2021-09-30 15:16
Давид САРКИСЯН
ԱԴՐԲԵՋԱՆԻՑ ԵՎ ԹՈՒՐՔԻԱՅԻՑ ԷԼ ԱՎԵԼԻ ՄԵԾ ՍՊԱՌՆԱԼԻՔԸ
Արտահերթի ընտրարշավի ամբողջ ընթացքում Նիկոլ Փաշինյանն առավոտից երեկո մարզերում էր, մուրճ էր ճոճում ընդդիմադիր համայնքապետերի գլխին ու սիրաշահում տեղացիներին, խոսում տասնամյակներ շարունակ նրանց թալանված լինելու մասին՝ այդպես էլ չմատնանշելով տեղերում մարդկանց աղքատության հաղթահարման իրական ուղիները։ Ավելի քան երեք ամիս է՝ վարչապետը մարզեր չի այցելում, փոխարենը՝ իր խմբակցությունը հապճեպորեն խոշորացնում է այն համայնքները, որոնցում անցանկալի համայնքապետեր են պաշտոնավարում։
Նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ հեռավոր գյուղերի բնակիչների աչքը շոյվում էր, երբ Փաշինյանը կանգ էր առնում իրենց համայնքում, խմում, գովեստի խոսքեր լսում, խոստումներ տալիս ու հեռանում։ Այսօր, երբ Արմավիրի խաղողագործները կամ Սոթքի խոշորացմանը դեմ բնակիչները ճանապարհ են փակում, ի՞նչ ակնկալիք ունեն՝ որ իշխանությունը դարձյալ իրենց դո՞ւռն է գալու։ Չէ՞ որ նրանք ստացել են այնքան բաղձալի քվեն անգամ ամենախնդրահարույց համայնքներում և մարզեր այցելելու որևէ մոտիվացիա չունեն։
Իսկ ի՞նչ այլ սցենար պիտի խաղարկվեր ընտրություններից հետո, եթե ընտրարշավի ընթացքում Փաշինյանը, «Ապագա կա» կարգախոսով և մուրճը ձեռքին, այդպես էլ ապագայից չխոսեց՝ դաշտը լցնելով անբովանդակ թեզերով։ Շահառու բնակավայրերում նա խոսո՞ւմ էր խաղողի մթերման, համայնքների խոշորացման կամ անվտանգության ապահովման մասին։ Եթե այս թեմաները շրջանցելով՝ վարչապետը հաջողեց հաղթել անգամ այդ համայնքներում, ի՞նչ են պահանջում գյուղացիներն այսօր նրանից՝ նախընտրական խոստումների իրականացո՞ւմ։
Բայց Փաշինյանը նման խոստումներ չի էլ տվել, քարոզարշավը բովանդակությամբ չի ծանրաբեռնել, ընդամենը նախկինների հասցեին գռեհիկ վիրավորանքներ ու սպառնալիքներ է հնչեցրել, ամբոխն էլ ծափահարել է։ Երբ իշխանությունն ի սկզբանե ընտրարշավը տանում էր դիմակայության և առճակատման հունով, հնչեցնում ամենավերջին վիրավորանքներն ու զրպարտությունները Հայաստանի բոլոր նախկին նախագահների և նրանց առաջնորդած քաղաքական ուժերի ու աջակիցների հասցեին, Փաշինյանի ընտրազանգվածն ի՞նչ էր ակնկալում՝ որ ընտրությունից հետո այդ ամենը մոռացվելու է, իշխանությունն էլ ամենօրյա քրտնաջան աշխատանքի՞ է լծվելու։
Ապագայի ծրագրերի, անվտանգության և տնտեսության մասին քննարկումներ այդպես էլ տեղի չունեցան, կարևորը թերևս այն անասնական բնազդներն էին, ոչնչացման մոլուցքը, որն առատորեն ոռոգում էր Նիկոլ Փաշինյանը՝ մարդկանց նախապատրաստելով քաղաքացիական բախումների։ Պարզվեց՝ ընտրության նման ելքն անգամ այս իշխանության համար էր հաճելի անակնկալ, հետևաբար՝ ի՞նչ կարիք կա ծանրաբեռնելու քեզ նախընտրական խոստումների իրականացմամբ, պետք է թուլանալ և վայելել վերստացած իշխանությունը։
Իսկ ո՞ւր մնացին նախընտրական շրջանում հանրությանը շոկի ենթարկած բազմաթիվ փաստերը, օրինակ՝ ինչո՞ւ Աշոտիկը չփոխանակվեց Բաքվում պահվող մեր հարյուրավոր գերիների հետ, ինչպես խոսք էր տրվում։ Ո՞վ է այսօր Փաշինյանին հիշեցնում իր այդ անկատար խոստման մասին։ Քարոզարշավին և քվեարկության օրը գործադրված վարչական ռեսուրսի բիրտ կիրառման, շրջիկ խմբերի, առանց մատնահետքի քվեարկածների, բանակի ուղղորդված քվեարկության համար որևէ մեկը գոնե կարգապահական պատասխանատվության ենթարկվե՞ց։ Ընդդիմությունն այս էջն արդեն փակվա՞ծ է համարում և ՍԴ որոշումից հետո համակերպվե՞լ է քվեարկության արդյունքների հետ։
Ո՞ւր են Սերժ Սարգսյանի հրապարակած գաղտնալսման մասին շարունակական հիշեցումները, որում Փաշինյանը դեռևս 2019-ին իր մտերիմներին պատմում է, որ կփորձի խելագար կամ ոչ ադեկվատ ձևանալ ՀԱՊԿ երկրների առաջնորդների մոտ, իր իսկ ձևակերպմամբ, «Արցախի կոնվեյերից թռնելու» համար։ Որևէ մեկը պատկերացնո՞ւմ է Փաշինյանի այս հանցավոր խոստովանության դերը պատերազմ սանձազերծելու հարցում։
Ի վերջո, անգամ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոյանն իր երբեմնի հոգեզավակ «ազգակործան պատուհասին» համարել էր ավելի մեծ սպառնալիք Հայաստանի պետականությանն ու անվտանգությանը, քան նույնիսկ Ադրբեջանն ու Թուրքիան։ Ստացվում է՝ արտաքին թշնամուց էլ ավելի մեծ սպառնալիքի շուրջ արտաքուստ թվացյալ քաղաքական հովվերգություն է՝ առանց նկատելի դիմադրության օջախների։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.