2022-01-10 16:01
Давид САРКИСЯН
0
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆԻ ՂԱԶԱԽԱԿԱՆ ՎԱԽԵՐԸ
Իրեն ՀԱՊԿ-ի ղեկավար երևակայող Նիկոլ Փաշինյանի վերջին օրերի վարքը ծիծաղելի կլիներ, եթե այսքան ողբերգական հակադրության մեջ չլիներ իր իսկ նախընթաց գործողությունների և խոսքի, փողոցային պայքարի և մարտի 1-ի զոհերի մասին ստերի հետ։ Հայ հասարակությունը կարիք ունե՞ր ևս մեկ անգամ համոզվելու, որ բարոյական, մարդկային և պետական բոլոր արժեքներն այս անձին խորթ են, նա խորապես թքած ունի իր ղեկավարած երկրի ու նրա ժողովրդի ճակատագրի ու անվտանգության վրա։ Միգուցե Փաշինյանի մեջ նաև ներքին վախե՞ր են արթնացել, օրինակ, որ եթե ավտորիտար Ղազախստանում կարելի է մի քանի օրում երեսնամյա առաջնորդին փաստացի տապալել, ապա ինչո՞ւ հայ ժողովուրդը չպետք է պատժի իր պես ստահակին։
ԵԹԵ ՆԱԶԱՐԲԱևՆ ԻՐ ԵՐԿԻՐԸ ՏԱՍՆԱՄՅԱԿՆԵՐ ՇԱՐՈՒՆԱԿ կայունության և բարեկեցության կղզյակի էր վերածել միջինասիական փոթորկոտ տարածաշրջանում, Փաշինյանը ստորագրությամբ հանձնել է այնքան տարածք, որը համազոր է ՀՀ-ի մեկ երրորդին, ասել է թե՝ երեք մարզի։ Ողբերգականորեն՝ այդ տարածքի կեսից ավելին հանձնվել է առանց կրակոցի։ Կորսված տարածքի մասշտաբը պատկերացնելու համար արժե նշել, որ միայն Շահումյանի շրջանը՝ Քարվաճառ կենտրոնով, կազմում է 3000 քառ. կմ։
Նախ իշխանափոխությունից հետո ճաքեր տված, ապա համավարակի ու պատերազմի հետևանքով վերջնականապես կազմաքանդված պետական կառավարման համակարգը, օդից կախված, Հայաստանի հետ կապված որոշումների ընդունման վրա որևէ ազդեցություն չունեցող Փաշինյանն արդյոք համեմատելի՞ են հարուստ, հզոր ու կայուն ղազախական էլիտայի հետ։ Այս ճգնաժամային իրավիճակում, ոչնչացնելով փողոցային բանդիտներին ու ահաբեկիչներին, այդ երկիրը յուրովի դաս է տալիս մեր նորօրյա Փանջունուն՝ մի կողմից ապացուցելով մարտի 1-ին զինված ցուցարարների նկատմամբ կիրառված ուժի իրավաչափությունը, մյուս կողմից՝ Փաշինյանին մղելով ընկճախտի նոր նոպայի, բարոյալքման, որի մասին են վկայում անգամ նրա հռետորաբանությունն ու շարժուձևը։
Ո՛չ Սադամ Հուսեյնը, ո՛չ Նիկոլաե Չաուշեսկուն, ո՛չ Մուամար Քադաֆին, ո՛չ էլ Նուրսուլթան Նազարբաևը դավաճաններ չէին, այլ իրենց երկրների ճշմարիտ նվիրյալներն էին, որոնց ծրագրերը, սակայն, որոշակիորեն չհամընկան միջազգային հանրության պատկերացումների հետ։ Ի վերջո, անգամ մեր ռազմավարական գործընկեր, հարևան ու բարեկամ երկրներում մի շարք քաղաքական առաջնորդներ, շատ ավելի աննշան պատճառներով կամ պատրվակներով, հեռացել կամ հեռացվել են իշխանությունից։ Եթե Փաշինյանն ապացուցված դավաճան է առնվազն խոսքի, շատ հնարավոր է՝ նաև գործողությունների կամ անգործության մակարդակում, այդ ո՞ր տրամաբանությամբ է շարունակում մնալ իշխանության։ Դավաճանի և կապիտուլյանտի պիտակով ապրողն իրավունք ունի՞ մի ողջ պետություն ու ժողովրդի ներկայացնելու։
Ղազախական պետության և հատկապես հատուկ ծառայությունների կենսունակությունը երևում է ծայրահեղականների վարքին արագ արձագանքելու հարցում։ Մեր ԱԱԾ-ն, սահմանների շուրջ և տարածաշրջանում նման ահռելի անկայունության և ահաբեկչության վտանգ ունենալով, զբաղված է բացառապես ընդդիմադիրների հետապնդումներով, գաղտնալսումներով, շինծու քրգործերի հարուցմամբ, մի խոսքով՝ անհաղորդ է իրավիճակին։ ՏԻՄ-երի բռնազավթումը թողած՝ ուսադիրավոր անպատիվներն զբաղված են ընդդիմադիր ակտիվի գործողությունների կանխմամբ։
Մեկ ամիս առաջ թերևս Նազարբաևին էլ էր թվում, որ իր իշխանությունն անխոցելի է, բացարձակ և հավերժ։ Ամեն ինչ գլխիվայր շրջվեց ընդամենը հաշված ժամերի ընթացքում։ Վարչապետի աթոռին գամված անձի հրաժարականի հանրային պարտադրանքը, դրա շուրջ իրական ընդդիմության «կոնսենսուս մինուս մեկի» առկայությունն ամեն պահի կարող է վերածվել պետական համակարգի, հատկապես ուժայինների ներքին դիմադրության, իսկ այդ դեպքում Փաշինյանի հեռացումն անխուսափելի կլինի։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.