք և ոչ այնքան արդարացիորեն ներգրավված են «Հանուն հայրենիքի» շարժման գործընթացներում։ Դրա մասին News.am-ի թղթակցի հետ զրույցում հայտարարել է քաղաքագետ Ալեն Ղևոնդյանը։
Նա հորդորել է ներկա գործընթացները չհամեմատել 2018 թվականի գործընթացների հետ. Ըստ նրա՝ 2018-ին գործընթացները ծրագրված էին այլ մակարդակով, այն ժամանակ իշխանությունն ուժեղ էր, բայց թե՛ Հայաստանում, թե՛ դրսում որոշվեց, որ իշխանությունը պետք է հանձնվի շարքային խմբագրի։ «Այնուհետև կար իշխանությունը հանձնելու և՛ ներքին, և՛ արտաքին կոնսենսուս: Արտաքին ուժեր ասելով պետք է հասկանանք ոչ թե՝ մեկ, այլ՝ մի քանի վեկտոր։ Ներկայիս իրականությունն այլ է, թեև դրսում ուշադիր հետևում են «Հանուն հայրենիքի» շարժմանը»,- նշել է փորձագետը։
Ղևոնդյանը պարզաբանել է, որ ներկայիս գործընթացները տարբերվում են նրանով, որ հոգևորականները մտել են քաղաքականություն, բայց ոչ թե իշխանության գալու համար, այլ այն պատճառով, որ երկիրը աղետի մեջ է։ Նրա համոզմամբ՝ դա վերաբերում է նաև տնտեսությանը, որն անմխիթար վիճակում է, և շուտով այստեղ ցնցումներ են լինելու։
Փորձագետը նշել է, որ շարժումը ղեկավարում է խարիզմատիկ անձնավորություն, որը կարողանում է մեղմ ելույթների միջոցով ուժեղ ուղերձներ հղել։ «Միևնույն ժամանակ իշխանություններն ու ուժայինները ցույց են տալիս, որ չեն պատրաստվում նահանջել, հասկանում են, որ անցել են բոլոր կարմիր գծերը։ Ցանկացած հաջորդ իշխանություն պարտավոր է լինելու նրանց պատասխանատվության ենթարկել, ուստի գործող ռեժիմը մինչև վերջ իշխանությունից կառչած կմնա։ Իշխանությունները միայն հասարակական շատ լուրջ ճնշման տակ կարող են բանակցել»,- ընդգծել է քաղաքագետը։
Ղևոնդյանը նշել է, որ Բագրատ Գալստանյանը եկեղեցու ներկայացուցիչ է, շատ ազդեցիկ, ցանցային կազմակերպության ներկայացուցիչ, որը լուրջ դերակատարում ունի հասարակության մեջ։ Ըստ փորձագետի՝ մայիսի 9-ի հանրահավաքը, նախորդած ու դրան հաջորդած իրադարձությունները իշխանության ներկայացուցիչների շրջանում խոր մտահոգություն են առաջացրել։ Նա հավելել է, որ շարժումը պետք է վերափոխվի, հաշվի առնելով հասարակության տրամադրությունները արդյունավետությունը ժամանակավոր տեսանկյունից պետք է փոխվի։
Միաժամանակ, փորձագետն անհնար է համարել Հայաստանում իշխանությունը փողոցային պայքարի միջոցով ստանձնելը՝ համոզմունք հայտնելով, որ դա երբեք հնարավոր չի եղել։ «Թուրքիան և Ադրբեջանը միջսահմանային գործընթացների առաջնային շահառուներն են, բայց ավելի բարձր մակարդակի շահառուներ կան՝ ի դեմս Արևմուտքի:
Ըստ փորձագետի՝ իշխանությունների ներուժը սահմանափակվում է ուժային կառույցներով և Ադրբեջանի և Թուրքիայի հանդեպ ստանձնած պարտավորություններով։
Մյուսները պարզապես հետևում են։ Ռուսաստանն իրեն հեռու է պահում գործընթացներից, մինչդեռ Արևմուտքը մշտապես ողջունում է սահմանների սահմանազատման գործընթացը։
Այս ֆոնին Ադրբեջանը Հայաստանին համարում է «Արևմտյան Ադրբեջան» և ամեն ինչ անում է այդ նպատակին հասնելու համար»,- եզրափակել է Ալեն Ղևոնդյանը։