2021-08-05 15:19
Давид САРКИСЯН
ՄԵՂՐԻՆ ՄԻ ՕՐ ՊԱՅԹԵԼՈՒ Է ԵՐԵՎԱՆԻ ԿԵՆՏՐՈՆՈՒՄ
Իշխանական և իշխանամերձ քաղաքական գործիչների մի խումբ կա, որն այսօր բառացիորեն իրականացնում և կամ արդարացնում է այն ամենը, ինչի համար վերջին երկու տասնամյակում շարունակաբար մեղադրել է նախկին իշխանություններին, մասնավորապես՝ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին։ «Կյանքը ցույց կտա, թե ով ինչ է արել Արցախի համար, և ով է իրականում ծախում այն»,- հրաժարականի իր տեքստում ժամանակին ասում էր առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը։ Ընտրություններից հետո, թերևս, քարերը հավաքելու ժամանակն է։
«Հողերը տարիներ առաջ էին ծախել» անհեթեթ եվ անբովանդակ թեզին զուգահեռ` այս ընտրարշավին ամենաշատը չարչրկված դրույթներից մեկը վերաբերում էր «Մեղրիի հանձնմանը»։ Զանգեզուրի միջանցքի կամ ճանապարհի բացման թեմայի շրջանակում իշխանական թիմը, հատելով ողջամտության բոլոր հնարավոր սահմանները, նույնիսկ Հայաստանի տարածքով թշնամուն հաղորդակցության ուղիներ տրամադրելն սկսեց արդարացնել նախկինում բանակցված, բայց երբևէ չվավերացված ինչ-որ փաստաթղթերով։
Երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից ժամանակին իբր Մեղրիի հանձնման մասին խոսակցությունները թեժ պահողը վերջին տարիներին պաշտպանության արդեն նախկին նախարար Վաղարշակ Հարությունյանն էր։ Հենց նա էր Սերժ Սարգսյանի իշխանավարման վերջին շրջանում իր բոլոր հարցազրույցներում պնդում, թե երկրորդ նախագահը 2001-ի Քի Վեսթի բանակցություններում մտադիր էր Մեղրին փոխանակել Լաչինի շրջանի հետ։
Արդյունքում՝ տևական մոռացումից հետո «ռեստորանային գեներալ» մականունն ստացած Վաղարշակ Հարությունյանի երկրորդ գալուստն այս իշխանության օրոք չուշացավ։ Նախ վերականգնվեց գեներալ-լեյտենանտի նրա կոչումը, որից Ռոբերտ Քոչարյանը նրան զրկել էր 1999-ի հոկտեմբերի 27-ից հետո բանակը փողոց հանելու համար, ապա և 44-օրյա պատերազմից մոտ մեկ ամիս առաջ նա նշանակվեց վարչապետի խորհրդական։ Որպես պաշտպանության նախարար՝ Վաղարշակ Հարությունյանի ինչպես առաջին (1999-2000), այնպես էլ երկրորդ պաշտոնավարումը (2020-2021) տևեց ընդամենը մի քանի ամիս:
Իշխանական մեկ այլ բարձրաստիճան պաշտոնյա՝ ԱԺ պաշտպանության, ներքին գործերի և անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողովի վերանշանակվող նախագահ Անդրանիկ Քոչարյանը ևս երկրորդ նախագահի կողմից Մեղրիի դավադիր հանձնման թեզի ակտիվ շրջանառողներից է։
Նախկին և ներկա այս պաշտոնյաների հանգերգին ձայնակցում է Սպարապետի եղբայրը՝ Արամ Սարգսյանը, որի հրապարակային ելույթները նախընտրական և հետընտրական շրջանում Ռոբերտ Քոչարյանի անխնա քննադատության, հակառուսականության և իշխանության գովերգման միախառնում են։ Արամ Սարգսյանը զարմանալիորեն չի տեսնում կամ չնկատելու է տալիս, թե ովքեր են Մեղրին և Սյունիքի մյուս բնակավայրերը թշնամու առաջ անպաշտպան թողել, ավելին՝ պնդում է, թե սահմանային ամեն կրակոցից պետք չէ վայնասուն բարձրացնել։
Այս գործիչներից որեվէ մեկն, օրինակ, չի խոստովանում, որ Մեղրիի՝ որևէ այլ տարածքի հետ փոխանակման տարբերակը երբեք չի փաստաթղթավորվել, չի ձևակերպվել որպես կարգավորման տարբերակ, չի ներկայացվել միջնորդներին, այլ եղել է ամերիկյան մասնավոր նախաձեռնության արտահայտություն։ Ավելին՝ 2002-ից ի վեր ՀՀ որևէ բնակավայրի փոխանակման հետ կապված քննարկում նույնիսկ չի էլ բացվել, էլ ուր մնաց դրա գրավոր արձանագրումը։ Ի վերջո, հենց երկրորդ նախագահի օրոք՝ 2007-ի նոյեմբերին կնքված մադրիդյան սկզբունքներում Մեղրիի կամ ՀՀ տարածքի որևէ այլ բնակավայրի հետ կապված ոչ մի դրույթ չկա։
Փոխարենը՝ նոյեմբերյան եռակողմ պայմանագրով, թեև առանց Մեղրի և միջանցք բառերի, ըստ էության նախատեսվում է Հայաստանի տարածքով Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև ցամաքային հաղորդակցության հաստատում։ Սպարապետը, հավանաբար, նման որոշում կայացնողներին և այն արդարացնողներին նկատի ուներ, երբ ասում էր՝ «Ես ձեզանից վախենում եմ, դուք մեռոնին թույն կխառնեք»։ Այլ բան էլ էր ասում. «Մեղրին մի օր պայթելու է հենց Երևանի կենտրոնում»։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.