ԱՅՍՊԵՍ ՀԵՔԻԱԹՆ ԱՎԱՐՏՎԵՑ, ՈՎ ՉՀԱՎԱՏԱՑ՝ ՄԱԼԱԴԵ՛Ց
Բայց ի՜նչ գեղեցիկ հեքիաթ էր: «Թուրքիան պատրաստ է կարգավորել Հայաստանի հետ հարաբերություններն առանց նախապայմանների»,- երդում-պատառ էին ուտում մեր պետական այրերը։ Դե, թուրքերն էլ ողորմածաբար ժպտում էին, թե՝ այո, իհա՜րկե, առանց նախապայմանների, հայ եղբայրներ, առանց նախապայմանների։ Ի՞նչ նախապայմաններ։ Արցախը դուք առանց այդ էլ հանձնեցիք, գրեթե ամբողջությամբ, ցեղասպանության թեման Երևանը չի լոբբինգավորում, սահմանների առումով դժգոհություններ չկան…
Թուրքերը նույնիսկ մեր Ռուբինյանի հետ խոսեցին ամբողջ երկու անգամ, ասացին, որ նա լավ տղա է, 44-օրյա պատերազմին թուրքական մասնակցության թեման չի բարձրացնում... «Իսկ եթե չի բարձրացնում ու ընդհանրապես մեր նկատմամբ դժգոհություններ չկան, ապա ինչո՞ւ, մի հարցնող լինի, առանց նախապայմանների»,- հանկարծ մի տեսակ անսպասելիորեն մտածեցին թուրքերը։
Եվ հիմա Էրդողանն ասում է. «Առանց նախապայմանների, իհարկե, ինչի՞ մասին է խոսքը, բայց այսօր գլխավոր պայմանը հայկական զինված կազմավորումների դուրսբերումն է Արցախից։ Քանի որ հենց Հայաստանն է խախտում պայմանավորվածությունները, և հարձակվել է Ադրբեջանի վրա...»։ Դե, ու այլևայլ հերետիկոսություն։
Դա ասում է Էրդողանը։ Իսկ Չավուշօղլուն հավելում է, որ Անկարան Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման ոչ մի արմատական քայլի չի գնա՝ առանց Բաքվի շահերը հաշվի առնելու։ Ուստի Հայաստանը ՊԱՐՏԱՎՈՐ Է ընդունել Բաքվի պայմանները՝ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության պայմանագրի ստորագրման առնչությամբ։ Այսինքն՝ հրաժարվել Արցախից, որպես հետևանք՝ նրա բնակչության հետագա վերացմամբ։
Ահա Հայաստանի հետ հարաբերությունների այսպիսի կարգավորում առանց նախապայմանների։ Իսկ չէ՞ որ զգուշացնում էինք Փաշինյանին. թուրքերի հետ անաղարտ սեր չի լինում, նրանց հետ առանց նախապայմանների չի լինում, քթիցդ բռնած ման են տալիս նրանք քեզ, դեղնակտուց բանակցողներիդ էլ քո հետ...
Այսօր Փաշինյանի աչքերը բացվում են, ու նա ասում է, որ Արցախում հայերի զինաթափումը կհանգեցնի երկրամասից հայերի արտագաղթի, քանի որ Բաքուն չի էլ թաքցնում, որ մտադիր է ավարտին հասցնել Արցախի էթնիկ զտման քաղաքականությունը։ Այսօր նույնիսկ Փաշինյանն է ասում, որ Երևանի և Բաքվի միջև խաղաղության պայմանագիրն անպայման պետք է հաշվի առնի արցախցիների իրավունքների և անվտանգության հարցերը։ Եվ այդ պատճառով վարչապետը դիմում է միջազգային հանրությանը՝ համոզելով, որ Երևանը պատրաստ է խաղաղության, որ 2020թ. նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության մեջ ոչինչ չի ասվում Արցախի զինաթափման մասին, որ Լեռնային Ղարաբաղ գոյություն ունի, չնայած Ալիևի պնդումներին, թե այն այլևս չկա, իրականում կա, և ինքը՝ Ալիևն էլ ստորագրել է եռակողմ հայտարարության տակ, որտեղ խոսվում է հենց Լեռնային Ղարաբաղի մասին:
Եվ հայտարարում է մեր վարչապետը, թե մարտի 10-ին ստացած Բաքվի 5-կետանոց վերջնագրին Երևանը պատասխանել է արդեն ամսի 14-ին, ընդ որում, առավել համոզչության համար ընդգծում է Փաշինյանը, որ այդ երկու ամսաթվերի արանքում երկու օրը ոչ աշխատանքային է եղել... Ամոթ և խայտառակություն։
Բայց ինչևէ, համաշխարհային հանրությանը Փաշինյանի ուղղված հանկարծական հայտարարություններից հետևում է, որ նա մտադիր չէ խաղաղության պայմանագիր ստորագրել Ադրբեջանի հետ, եթե այդտեղ չընդգրկվեն նաև արցախցիների անվտանգությանն ու իրավունքներին առնչվող հարցերը (ինքնորոշման իրավունքը նա չի հիշատակում և, առավելևս, չի ընդգծում)։ Եվ, ինչպես պարզվում է, Երևանը մտադիր չէ նպաստել Արցախի Պաշտպանության բանակի զինաթափմանը։ Այսինքն կարելի է ասել, որ Անկարայի հետ բանակցային գործընթացը շատ արագ մտավ փակուղի։ Եթե հավատանք, թե Փաշինյանը հետ չի կանգնի իր խոսքից և լիովին հասկացել է, թե ինչ հեռանկարներ ունի իր «խաղաղ օրակարգը», երբ կողքին Թուրքիան ու Ադրբեջանն են։
ՓԱՇԻՆՅԱՆԸ ՀԵՏ ՉԻ՞ ԿԱՆԳՆԻ ԻՐ ԽՈՍՔԻՑ։ ԾԻԾԱՂԵԼԻ ՊՆԴՈՒՄ Է, ԱՅՆՊԵՍ ՉԷ՞։ Իսկ գուցե Փաշինյանը կառավարության նիստում այդչափ հանդիսավոր կարդում էր իր տեքստը, որպեսզի հետո հայտարարի. «Դե, տեսնում եք, ես փորձեցի անել ինձանից կախված ամեն ինչ, բայց աշխարհը լռեց, ուստի «խաղաղ օրակարգն» առաջ մղելու համար մենք նորից կգնանք զիջումների, և այդժամ արդեն հաստատ, այ կտեսնեք, թե՛ Անկարան, թե՛ Բաքուն կխոսեն մեզ հետ առանց նախապայմանների, ինչպես որ միշտ հայտարարել ենք...»։
Ամսի 6-ին Փաշինյանը թռչում է Բրյուսել՝ բանակցելու Ալիևի հետ, համոզելու նրան քննարկել Լեռնային Ղարաբաղի հայերի իրավունքների և անվտանգության հարցը (ինքնորոշման իրավունքը նա չի հիշատակում և, առավելևս, չի ընդգծում)։ Ալիևին, որը համարում է, թե Լեռնային Ղարաբաղ չկա, այլ կան ապօրինի զինված կազմավորումներ, որոնք պետք է զինաթափվեն, իսկ Ռուսաստանի Պաշտպանության նախարարությունն այլևս չպետք է օգտագործի Լեռնային Ղարաբաղ տերմինը իր պաշտոնական հաղորդագրություններում…
Ամսի 6-ին Փաշինյանը թռչում է Բրյուսել՝ հանդիպելու Ալիևի հետ, որը հայտարարում է, թե Բաքվի հետ պայմանագիրը՝ Ադրբեջանի պայմաններով, պետք է ստորագրվի հնարավորինս արագ։ Եթե մենք ունենք ընդդիմություն, ապա արդեն ամսի 5-ին Երևանում պետք է հանրահավաք լինի՝ Փաշինյանի հրաժարականի պահանջով։ Հանրահավաք, որը պետք է սկսվի 5-ին, և շարունակվի մինչև հայտարարված արդյունքին հասնելը։
Դե, իսկ եթե հանրահավաք չլինի, ապա դժվար թե արժե զարմանալ, երբ Արցախում ի հայտ գան Ռուսաստանի կազմի մեջ մտնելու նպատակով հանրաքվե անցկացնելու նախաձեռնություններ։ Եթե Երևանը լվանում է ձեռքերը, ապա ոչ ոք իրավունք չունի թելադրել արցախցիներին, թե ինչպես պայքարեն սեփական հողի վրա ապրելու իրավունքի համար։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-05-21 09:38
То, что Никол Пашинян выглядел не в своей тарелке на празднествах в Москве, было не только очевидно, но и ожидаемо. Никаких двусторонних встреч, наиболее частый собеседник - Александр Лукашенко, к которому симпатий Пашинян точно не питает… Запоминающийся момент, когда лидер Китая приветствует Лукашенко, а привставшего для рукопожатия Пашиняна просто не замечает? Случайно? Возможно, не специально. Просто Пашинян - такая незначительная для китайского лидера фигура, что можно действительно не обратить внимания на то, привстал он для приветствия или не привстал…
-
2025-05-17 10:10
Деятельность оппозиции, как отдельных ее политических команд, так и в целом, в последние дни часто становится объектом критики. Главный тезис критики: вина оппозиции в том, что до сих у власти остается эта самовлюбленная команда амбициозных политиков во главе с Пашиняном, которая принесла Армении столько бед. Но надо помнить о большой эйфории, которая господствовала в обществе, когда эта команда приходила к власти. Это было следствием определенных просчетов прежних властей, но также и результатом работы, проводимой с общественным мнением республики рядом враждебных Армении структур: как в открытую, так и через подставные фигуры, часть которых и не подозревала, чьи интересы обслуживает.
-
2025-05-14 09:19
С одной стороны, Пашинян поехал на Парад Победы в Москве. С другой стороны, чтобы в Европе, которая во главе с британскими спецслужбами является главной крышей Пашиняна, не обиделись, премьер развернул на своих агитационных ресурсах беспрецедентную кампанию по дискредитации роли СССР в победе стран коалиции во Второй мировой войне. Это у него называется "политикой балансирования".
-
2025-05-13 11:05
Уже говорили о «гениальном открытии» Арцруна Ованнисяна, согласно которому Гитлер планировал после взятия Сталинграда, а затем Кавказа с двух сторон напасть на Турцию со стороны Болгарии и со стороны Армении. Причем на стороне Гитлера с уже независимой Армении предполагалось также участие армянских военных подразделений. В результате должна была быть создана «единая, историческая Армения», но Сталинградская битва, точнее поражение немцев в ней, помешали этому замыслу... Глупость, конечно, редкая, но, увы, не единственная выданная Арцруном 9 мая в эфире у Петроса. Пройдемся по другим "открытиям" новоявленного историографа.
ПОСЛЕДНЕЕ ПО ТЕМЕ
-
2022-08-29 14:51
Եվ այսպես, Բերձորը, Աղավնոն և Ներքին Սուսը հանձնվեցին։ Այս շաբաթ, ինչպես հայտարարում է Արցախի տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարար Հայկ Խանումյանը, կհանձնվի նաև Լաչինով անցնող ճանապարհը։ Իսկ Նիկոլ Փաշինյանը լռում է։
-
2022-03-14 20:29
Ադրբեջանի ԱԳՆ ղեկավար Ջեյհուն Բայրամովը հայտարարել է, որ Բաքուն 5 կետից բաղկացած առաջարկ է ուղարկել Երևանին, որոնց ընդունման դեպքում Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև կստորագրվի խաղաղության պայմանագիր: «Երևանը դեռևս չի արձագանքել, Բաքուն սպասում է պատասխանի»,- ասում է Բայրամովը:
-
2022-01-17 20:54
Դե, ահա և կայացավ Քըլըչ-Ռուբինյան բանակցությունների առաջին փուլը։
-
2021-12-27 20:12
Արցախյան շարժման նորագույն պատմությունը սկսվել է 1988 թվականից։ Այդ ժամանակից ի վեր շատ ջրեր են հոսել։ Փոխվել են Հայաստանի և Արցախի առաջնորդները։ Փոխվել են Ադրբեջանի առաջնորդները։ Փոխվել են միջնորդները։ Նախկին փորձագետներին փոխարինելու են եկել նորերը։ Բայց ողջ այդ ընթացքում ոչ ոք. ո՛չ հայկական կողմից, ո՛չ փորձագետներից (ինչպես անկախ, այնպես էլ կախյալ), և նույնիսկ ադրբեջանական կողմից որևէ մեկն այնքան ոգևորված չի համոզել, թե Հադրութն ու Շուշին պետք է ադրբեջանական լինեն, ինչպես դա անում էր Նիկոլ Փաշինյանը առցանց ասուլիսի ժամանակ։