2022-01-17 10:25
Давид САРКИСЯН
0
ԵՐՐՈՐԴ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ԳՈՒԺԿԱՆՆ ՈՒ ՆՐԱ ԽԱՂԱՂԱՍԵՐ ՀԱՅ ՊԱՇՏՈՆԱԿԻՑԸ
Ադրբեջանի նախագահն արդեն սկսել է խոսել Հայաստանի դեմ երրորդ պատերազմի հնարավորությունից՝ պնդելով, որ անգամ խաղաղության համաձայնագրի կնքումն իրենց չի կանգնեցնի, և որևէ փաստաթուղթ Բաքվի համար չի կարող զսպաշապիկ լինել ընդդեմ Հայաստանի։ Սա խիստ սպասելի թշնամական հռետորաբանություն է, որը գնալով ուժգնանալու է՝ փոխարենն արժանանալով հայկական կողմի խաղաղասիրական զեղումներին։ Ակնհայտ է դառնում, որ եթե կապիտուլյացիոն հայտարարության կնքմամբ մեր երկիրը կրակի մեջ է հայտնվել, հիմա վստահաբար մեզ շատ ավելի մեծ աղետ է սպասում։ Պարտված բանակցողը նույնն է, իսկ Ադրբեջանն արդեն նույնը չէ, այն օգտվում է հաղթողի դիրքից և մեր գլխին հնարավորինս շատ փորձանքներ է բերելու։
Եթե մինչեվ պատերազմը Փաշինյանը պնդում էր, թե ինքն Արցախի տարածքի և կարգավիճակի հետ կապված որոշում ընդունելու որևէ իրավազորություն և մանդատ չունի (բայց դա նրան չխանգարեց Արցախի փոխարեն կապիտուլյացիա կնքել), այսօր Արցախից բացարձակապես չի էլ խոսում, այսինքն՝ կյանքի է կոչում մանդատ չունենալու մասին սեփական խոսքերը, միայն թե՝ Արցախի հանձնումից հետո։ Ինչո՞ւ են արհամարհված այն երկիրն ու ժողովուրդը, որին ներկայացնելու համար ժամանակին այդպես պայքարում էր սույն անձը։ Տպավորությունն այն է, որ Փաշինյանը Հայաստանի տարածքային զիջումների վերաբերյալ խոսելու մանդատ էլ չունի, թեև Սահմանադրություն է ոտնահարել՝ երկրի սահմանագիծն ապօրինաբար փոփոխելով ու գալիք կորուստների մասին ազդարարելով (օրինակ Տավուշի մարզում)։
Սահմանադրությունը ոտնատակ տված ղեկավարից ի՞նչ սպասես, նա կարո՞ղ է, ասենք, Դատական օրենսգիրքը կամ «Գնումների մասին» օրենքը պահպանել։ Մայր օրենքի նախատեսած երաշխիքներից մեկն իշխանության թևերի միջև հակակշիռների և զսպիչների համակարգն է, և Հայաստանի անունից Փաշինյանի կնքած եռակողմ պայմանագրերը պետք է անցնեին Սահմանադրական դատարանի և ԱԺ-ի վերահսկողությամբ, ինչը չի արվել։ Սա արհամարհանք է իրավական պետության և քաղաքացիական հասարակության հիմնարար արժեքների ու սկզբունքների նկատմամբ, որի մասին, սակայն, մեր խաղաղասեր իրավապաշտպան հանրույթը լռում է։
1992-ից շրջանառության մեջ դրված որևէ փաստաթղթի անգամ աշխատանքային տարբերակում ՀՀ տարածքի հետ կապված դրույթներ չեն եղել, իսկ Մեղրիի չարչրկված տարբերակը ժամանակին մերժվել է հենց Ադրբեջանի կողմից։ Տավուշում կամ Արարատում երբեմնի անկլավների հնարավոր զիջման առաջարկը պետք է ի սկզբանե մերժվեր խորհրդարանական և Բարձր դատարանի ատյաններում, եթե, իհարկե, նախ դրանցով անցներ, ապա և՝ այդ մարմինները մեկ անձի պարզ կամակատար չլինեին։ Առայսօր նույնիսկ Վրաստանի հետ սահմանազատումը չավարտած՝ իշխանական համակարգը և սպայակույտը լուռ հանդուրժում են, որ Փաշինյանի հովանու ներքո թշնամին մեր տարածքում սեփական սահմանը գծի։
Խախտելով դատարանի՝ օրինական ուժի մեջ մտած դատավճիռը, Դատական օրենսգիրքն ու Սահմանադրությունը՝ մեկ տարի առաջ Փաշինյանն շտապում էր մարդասպաններ Գուլիևին ու Ասկերովին արտահանձնել Ադրբեջանին, այն դեպքում, երբ դեռևս հարյուրավոր հայ ռազմագերիներ խոշտանգվում են Բաքվի բանտերում։ Ամեն, ամեն ինչ արվում է՝ թշնամու բարեհաճությանն արժանանալու համար, որ հանկարծ Ալիևը չհրապարակի Փաշինյանի բանակցածի մասին իր ձեռքի տակ եղած տվյալները։
Եռակողմ հայտարարության կնքումից հետո Ադրբեջանին են տրվել նաև տասնյակ գյուղեր Մարտակերտի, Հադրութի և Շուշիի շրջաններից, մեր զինծառայողները զինաթափվել և գերեվարվել են, հանձնվել են Որոտանի և Կովսականի մնացյալ հատվածները, Գորիս-Կապան ճանապարհահատվածը, տարածքներ ու դիրքեր Գեղարքունիքում և Սյունիքում։ Այս ցանկը, ցավոք, շարունակելի է, քանի դեռ չկա բանակցային սկզբունք։ Երևանն ու Ստեփանակերտը շարունակելու են զիջել ոչնչի դիմաց, իսկ Բաքուն ավելին է պահանջելու։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.
