2022-02-08 10:33
Давид САРКИСЯН
0
ԱՓՍՈՍ ԷՐ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ
Ընդդիմադիրների ակնկալիքներն ու հույսերը, թե իշխանությունը շուտով փոխվելու է, ծիծաղելի կլինեին, եթե այսքան ողբերգական չլինեին։ Իրականության մեջ մեր հասարակությունը, քաղաքական դաշտը, ռազմական վերնախավը, մյուս ընտրանիները պատժվում են Փաշինյանի տեսակը հանդուրժելու համար։ Նրա շարունակվող իշխանավարումն այն գինն է, որը հանրությունը վճարում է, օրինակ, Քաղաքացու օրը քաղաքի կենտրոնում խորոված անելու և մյուս էժանագին տոնակատարությունների համար։ Պարզ է, որ այսքանից հետո Փաշինյանը ոչ միայն կարդարանա, թե ինչու է պարտությունը «ջարդվել իր գլխին», դեռ մի բան էլ կհպարտանա այդ պարտությամբ։
Պարզապես ափսոս էր փոքրիշատե կայացած պետությունը։ Ցավալի է, երբ միջազգային իրավունքի և դիվանագիտության սկզբունքների մասին տարրական պատկերացում չունենալով՝ Փաշինյանը դիտավորյալ, թե անգիտությամբ հարվածի տակ է դնում Հայաստանի սահմանների անխախտելիությունը և թշնամու կամքով կասկածելի սահմանազատում իրականացնում։ Ադրբեջանից էլ առաջ ընկնելով՝ այս իշխանությունը Սյունիքի կարևորագույն բարձունքները գաղտնի պայմանագրով և բանավոր փոխըմբռնմամբ նվիրեց թշնամուն։ Տավուշցի վարչապետը չգիտի՞, որ իր հայրենի մարզում 1990-ականների սկզբներին թշնամու հետ սահմանը ոչ թե խորհրդային քարտեզով կամ GPS-ով է գծվել, այլ արյունալի մարտերի արդյունքներով, ընդ որում՝ ուժերի այնպիսի գերլարմամբ, որ սահմանապահ բնակավայրերն ու հողատարածքները հնարավորինս անվտանգ լինեն։
Վարանդայի զավթված շրջանում պատերազմից մեկ տարի և երեք ամիս անց դեռևս աճյուններ են որոնում, տասնյակ զոհերի մասունքներ անգամ նույնականացված չեն, իսկ իշխանությունը լկտիաբար Երևան-Ստամբուլ վերաբացված չվերթներն է գովերգում և հեշտանք ապրում Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ հնարավոր առևտրի մտքից։ Այս տեմպերով՝ Հայաստանն ու Ադրբեջանը, չսպասելով անգամ սահմանազատման գործընթացի իրականացմանը, կարող են դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատել։ Բնավ պետք չէ զարմանալ, որ Փաշինյանը համաձայնի անգամ Ալիևի մի հերթական պահանջին, որ խորհրդային Հայաստանի տարբեր շրջաններում՝ Կապանում, Վարդենիսում, Ամասիայում, Մասիսում և այլուր ապրած ադրբեջանցիները վերադառնան։
Հայրենիքն Ադրբեջանին հատվածաբար նվիրող իշխանության այս գործելակերպը նորություն չէ, զարմանալին Փաշինյանի՝ օդում սառած հրաժարականի պահանջին չհետամտելն է, այն դեպքում, երբ անգամ ինքն է հրաշալի հասկանում, որ ավարտված մարդ է։ Ընդդիմությունն արդեն չի էլ վիճարկում կապիտուլյացիոն հայտարարության իրավաչափությունը, կարծես անգամ հաշտվել է դրա իրականացման հետ և երբեմն նույնիսկ հիմնավորում է, որ այն միջազգային պայմանագիր չէ։ Այդ դեպքում ի՞նչ են 2021-ին կնքված մի քանի եռակողմ հայտարարությունները, մի՞թե դրանք ներպետական ընթացակարգեր և պատշաճ իրավական փորձաքննություն չպետք է անցնեն։ Ի՞նչ անուն տալ Վաղարշակ Հարությունյանի գաղտնի հրամանին, որով մեր իսկ տարածքից հետ էինք քաշվում, այն դեպքում, երբ սահմանների փոփոխումը կարող է միայն համապետական հանրաքվեով տեղի ունենալ։
Եթե կապիտուլյացիոն հայտարարությունը պատերազմը դադարեցնելու մասին էր, ապա ի՞նչ բացատրություն ունեն դրան հաջորդած երկու եռակողմ հայտարարությունները, որոնցում որևէ հայանպաստ դրույթ չկար։ Որքան էլ իշխանությունը խաղաղության բացվող դարաշրջանի թեզով փորձեց լղոզել թշնամու պարտադրանքով այդ ամոթալի փաստաթղթերի կնքումը, ողջախոհ մարդկանց համար լիովին ակնհայտ է այդ հայտարարություններից բխող ամբողջ վտանգը, մասնավորապես՝ սահմանազատման, թշնամի պետության տարածքային ամբողջականության ճանաչման և հաղորդակցությունների բացման։ Մնում է՝ ժամանակին բարեխիղճ մոլորության մեջ գտնված և սխալ ընտրություն կատարած, սխալ առաջնորդի հետևից գնացած անձինք ընդունեն սեփական մեղքն ու անեն հնարավորը՝ ազգակործան այս ընթացքը կասեցնելու համար։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.
