Последние новости

ՉՄՈՌԱՆԱԼ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆԱՑՎԱԾ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

Մեր հանրությանը բնորոշ քաղաքագիտական պարզամտություններից մեկն իշխանությանը տևականորեն ծառայած, սակայն որոշակի փուլում նրա հետ ինչ-ինչ խնդիրներ ունեցած և համակարգից հեռացված կամ ազատված գործիչներին անհարկի հերոսացնելն է։ Դա այսօր արվում է դեռևս Երևանի քաղաքապետ Հայկ Մարությանի հետ, բայց փորձարկվել է շատ այլ գործիչների դեպքում՝ երբեմն «ազատելով» նրանց իրենց բաժին պատասխանատվությունից։

Օրինակ, գրեթե միանշանակ է, որ նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության ստորագրմանն առնվազն տեղեկացված են եղել և՛ նախագահ Արմեն Սարգսյանը, և՛ ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը, այլ հարց է՝ մասնակցե՞լ են դրա կազմման շուրջ քննարկումներին, թե՞ ոչ։ Դատելով հետագա տեղեկատվական արտահոսքերից՝ Փաշինյանն իրեն ապահովագրելու համար նրանց տեղեկացրել և նոր միայն ստորագրել է կապիտուլյացիան, թեև երկուսն էլ պնդում էին, թե տեղյակ չէին։ Եթե, օրինակ, Արմեն Սարգսյանը՝ որպես Սահմանադրության պահպանմանը հետևող, իր իսկ պնդմամբ՝ մամուլից է տեղեկացել եռակողմ հայտարարության մասին, առայսօր ի՞նչ գործ ունի Բաղրամյան 26-ում։

Փաստն այն է, որ չնայած ընդդիմության որոշ շրջանակների՝ Սարգսյանին հերոսացնելու փորձերին, նա պատասխանատվությունից խուսափելու իր վարվելակերպով չի զիջում Փաշինյանին։ Ավելին՝ Սարգսյանն արդեն սկսել է սահմանադրական փոփոխություններով դարձյալ նախագահական մոդելին վերադառնալու լոբբինգը, որի արդյունքում, պարզ է, ինքը հրաժեշտ է տալու սեփական պաշտոնին։ Իսկ մոտ մեկ տարի առաջ Արմեն Սարգսյանը պահանջում էր Փաշինյանի հրաժարականը և երկրի անցումային կառավարության ղեկավարի փաստացի հայտ էր ներկայացնում՝ չխոսելով իր բաժին պատասխանատվության մասին։

Կամ, օրինակ, հայտնի է, որ Գլխավոր շտաբի պետ Արտակ Դավթյանի գլխին սև ամպեր են կուտակվել, և հնարավոր պաշտոնանկությունից հետո, որն արդեն երկրորդը կլինի, նա, ի՞նչ է, դարձյալ ներկայացվելու է որպես համակարգի դեմ ներսից անդուլ պայքար մղած ու սկզբունքային զինվորակա՞ն, ինչպես, ասենք, Արշակ Կարապետյանն էր ներկայացվում։ Միայն այն, որ Դավթյանի առաջին պաշտոնավարման օրոք վերացվել են պահեստազորային ռեսուրսի զորամասերը, իսկ սպառազինության պլանը փոխվել է, բավական էր նրան այլևս երբեք բանակին մոտ չթողնելու համար։ Մինչդեռ այսօր նա արդեն երկրորդ անգամ երկրի զորային օղակի թիվ մեկ պատասխանատուն է։ Դավթյանի այս մեղքերի մասին Անդրանիկ Քոչարյանը, հավանաբար, կհիշի նրա պաշտոնանկությունից հետո, ինչպես առաջին ազատումից հետո էր պնդում, թե նա ապրիլյան մարտերում վատ դերակատարում է ունեցել։

Եթե պատերազմում մեր պարտության հիմնական մեղավորը Նիկոլ Փաշինյանն է, հանցակիցը՝ Արմեն Սարգսյանը, ապա ովքե՞ր են, օրինակ, իրագործել նրանց տված հրահանգը՝ որևէ կերպ չթիրախավորելու ադրբեջանական նավթագազային խողովակաշարերը, դրա փոխարեն ստելու, թե իբր հարվածել ենք Գանձակի օդանավակայանի թռիչքուղուն։ Չէ՞ որ ռազմաքաղաքական այս որոշման իրագործման պատասխանատվությունը պետք է շատ անհատականացված լինի՝ պաշտպանության նախարար, ԳՇ պետ, ՊԲ հրամանատար և այլք։

Եթե նրանցից յուրաքանչյուրը փորձում է ազատել իրեն պատասխանատվությունից՝ իշխանության հետ գործարքի գնալով, ավելին՝ սեփական անձի շուրջ հերոսականության շղարշ ստեղծելով (Ջալալ Հարությունյանի օրինակը վկա), պարզ չէ՞, որ մեծագույն խաբեբան ու մանիպուլյացիայի վարպետը՝ Նիկոլ Փաշինյանը, պատերազմի իրական հանգամանքների բացահայտման հարցում մտահոգվելու որևէ առիթ չի ունենա։

    ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА

    • БЕССЛАВНАЯ ДИПЛОМАТИЯ И УНИЧТОЖЕННЫЙ СУВЕРЕНИТЕТ
      2022-02-28 10:26

      Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других  популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в  Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.

    • К НАЦИОНАЛЬНОМУ ПРОБУЖДЕНИЮ – ЧЕРЕЗ ПАМЯТЬ И ЕРАБЛУР
      2022-02-24 13:26

      Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.

    • КОНСЕНСУС ВОКРУГ КРУШЕНИЯ НАЦИОНАЛЬНЫХ ЧАЯНИЙ?
      2022-02-24 10:29

      Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали  постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.

    • СУДЕБНАЯ СИСТЕМА: НАШ ПОЗОР И НАША СОВЕСТЬ
      2022-02-22 10:57

      Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.






    ПОСЛЕДНЕЕ ПО ТЕМЕ