ՆԻԿՈԼԸ ԴԱՐՁՅԱԼ ՍՏԵՑ. ԴԱ ՈՐԵՎԷ ՄԵԿԻՆ ԶԱՐՄԱՑՆՈ՞ՒՄ Է

Почему Ильхам Алиев не торопится подписывать уже согласованный с Пашиняном текст мирного договора? Тут все просто, до обидного просто. Зачем Алиеву торопиться, если есть возможность добиться от Пашиняна еще некоторых уступок? Не так ли поступил бы на его месте любой, имея в партнерах по переговорам человека, который, пусть упираясь, но с течением времени соглашается удовлетворить все твои запросы?

В последнее время участились обвинения азербайджанской стороны о, якобы, обстрелах азербайджанских позиций со стороны Армении. Минобороны РА регулярно это нелепые обвинения опровергает.

Возвращаясь к мирному договору между Арменией и Азербайджаном. Позиция Алиева в очередной раз поставила Пашиняна в глупое положение. Пашинян всячески рекламировал мирный договор, так гордился возможным подписанием, что Ереван отступил от своей позиции по двум несогласованным пунктам договора относительно взаимного отзыва исков из международных судебных инстанций и отсутствия третьих сил на границе.

Специальный посланник президента США Дональда Трампа Стив Уиткофф в пятницу утром неожиданно для очень многих прилетел из Москвы в Баку. Как ни странно, азербайджанские СМИ о визите Уиткоффа ничего не говорят, о нем вообще не стало бы известно, если бы не короткие сообщения российских информационных агентств. Ничего не сообщается о встречах Уиткоффа в Баку, хотя специальный посланник президента США - не та фигура, чтобы прилететь в Баку поболтать с директором аэропорта. Можно предположить, что у Уиткоффа состоялись встречи с ответственными лицами Азербайджана, вероятно, и с президентом Алиевым. Заметим, Уиткофф - не любитель афишировать свои переговоры, о чем свидетельствует, в частности, и то, что о встрече последнего с президентом РФ было сказано в последний момент, без подробностей.

Ադրբեջանը փորձում է արագացնել իրադարձությունները Երբ գործընթացը, որի արդյունքում նախատեսվում է խաղաղության համաձայնագիր ստորագրել, մեկնարկում է Արցախի կարգավիճակի հստակեցման շրջանցումով, ապա եզրահանգումը կարող է լինել միայն մեկը. իշխող ռեժիմի պարագլուխը կրկին որոշել է «ամեն ինչ սկսել սեփական կետից»։ Նման եզրակացության է հանգեցնում նաև խոշոր գործարար Գուրգեն Արսենյանի խորհրդարանի ամբիոնից Փաշինյանին ուղղած կոչը՝ «սթափեցնել Ղարաբաղի ղեկավարությանը»։ Գործարար պատգամավորը շա՜տ է շտապում բիզնես սկսել թուրքերի հետ…

Կապիտուլյանտը վախեցնում է պատերազմով՝ հող նախապատրաստելով նոր դավաճանության համար։ Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակը պաշտպանեց Քարագլխի ռազմավարական գագաթի մի մասը, չնայած թուրքական «բայրաքթարերից» ռմբակոծմանը և հակառակ Փաշինյանի ռեժիմի գաղտնի հրահանգներին։ Այս մասին վերջին օրերին բացահայտ հայտարարում են ռազմական փորձագետները։ Մասնավորապես, Դավիթ Ջամալյանը նշել է, որ Արցախի ղեկավարության կախվածությունը կապիտուլյանտի ռեժիմի ազդեցությունից էականորեն նվազել է։ Փորձագետը բարձր է գնահատել Պաշտպանության բանակի ջանքերը՝ Քարագլուխից ադրբեջանցիների մասնակի հետմղման ուղղությամբ:

Բայց ի՜նչ գեղեցիկ հեքիաթ էր: «Թուրքիան պատրաստ է կարգավորել Հայաստանի հետ հարաբերություններն առանց նախապայմանների»,- երդում-պատառ էին ուտում մեր պետական այրերը։ Դե, թուրքերն էլ ողորմածաբար ժպտում էին, թե՝ այո, իհա՜րկե, առանց նախապայմանների, հայ եղբայրներ, առանց նախապայմանների։ Ի՞նչ նախապայմաններ։ Արցախը դուք առանց այդ էլ հանձնեցիք, գրեթե ամբողջությամբ, ցեղասպանության թեման Երևանը չի լոբբինգավորում, սահմանների առումով դժգոհություններ չկան…

Արցախյան շարժման նորագույն պատմությունը սկսվել է 1988 թվականից։ Այդ ժամանակից ի վեր շատ ջրեր են հոսել։ Փոխվել են Հայաստանի և Արցախի առաջնորդները։ Փոխվել են Ադրբեջանի առաջնորդները։ Փոխվել են միջնորդները։ Նախկին փորձագետներին փոխարինելու են եկել նորերը։ Բայց ողջ այդ ընթացքում ոչ ոք. ո՛չ հայկական կողմից, ո՛չ փորձագետներից (ինչպես անկախ, այնպես էլ կախյալ), և նույնիսկ ադրբեջանական կողմից որևէ մեկն այնքան ոգևորված չի համոզել, թե Հադրութն ու Շուշին պետք է ադրբեջանական լինեն, ինչպես դա անում էր Նիկոլ Փաշինյանը առցանց ասուլիսի ժամանակ։