Վիգեն Հակոբյան. Ընտրողները հոգնել են անհասկանալի կարգախոսներից

Աբովյանում կայացած ընտրությունների արդյունքները ցույց տվեցին, որ ընտրողները հոգնել են իշխանությունների հաճախ անհասկանալի կարգախոսներից, նրանց կենցաղային հարցերի լուծումն է հետաքրքրում։ Այս մասին այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը, տեղեկացնում է armeniasputnik.am-ը։

Նախնական տվյալների համաձայն` Աբովյանում կայացած ընտրություններում հաղթել է գործող քաղաքապետ Վահագն Գևորգյանը։

Հակոբյանի խոսքով` կախված ընտրությունների արդյունքից իշխանությունը երկու արձագանք էր պատրաստել։ Եթե իրենց թեկնածուն է հաղթում, ապա դա հեղափոխական ուժերի հաղթանակն է «հակահեղափոխականների ու անցյալի մնացորդների» հանդեպ։ Եվ 2–րդ` եթե հաղթում է Գագիկ Ծառուկյանի թեկնածուն, ապա դա նշանակում է, որ ընտրությունները արդար են եղել։

«Արդյունք ինձ համար սպասելի էր, քանի որ Աբովյանն իշխանության համար բարդ հատված է, որտեղ երկար տարիների աշխատանքի շնորհիվ Գագիկ Ծառուկյանի անձնական վարկանիշը շատ բարձր է։ Դա չէր կարող միանգամից մոռացվեր», –ասաց Հակոբյանը։

Բացի այդ, տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններում մի փոքր այլ տրամաբանություն է գործում. կարևոր է թեկնածուների անձը, որքանով են նրանց հետ ծանոթ, ինչպիսին է նրանց շրջապատը։ Այդ առումով «Քաղաքացիական պայմանագրի» թեկնածուն զիջում էր գործող քաղաքապետին։

Նա հիշեցրեց, որ խորհրդարանական ընտրություններում «Քաղաքացիական պայմանագիրը» Աբովյանում մոտ 14 հազար ձայն էր ստացել, հետևաբար, հիմա կարելի է արձանագրել ձայների 30% անկում։

Հակոբյանը ռիսկային ու քաղաքական տեսակետից սխալ է համարում տեղական ընտրություններին համապետական նշանակություն տալու մարտավարությունը։ Ինքը` Նիկոլ Փաշինյանը, մասնակցել է նախընտրական քարոզարշավին։ Բայց հեղափոխական այդ գործիքը չօգնեց։

Հակոբյանի կարծիքով` իշխանության համար այս պարտությունը պետք է հերթական ահազանգ լիներ, որ այդ գործիքը չի աշխատում։ Առաջին ահազանգը եղել է դեռ նախորդ տարվա նոյեմբերին, երբ Փաշինյանի քայլերթը բավականին համեստ էր։ Երկրորդ ահազանգը դատարանները արգելափակվելու ժամանակ մարդկանց փոքր քանակն էր։

Քանի որ էյֆորիան անցել է, ապա մարդկանց համար առաջնային են դառնում կենցաղային պահանջները, առաջին հերթին` սոցիալ–տնտեսական հարցերը, ոչ թե ոչ միշտ հասկանալի ու վեհ կարգախոսները։

«Մարդիկ սկսում են մտածել ոչ քաղաքական կատեգորիաներով։ Շահերն ու պահանջներն ուրիշ են։ Հստակ գործերի են սպասում, քաղաքական անկայունությունը հոգնեցնում է նրանց», – ասաց Հակոբյանը։