Последние новости

ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՕՐԱԿԱՐԳԻ ԿՈԼԱԲՈՐԱՑԻՈՆԻՍՏ ՍՊԱՍԱՐԿՈՒՆԵՐԸ

Նիկոլ Փաշինյանի գաղափարական հայրերն ու գործընկերները հիմա էլ լծվել են Թուրքիայի հետ բարեկամության քարոզին, ավելին՝ պնդում են, թե Թուրքիան ու Ադրբեջանը սպառնալիք չեն։ Ժիրայր Լիպարիտյանի պես ազգուրաց ու պետականադավ քարոզիչները Փաշինյանի կողմից Արցախի դավադիր օտարումը թշնամուն ոչ միայն որակում են բնականոն, այլև դա համարում են Թուրքիայի հետ հարաբերությունների հաստատման գինը։ Ավելին՝ հանրային զգոնության բթացման այս գործիքներն իրենց ազդեցության հնարավորություններով փորձում են դրանում համոզել նաև հանրության գիտակից հատվածին, այսինքն՝ նորանոր հանցակիցներ ձեռք բերել։

Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումից հետ կանգնելու գնով փաշինյանական վարչախումբը, չբավարարվելով վերջին հարյուրամյակում մեր պետականությանը հասցրած ծանրագույն հարվածով, հող է նախապատրաստում թշնամու նոր ներխուժման և նոր ցեղասպանության համար։ Ինչպես 44-օրյա պատերազմի առնվազն առաջին օրը, միգուցե՝ դրանից էլ առաջ, Փաշինյանը գիտեր, որ հազարավոր զոհերի գնով Արցախի հանձնում է բեմադրելու, այնպես էլ հիմա է Թուրքիայի հետ հարաբերությունների բարելավման փորձ նախաձեռնում՝ հստակորեն գիտակցելով պետականության կործանման իրական սպառնալիքը իրարահաջորդ նախապայմանների առկայության դեպքում։

Պատերազմի առաջին օրը ԱԺ ամբիոնից Փաշինյանն ակնարկում էր, թե Ադրբեջանին հաղթանակը հեշտորեն չի տրվելու, ասել է, թե՝ ի սկզբանե ծրագրված պատերազմի մասին էր գուժում, հիմա էլ փաստորեն Անկարային ուղղված իր հարցի պատասխանն է ստացել։ Պարզվում է՝ մեզ այլևս չեն ուզում ցեղասպանել։ Պատմությունը ժամանակին տվել է հայ դավաճաններ Վեստ Սարգսի, Մելիք-Շահնազար 2-րդի, մելիք Ֆրանգյուլի կամ Վահե Իհսանի գնահատականը։ Հայ ժողովրդի անտարբեր կեցվածքի պայմաններում Փաշինյանը կարծես հավակնում է պետականության դահիճների այդ շարքը համալրել։

Իհարկե, բացի գիտակից հայությունից՝ նա որևէ այլ մեկի համար դահիճ չէ։ Ռուսաստանի և անձամբ Պուտինի խոստովանությամբ՝ Փաշինյանը դավաճան չէ, թեև մերժել է պատերազմը կանգնեցնելու և Շուշին մեզ թողնելու ռուսական առաջարկը։ Ադրբեջանում ընդհուպ նրան ազգային հերոսի կոչում էին ուզում տալ՝ պնդելով, որ որևէ ադրբեջանցի առաջնորդ վերջին հարյուրամյակում իր երկիրը տարածապես այնքան չի մեծացրել, որքան Փաշինյանը։ Թուրքիայի համար նա այնքան ցանկալի գործընկեր է, որ ռազմական հեղաշրջման վտանգի օրերին Անկարան հայտարարություն տարածեց՝ բացահայտորեն սատարելով Փաշինյանին։ Դե իսկ Ալիևի մտահոգությունն այն է, որ «ազգայնական», «ռևանշիստական» ուժերը Փաշինյանին հանկարծ չհեռացնեն և չտապալեն Հայաստանի զավթման իր ծրագրերը։

Տարածաշրջանի որևէ երկրի դեմ պատերազմ չհայտարարած Թուրքիան, ինչպես տեսնում ենք, անարգել զորք է տեղակայում Սիրիայի, Իրաքի, Լիբիայի, Կիպրոսի տարածքներում։ Ի՞նչն է մոլագար Էրդողանին հետ պահելու Հայաստանի դեմ ցամաքային ագրեսիայից։ Արցախի և Սյունիքի անընդմեջ սեղմման, շարունակական կապիտուլյացիայի պայմաններում Հայաստանի ինքնապաշտպանության ռեսուրսը պարզապես զրոյացած է, մնում է Ադրբեջանը նյութական փոխհատուցման պահանջ ներկայացնի Երևանին։

Ցավալի է փաստելը, բայց հայաստանյան իշխանությունը նույնիսկ ոչ թե մասնակիորեն, այլ ամբողջապես սպասարկում է թուրքական շահը։ Քանի դեռ Նիկոլ Փաշինյանը, Արմեն Սարգսյանը, գործադիր իշխանության մյուս բարձրաստիճաններն իշխանազրկված և իրավական պատասխանատվության կանչված չեն, թուրքական սողացող ագրեսիան մեր երկրում ծավալվելու է ավելի աղետալի մասշտաբներով։

    ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА

    • БЕССЛАВНАЯ ДИПЛОМАТИЯ И УНИЧТОЖЕННЫЙ СУВЕРЕНИТЕТ
      2022-02-28 10:26

      Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других  популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в  Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.

    • К НАЦИОНАЛЬНОМУ ПРОБУЖДЕНИЮ – ЧЕРЕЗ ПАМЯТЬ И ЕРАБЛУР
      2022-02-24 13:26

      Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.

    • КОНСЕНСУС ВОКРУГ КРУШЕНИЯ НАЦИОНАЛЬНЫХ ЧАЯНИЙ?
      2022-02-24 10:29

      Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали  постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.

    • СУДЕБНАЯ СИСТЕМА: НАШ ПОЗОР И НАША СОВЕСТЬ
      2022-02-22 10:57

      Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.






    ПОСЛЕДНЕЕ ПО ТЕМЕ