2021-08-16 10:46
Давид САРКИСЯН
ԱՅԴ ՍԱՐՍԱՓԵԼԻ ԾԱՆՐ ԱՇԽԱՏԱՆՔԸ՝ ՈՉԻՆՉ ՉԱՆԵԼ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՊԱՇՏՈՆՈՒՄ
Հանրապետության նախագահ Արմեն Սարգսյանն արձակուրդում է։ Իսկ մինչ այդ ինչ-որ մեկն զգո՞ւմ էր նրա ներկայությունը, պետության գլխի նրա գործառույթների իրացումը Բաղրամյան 26-ից։ Զուտ արարողակարգային ընթացակարգերով զբաղվող և իրեն բացառապես հաճելի հոգսեր վերագրած այս անձը, պետք է հիշել, պետության թեև անվանական, բայց ղեկավարն է։
Մինչդեռ ավելի քան երեք տարի է՝ նա իրեն պահում է որպես վարչապետի կամակատար կամ նույնիսկ ենթակա հենց նույն արարողակարգային հարցերում, երբ, ասենք, որևէ պաշտոնական միջոցառմանն ինքն է սպասում վարչապետի ժամանմանը, ոչ թե հակառակը։ Պատկերացրեք՝ որևէ խորհրդարանական երկրում, օրինակ՝ հենց իր սիրելի Միացյալ Թագավորությունում, վարչապետն սպասեցներ թագուհուն։ Այնպես որ՝ բրիտանական թագուհու կարգավիճակի վերագրումն Արմեն Սարգսյանին իրականում մեծ շռայլություն է։
Ընդդիմության կողմից բազմիցս քննադատված նախագահի նկատմամբ, պետք է ընդունել, հանրային մոտեցումը որոշակիորեն փոխվեց, երբ նա հապաղում էր ԶՈՒ ԳՇ նախկին պետ Օնիկ Գասպարյանի պաշտոնանկության միջնորդագրի ստորագրման հարցում։ Հարթակային ընդդիմադիրները, չգիտես, թե ինչ հաշվարկով, ենթադրում էին, որ Արմեն Սարգսյանը կարող է դեմ գնալ վարչապետին և քաղաքական մեծամասնությանը, անգամ զարմանալիորեն գովերգում էին նրան։
Ինչպես և ակնկալվում էր, նախագահն ընդամենը ժամանակ ձգեց և փորձեց խուսանավել քավության նոխազ դառնալուց թե՛ իշխանության, թե՛ ընդդիմության կողմից։ Երկու թևերն էլ բարձրացնում էին խաղադրույքները, ՀՓՇ ղեկավարությունը մի քանի անգամ հանդիպեց նրան և ըստ ամենայնի հնարավոր իշխանափոխության դեպքում իր պաշտոնավարման շարունակման երաշխիքներ տվեց, իշխանությունն էլ, նախագահի վտանգավոր կամուկացը տեսնելով, հրապարակայնորեն սպառնաց իմփիչմենթով։ Եվ Արմեն Սարգսյանը, բնականաբար, արագորեն կողմնորոշվեց հօգուտ իշխանության։
Մինչդեռ ընդդիմադիրներին պետք էր հիշեցնել, որ հանրապետության նախագահի այս սպասողական, երկդիմի, խուսափողական քաղաքականությունը բնավ առաջին անգամ չէ, որ բանեցվեց հանրահավաքային պայքարի թերևս ամենավճռորոշ օրերին։ Սկսած 2018 թվականից՝ նա շատ է նմանատիպ իրավիճակներ ստեղծել՝ արտաքուստ ճգնաժամի հաղթահարման փորձ անելով, իրականում՝ այդ ճգնաժամն ավելի խորացնելով։
Այսօր քչերն են հիշում, որ Արմեն Սարգսյանն անընդունելի անգործություն է ցուցաբերել 2020 թվականի մարտի հակասահմանադրական հանրաքվեի նախ նշանակման, ապա դրա հակասահմանադրական չեղարկման հարցում՝ փաստացի ձեռնպահ մնալով իր սահմանադրական պարտականությունների կատարումից։ Նախագահի լռելյայն համաձայնությամբ է տեղի ունեցել խորհրդարանում Սահմանադրության անցումային դրույթների հակասահմանադրական փոփոխությունը, որով ապօրինաբար փոխվել է բարձր դատարանի կազմը։
Ի վերջո, հանրապետության նախագահը լուռ էր, երբ ֆիզիկական գրոհի էին ենթարկվում Հայաստանի առաջին և երրորդ իշխանությունների շենքերը՝ Հայաստանի խորհրդարանը 2018-ի հոկտեմբերին, և դատարանները՝ 2019-ի մայիսից առայսօր։ Մինչդեռ սահմանադրորեն նախագահն իր սահմանադրական լիազորություններն իրականացնելիս պետք է անաչառ լինի և առաջնորդվի բացառապես համապետական և համազգային շահերով։ Միգուցե բրիտանական քաղաքացիությունից հրաժարվելու՝ դեռևս միայն Նիկոլ Փաշինյանի իբր տեսած թո՞ւղթն է, որ կաշկանդում է Արմեն Սարգսյանի անաչառությունը։
Ի դեպ, նախագահի սահմանադրական գործառույթը շատ հստակ է՝ հետևել Սահմանադրության պահպանմանը։ Չար լեզուներն ասում են, որ Արմեն Սարգսյանը սիրում է իր շրջապատում կատակել՝ ասելով, թե Մայր օրենքի հեղինակները չեն գրել՝ նախագահը ձիու վրա նստա՞ծ, թե՞ կանգնած է հետևում Սահմանադրության պահպանմանը։ Անգլիական նուրբ հումորն, իհարկե, գնահատելի է, բայց պետք է ընդունել, որ սեփական լիազորությունների զիջման և դերի նսեմացման, միաժամանակ՝ պետության իրական օրակարգերին բացարձակ օտարվածության և անհաղորդության հարցում Արմեն Սարգսյանն իրոք որ բացառիկ է։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.