ԱՐՑԱԽԻՆ ՎԵՐՋՆԱԿԱՆ ԱՆԿԼԱՎԱՑՄԱՆ ՎՏԱՆԳ Է ՍՊԱՌՆՈՒՄ
1994-ից մինչև 2020-ը ազատագրված յոթ տարածքներն Արցախի Հանրապետության անվտանգության ապահովման կարևորագույն կռվանն էին։ Հայաստանի բանակցային դիրքորոշումը հիմնված էր Արցախի կարգավիճակի կենսական բնույթի, Ադրբեջանի կողմից դրա հետ համակերպման, որպես փոխհատուցում՝ ազատագրված տարածքների կամ դրանց մի մասի զիջման վրա։ Քանի որ Բաքուն շարունակաբար մերժում էր Արցախին իր կազմից դուրս որևէ կարգավիճակ տալու հնարավորությունը, ազատագրված տարածքները շարունակում էին մնալ մեր վերահսկողության ներքո, միաժամանակ ապահովում էին Արցախի բնակավայրերի հուսալի պաշտպանությունը:
Պատերազմում եվ եռակողմ հայտարարությամբ իր համար ցանկալի ելքից, այն է՝ ազատագրված բոլոր տարածքների զավթումից և անգամ նախկին ԼՂԻՄ-ի մի մասի օկուպացիայից հետո Ալիևը ծայրահեղացրել է դիրքորոշումը՝ իր խոսքերով փակելով կարգավիճակի հարցը, թեև խաղաղ բանակցություններում դա հենց Բաքվի փոխզիջումը պիտի լիներ։ Հայաստանի ներկա իշխանության համար ևս Արցախի կարգավիճակի և անկախության հարցն առաջնային չէ, ավելին՝ նույնիսկ օրակարգային չէ։
Բնականաբար, Ադրբեջանը երբեք չի համաձայնելու անգամ Արցախի՝ մեզ մնացած հատվածի որևէ միջազգային կարգավիճակին, այն դեպքում, երբ պատերազմի ավարտից հետո մենք փաստաթղթավորված դուրս ենք եկել մնացյալ ազատագրված տարածքներից՝ Քարվաճառից, Ակնայից և Քաշաթաղից, անգամ եռակողմ հայտարարությամբ չնախատեսված Կովսականի և Որոտանի մի մասից։
Թուրքիայի և Ադրբեջանի դեմ այս փուլում առկա միջազգային կոնսենսուսի արդյունքում միգուցե և Փարիզը կամ Վաշինգտոնը խոսեն Արցախի կարգավիճակի կարևորության մասին, բայց իրական քաղաքականության առումով դա առոչինչ է։ Փաշինյանական վարչակարգը հրաժարվում է այդ հարցն իր արտաքին քաղաքական օրակարգ բերելուց, Ադրբեջանը երբևէ չի ստորագրելու Արցախի կարգավիճակին վերաբերող որևէ փաստաթուղթ, իսկ ահա ազատագրված տարածքների վերահսկումը հայկական բանակի կողմից այն միակ իրական երաշխիքն էր, որը թույլ էր տալիս ճնշում գործադրել թշնամու վրա և մոտենալ բաղձալի փոխզիջմանը։
Կարճաժամկետ և միջնաժամկետ հեռանկարում ևս ազատագրված տարածքների զիջումը ռազմական անվտանգության լրջագույն սպառնալիքներ է ստեղծել։ Արցախա-ադրբեջանական նոր առաջնագծի ձևավորմամբ, Հայաստանի և Արցախի միջև թշնամական վիհի առաջացմամբ զգալիորեն երկարել է մեր ճակատը, անհամեմատ դժվարացել է զորքերի մատակարարումը, հարյուրավոր բնակավայրեր դարձել են սահմանամերձ ու սահմանապահ, երեսուն տարի շարունակ անվտանգ և խաղաղ ապրած սյունեցիներն ու գեղարքունիքցիները հայտնվել են թշնամու ուղիղ նշանառության տակ։ Ամենացավալին տեղաբնակների վստահության ճգնաժամն է սեփական զինուժի հանդեպ, երբ ստիպված գյուղացիներն իրենք են ստանձնում բնակավայրերի պաշտպանությունը։
Տարիներ շարունակ բանակցությունների հիմքում դրված «5+2» ձևաչափով ազատագրված տարածքների զիջման իմաստը հենց Հայաստանի և Արցախի միջև հուսալի ցամաքային կապը չկորցնելն էր՝ այն հաշվարկով, որ Բաքուն չի ճանաչելու Արցախի վերջնական կարգավիճակը, և Քարվաճառն ու Քաշաթաղը մնալու են հայկական։ Այսօր Հայաստանի և Արցախի միակ կապող օղակի՝ Բերձորի միջանցքի գլխին ևս կախված է թշնամական անցակետի տեղակայման սպառնալիքը, էլ չասած, որ եռակողմ պայմանավորվածության դրույթներից մեկով՝ պետք է բոլորովին նոր ճանապարհ կառուցվի, որի դեպքում Գորիս-Ստեփանակերտ մայրուղու նկատմամբ հսկողությունը ևս կկորցնենք։
Դա նշանակելու է Արցախի վերջնական անկլավացում, ապա և՝ հայաթափում ու թյուրքացում։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26
Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26
Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29
Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57
Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.