ՀԱՆԴԻՄԱՆԵՑԻՆ, ԱԿՆԱՐԿԵՑԻՆ, ԲԱՄԲԱՍԵՑԻՆ, ՎԵՐՀԻՇԵՑԻՆ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆԸ…

Աղբահանության հետ կապված աղետալի իրավիճակը մայրաքաղաքում իրողություն է, որը մեր համաքաղաքացիները տեսնում են, զգում և, ցավոք, հոտն առնում են ամեն օր։ Եվ այդ իրողությունը չես թաքցնի «թավշե հեղափոխության» նվաճումների մասին սրտառուչ խոսակցությունների, իրենց աշխատանքը «փայլուն» համարող նոր ղեկավարների գնահատականների, սիրո և համերաշխության հավաստիացումների հետևում։ Դեմագոգիան և պոպուլիզմը՝ իրենց հերթին, իսկ բերնեբերան լցված աղբամաններն ու գարշահոտ աղբաբլուրները ողջ քաղաքում՝ իրենց։

Բայց Փաշինյանը Փաշինյան չէր լինի, եթե այդ տխուր իրողությունից նույնպես չհաջողացներ «լայվ» ռեժիմով շոու սարքել իր հովանավորյալի՝ քաղաքապետ Հայկ Մարությանի հետ։ Խոսեցին ավելի քան մեկ ժամ՝ չափազանց սրտալի, միմյանց հետ լիակատար համաձայնությամբ. մի տեղ՝ հանդիմանանք, մի տեղ՝ ակնարկ, թեթևակի բամբասեցին, վերհիշեցին հեղափոխությունը (ո՞նց կլիներ առանց դրա), սեր խոստովանեցին «հպարտ քաղաքացիներին», շնորհակալություն հայտնելով համբերության համար, բաժանվեցին պաչ-պաչիկներով։ Առհասարակ այնպիսի տպավորություն էր, թե դա ոչ թե վարչապետի լուրջ խոսակցություն էր քաղաքապետի հետ՝ Երևանն իսկական աղետի հասցրած խնդրի շուրջ, այլ Փաշինյանը հարցազրույց էր վերցնում «կարգին Հայկոյից»՝ կանխորոշված տրամադրվածությամբ ու արդյունքով, կամ էլ երկու ընկեր հանդիպել էին խոհանոցում՝ զրուցելու «կյանքից»։ Ու դրա գլխավոր արգելակից՝ ի դեմս «Սանիթեքի»։

ՊԱՏՃԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԱՌԱՋԻՆ` զգացողական. ի՞նչ լավ բան կարելի է սպասել մի ընկերությունից, որը աղբահավաքությամբ է զբաղվել Լիբանանում։ Մտեք համացանց տվեք համապատասխան որոնումը և կգտնեք բազմաքանակ լուսանկարներ, որոնք վկայում են այդ երկրում տիրող աղբային ճգնաժամի մասին։ Վարչապետն անսաց քաղաքապետի կոչին և մտավ հեռախոսով «գուգլելու», բայց կապի հետ ինչ-որ բան այն չէր։ Եթե Փաշինյանը մտադրվի դա անել ոչ ուղիղ եթերում (ինչը, իհարկե, կասկածելի է), կցանկանայինք խորհուրդ տալ նրան, որ բացի նկարները նայելուց՝ տեքստն էլ կարդա։ Համոզվելու համար, որ «Սանիտեքը», ինչպիսին էլ լինի, ամեն դեպքում ոչ մի կապ չունի 2015 թվականին Լիբանանում բռնկված աղբային ճգնաժամի հետ։

Այն, ինչը հետագայում փոխարկվեց «գունավոր հեղափոխության» տարրեր կրող քաղաքականության, ինչպես գրում են ԶԼՄ-ները, ի սկզբանե ուներ միանգամայն օբյեկտիվ պատճառներ։ 2015 թվականի հուլիսին Բեյրութի բնակիչները հասան իրենց պահանջի բավարարմանը՝ փակել բնակելի թաղամասերին շատ մոտ գտնվող «Նաամեհ» աղբանոցը։ Օգոստոսին լրացավ պայմանագրի ժամկետը աղբահանություն իրականացնող Sukleen ընկերության հետ և չերկարաձգվեց աղբի հեռացման և ուտիլացման գների հանկարծակի բարձրացման պատճառով։ Արդյունքում աղբը հեղեղեց Բեյրութի, Մեծ Բեյրութի և Լեռնային Լիբանանի քաղաքների փողոցները։ Հուսահատության հասցված մարդիկ բողոք կազմակերպեցին իշխանությունների անգործության դեմ…

ՊԱՏՃԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԵՐԿՐՈՐԴ՝ միջազգային. Իտալիայում նույնպես խնդիրներ կան կապված աղբահանության հետ։

ՊԱՏՃԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԵՐՐՈՐԴ՝ իրավիճակային. քաղաքապետարանը և անձամբ Հայկ Մարությանը անում են ամեն հնարավորը, քիչ է մնում հետևի թաթիկների վրա պարեն «Սանիթեքի» առջև, ամենատարբեր ելքեր առաջարկելով իրավիճակից (և՛ երաշխիքներ են տալիս, և՛ փողերն են ճշտապահորեն վճարում,և՛ նոր մրցույթ առաջարկում, և՛ առաջարկում աղբատար մեքենաներ վարձակալել համայնքներից, որոնք քաղաքապետարանն ինքը կբերի…), բայց «Սանիտեքն» անհողդողդ է աշխատել չցանկանալու մեջ։ Գին է բարձրացնում, կամակորություն անում, պատրաստ է անգամ թաղել իր բիզնեսը, բայց չի հանձնվում։ «Մենք նույնիսկ առաջարկեցինք՝ մեքենաներ մի բերեք, գոնե աղբարկղեր բերեք, դրանք չեն բավականացնում»,- գանգատվեց Մարությանը։ «Ուրեմն ահա թե որն ա խնդիրը՝ աղբարկղերի քանա՜կը»,-բացականչեց վարչապետը։ Է՜վրիկա…

Մեր համաքաղաքացիների օնլայն մեկնաբանություններից. «Դուք ինչ է, «կարգին սերիա՞լ» եք նկարահանում։ Ամո՛թ է, բավական է արդեն»։ Ինչ ունենք՝ այն ունենք։ Իսկ ինչ վերաբերում է «ամոթին», ապա յուրաքանչյուրն իր չափանիշներն ունի։ Իհարկե, Տարանտինոյից հեռու են, բայց «Սանտա Բարբարայի» կձգեն։

ՊԱՏՃԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ՉՈՐՐՈՐԴ՝ վարչապետական. «Այդ ընկերության ու իր կապերի վերաբերյալ այլ ինֆորմացիա կա, բայց քանի որ ստուգված չէ, չենք հնչեցնի։ Բայց եթե մտածենք, թե նախկին պաշտոնյաներից ով էր՝ իր եղբոր հետ…»։ Սա արդեն նույնիսկ կինո չէ, սա մուլտիկ է. հիշո՞ւմ եք։ Չենք ասի, թե ով, թեև դա փղիկն էր։

ՊԱՏՃԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ՝ հեղափոխական. «Սանիտեքի» ներկայացուցիչները հայտարարում են, թե վախենում են սեփական անվտանգության համար։ «Ես ասացի՝ ինչի՞ց եք վախենում։ Մենք թավշե հեղափոխությունենք արել, առանց մի կաթիլ արյուն թափելւ. Միայն վարչապետը ձեռքն է վնասել»,- կարոտախտով տոգորվեց «կարգին քաղաքապետը»։ Մտաբերեցին, փղձկացին։ Վիրակապը, սրտիկաձև արյան բիծը։ Հեղափոխական է, սրտալի, քնարական։ Թե չէ շարունակ՝ աղբի մասին, աղբի մասին…

ՊԱՏՃԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ՎԵՑԵՐՈՐԴ՝ եզրափակիչ. մի բան պարզ է, եթե քաղաքապետարանը այդքան բան չաներ, աղբի հետ կապված իրավիճակը շատ ավելի վատ կլիներ։ Բոլորին սիրում ենք, հպարտանում ենք, խոնարհվում ենք, հայտարարեց վարչապետը, հավելելով, որ երբ քաղաքացիների սիրտը ցավում է, իշխանություններինն էլ է ցավում։ Նույնն էլ գլխացավի պարագայում։

Մինչդեռ սույն, այսպես կոչված՝ աշխատանքային հանդիպման առնչությամբ օրինաչափ հարց է ծագում. մի ամբողջ ժամ շարունակ վարչապետ Փաշինյանը հարցուփորձ էր անում քաղաքապետ Մարությանին, թե ինչ է մտածում «Սանիտեքը», ինչ է պատրաստվում անել, անում է կամ չի անում «Սանիտեքը», ինչ շարժառիթներով է առաջնորդվում, ինչու չի համաձայնում այս կամ այն պայմաններին, պայմանագրային ինչ պարտավորություններով է կապված, ինչու է իրեն այլանդակ պահում և այլն։ Լսում էր, ենթադրություններ արտահայտում, թևերը տարածում, զարմանում։ Երկու հոգի նստել ու խոսում էին երրորդ՝ բացակայող կողմի մասին։ Տրամաբանական չէ՞ր լինի արդյոք հրավիրել այդ երրորդ կողմին և հետաքրքրող բոլոր հարցերի պատասխանները ստանալ առերես։ Ընդ որում ոչ թե պոպուլիստական «լայվի», այլ աշխատանքային հանդիպման ու քննարկման իսկական, լուրջ ռեժիմով։ Երևանցիները չէին նեղանա։ Ի վերջո մեզ պետք է մաքուր քաղաք, այլ ոչ թե խոսակցություններ ու ջուրծեծոցի…