ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի այն հայտարարությունը, թե Հայաստանի քաղաքացիների սննդակարգում ցորենը կարելի է փոխարինել բրնձով, արդեն երկու շաբաթ շարունակ հանրության ուշադրության կենտրոնում է: Եվ դա հասկանալի է։ Գրիգորյանը ոտնձգություն կատարեց, ըստ էության, սրբության դեմ, հնարավոր համարեց հրաժարումը հացից՝ հայկական ամեն սեղանի գլխավոր հերոսից։ Իսկ եթե այստեղ հիշատակենք նաև կոնկրետ լավաշի դերը, ապա գրիգորյանական առաջարկն առհասարակ մարտահրավեր է հայ մշակութային ժառանգությանը (10 տարի առաջ հայկական լավաշը ներառվել է ոչ նյութական մշակութային ժառանգության ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ցանկում)։ Մի խոսքով, հայերին ցորենից բրնձի «կապելու» գաղափարը միանգամայն արժանիորեն հասարակական վրդովմունքի ալիք բարձրացրեց։ Բայց, թերևս, առանձնահատուկ ուշադրության է արժանի ոչ թե բուն գաղափարը, այլ դրա տրամաբանությունը։