2022-02-12 10:10
Давид САРКИСЯН
0
ԻՆՉՈ՞Ւ Է ՀԱՊԱՂՈՒՄ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆԸ
Ինչո՞ւ են այլ պետությունների առաջնորդներն արդեն բացեիբաց նման անհարգալից տոնով խոսում Հայաստանի և նրա ժողովրդի մասին։ Իսկ ի՞նչ պիտի ասեին, եթե տեսնում են, որ երկրի գլխին ծանրագույն աղետ բերելուց հետո պարտության խորհրդանիշը հեռացված չէ, և անգամ անցումային վարչապետի առաջադրման հնարավորությունն ու բանակի և պետության համալիր վերականգնման ճանապարհային քարտեզը չեն քննարկվում։ Փոխարենը հայաստանյան իշխանության ղեկին մի վարչախումբ է, որը բնավ ներառական չէ, ոչ մի արհեստավարժ մասնագետ պետական համակարգում աշխատելու ցանկություն չունի։ Խորհրդարանական կամ սահմանադրական ճգնաժամ առաջացնելու, երկիշխանություն կամ անիշխանություն ձևավորելու՝ ընդդիմության փորձերը ևս զգալի չեն և դեռևս անարդյունք են։
Եթե ընդդիմությունը պնդում է, որ Նիկոլ Փաշինյանն այլևս իրավունք չունի շարունակելու պաշտոնավարել, ապա պետք է այդ նպատակի իրագործմանը ծառայեցնի նախևառաջ խորհրդարանական ամբիոնը։ Փոքրամասնություն լինելը բնավ արդարացում չէ, պետք է հասկանալ՝ երբևէ փորձեր արվե՞լ են աշխատելու ՔՊ-ական պատգամավորների հետ, տրոհելու խմբակցությունը, նրանց բերելու այն գիտակցության, որ Փաշինյանն այլևս Հայաստանի անունից բանակցություններ վարելու կարողություն և լեգիտիմություն չունի։ Ի վերջո, եթե առանց արտահերթ ընտրության՝ պատեհ պահին պետք է այս գումարման խորհրդարանը նոր վարչապետ ընտրի, ՔՊ-ական երեսփոխանների հետ անհրաժեշտ է անհատապես աշխատել։ Եթե ոչ, ի՞նչ իմաստ ունի մնալ խորհրդարանում և շարունակաբար կրել մերժված օրինագծերի, մեծամասնության սուլոցների ու հայհոյանքների բեռը։
Մեկ տարի առաջ այս օրերին ՔՊ-ական (այն ժամանակ՝ իմքայլական) պատգամավորներն անգամ փողոց չէին կարողանում դուրս գալ։ 2018-ից ի վեր նրանց կողմից առատորեն քարոզված ատելությունն ու թշնամանքն իրենց դեմ էր շրջվել, բայց զարմանալիորեն վրդովվում էին, որ իրենց անձնական վիրավորանքներ և հայհոյանքներ են հասցնում։ Այն, որ մեկ տարի անց նրանք ոչ միայն անարգել շրջում են քաղաքում՝ չարժանանալով հանրային պարսավանքի, այլև մի բան էլ իրենք են հոխորտում ոչ իրենց կողմնակից քաղաքացիների վրա, նշանակում է, որ պայքարը ցանկալի հանգրվանին հասցնելու համար ընդդիմությունը պետք է էապես վերանայի սեփական մարտավարությունը։
Եթե ընդդիմությունը կարծում է, որ հանրահավաքային պայքարն արդյունավետ չէ, և Փաշինյանին իր իսկ մեթոդներով անհնար է հեռացնել իշխանությունից, ապա ինչո՞ւ վճռականորեն չի գործարկում խորհրդարանական հարթակը, և կամ եթե այն անարդյունավետ է, ինչո՞ւ միասնաբար վայր չի դնում մանդատներն ու առաջացնում ներքաղաքական ու պետական ճգնաժամ։ Ի վերջո, այս երկու գործիքների ճիշտ համադրմամբ հնարավոր է լուրջ պայքարի հասնել։ Քանի դեռ կար փողոցային շարժումը, խորհրդարանում չէր արմատական ընդդիմությունը, իսկ երբ մուտք գործեց ԱԺ, հանրահավաքային ալիքն արդեն ավարտվել էր։ Միգուցե ճիշտ ժամանակն է գարնանն ընդառաջ ի վերջո «գրոհելու» երկու ճակատո՞վ։
Այս ամռանը՝ կառավարության կազմավորումից մեկ տարի անց, հնարավոր կլինի խորհրդարանում անվստահություն հայտնել վարչապետին և նրա կառավարությանը։ Ի՞նչ է անելու ընդդիմությունը նման նախագիծ ներկայացնելու դեպքում, բավարարվելու է միայն սեփական փոքրաթիվ ձայներո՞վ, թե՞ իրապես փորձելու է ներիշխանական ճգնաժամ ստեղծել և օգտվել դրանից։ Շարունակելու է ավանդական հարցուպատասխանի ընթացքում տրված հարցերին ի պատասխան անձնական վիրավորանքնե՞ր լսել, և դա ներկայացնելու է որպես հերոսականության դրսևորո՞ւմ, թե՞ ամեն ինչ անելու է վերջնանպատակին՝ Փաշինյանի հրաժարականին հասնելու համար։ Այդ քայլն, ի դեպ, գործընթացի ոչ թե ավարտ, այլ սկիզբ է նշանակելու և բացելու է Հայաստանում նոր և որակապես այլ իշխանության ձևավորման գործընթացը։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2022-02-28 10:26Кто сегодня помнит, что именно наобещал с приходом к власти Пашинян в сфере внешней политики и дипломатии в числе множества других популистских обещаний социально-экономического характера? Выяснилось, в Министерстве иностранных дел, так же, как и в других сферах, не только растеряны многолетние институциональные традиции, но и дипломатическая служба и межгосударственные контакты стали предметом насмешек. Все это более чем наглядно было продемонстрировано в течение всей 44-дневной войны и после ее окончания – по сей день. Тогда как именно в этот критический период необходима была неустанная внешнеполитическая работа.
-
2022-02-24 13:26Провал правящим большинством проекта заявления, осуждающего «Шушинскую декларацию», - отнюдь не экстраординарный и вполне ожидаемый шаг. Куда более удивительным было бы обратное, поскольку не изменились ни Турция с Азербайджаном, ни наши власти. Армянская дипломатия, в том числе и парламентская, сегодня настолько беззубая и услужливая, что не может позволить себе даже обсудить, а уж тем более - осудить очевидно антиармянский документ. Только заслужившие звание национального героя Азербайджана деятели могут обосновать свой отказ так, как это несколько дней назад сделали члены правящей ГД на заседании комиссии НС по внешним связям.
-
2022-02-24 10:29Кто испытывает боль от потерь в войне? Власть, оппозиция, национальная элита или весь народ? Может, никто? Если бы мы ощущали общую боль утраты, вряд ли после такого тяжелого поражения проявили бы столь недопустимое национальное равнодушие и игнорировали постоянные предупреждения и угрозы. Народ, осознающий потерю, не пошел бы за виновным в ней, не поверил бы более его лжи, сориентировался бы, наконец, что для него важнее: ненависть к предыдущим властям или любовь к государству и Родине.
-
2022-02-22 10:57Системный государственный кризис в стране власти пытаются замаскировать фрагментарными решениями и реформами, приправив их завесой своей легитимности. Тезисы Пашиняна о собственной легитимности на самом деле, конечно же, надуманны и ничтожны, поскольку его решения - от кадровой политики до отраслевых реформ - не сопровождаются публичными обсуждениями.