ՀԻԼԴԱ ՉՈԲՈՅԱՆ. ԻՆՉՈ՞Ւ ՊԻՏԻ ՖՐԱՆՍԻԱՆ ՔՆՆԱԴԱՏԻ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԽԱՅՏԱՌԱԿ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ
«Փաշինյանին հայտնեցի, որ Ֆրանսիան համերաշխ է ՀՀ կառավարության հետ՝ հայկական ժողովրդավարությունը ապակայունացնելու փորձերի դեմ պայքարում։ Վերահաստատեցի մեր աջակցությունը նրա խիզախ ջանքերին՝ Ադրբեջանի հետ խաղաղության հասնելու և Թուրքիայի հետ հարաբերությունները կարգավորելու համար»,- երեկ այսպես է մեկնաբանել Փաշինյանի հետ իր հեռախոսազրույցը Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը՝ ավելի համոզիչ լինելու համար գրառումն անելով հայերեն։ Այս խոսքերը վրդովմունք առաջացրեցին հայ հասարակության շրջանում, իսկ մի շարք քաղաքական գործիչներ և փորձագետներ անվանեցին դրանք աջակցություն Հայաստանում ավտորիտարիզմի կայացմանը և միջամտություն երկրի ներքին գործերին:
Մակրոնի հայտարարությունը «ԳԱ»-ի խնդրանքով մեկնաբանեց Իրավունքի և հակամարտությունների կարգավորման փարիզյան «Կովկաս» կենտրոնի ղեկավար, ֆրանսիացի հայտնի հասարակական-քաղաքական գործիչ Հիլդա Չոբոյանը:
«Նախ նշեմ, որ Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունների նկատմամբ Արևմուտքի դիրքորոշումն իր սեփական նպատակներն է հետապնդում։ Մասնավորապես, Ադրբեջանի նկատմամբ Ֆրանսիայի իշխանությունների դիրքորոշումը վերջին շրջանում որոշակի փոփոխությունների է ենթարկվել։ Եվ այն փաստը, որ այդ երկրում Ֆրանսիայի դեսպանը վերջերս այցելել է Բերձոր ու Շուշի և այնտեղ հանդես եկել հայտարարություններով, որոշակի ուղերձ է պարունակում։
Փարիզի և Բաքվի հարաբերություններում առկա խնդիրները հանգում են մի շարք գործոնների։ Նախ, Ֆրանսիայի մի շարք քաղաքացիներ ներկայումս գտնվում են ադրբեջանական բանտերում։ Նրանցից մեկը վերջերս ազատ արձակվեց, և ենթադրում եմ, որ դրա դիմաց Փարիզն իր կողմից կոնկրետ քայլեր է ձեռնարկել։ Թե հատկապես ինչ քայլեր, մենք դեռ կտեսնենք, բայց, ամենայն հավանականությամբ, դեսպանի այցն ու հայտարարությունները պայմանավորվածության մասն էին։
Երկրորդը առևտրատնտեսական գործոնն է։ Նոր Կալեդոնիայում և Ֆրանսիայի անդրծովյան այլ տարածքներում Բաքվի գործունեության հետևանքով երկկողմ հարաբերություններում առաջացած խնդիրները, հավանաբար, վնաս են հասցրել այդ ոլորտում Փարիզի շահերին: Ամենայն հավանականությամբ, երկու երկրներն էլ ջանքեր են գործադրում հարաբերությունների կարգավորման համար։
Այնպես որ պետք չէ որևէ բանից զարմանալ: Ի վերջո, ինչո՞ւ պիտի Ֆրանսիան քննադատի Փաշինյանի քաղաքականությունը, եթե դա չի անում Հայաստանի ժողովուրդը։ Եթե հայերը կորցրել են Արցախը, եթե վաղը կորցնեն երկրի հարավը, դա առանձնապես չի մտահոգում Ֆրանսիային, որը տարածաշրջանում ունեցել է և ունի սեփական շահեր:
Հարցն այստեղ այլ է. հայ ժողովուրդը, համենայն դեպս նրա զգալի մասը, համոզված է, թե Ֆրանսիան պետք է լուծի Հայաստանի բոլոր խնդիրները: Անշուշտ, Ֆրանսիան Հայաստանի բարեկամ երկիր է, առաջին հերթին այն պատճառով, որ այնտեղ ապրում է շուրջ 600 000 հայ։ Բայց այդ բարեկամական վերաբերմունքն ավարտվում է այն պահին, երբ տեղի է ունենում շահերի բախում։ Եվ Ֆրանսիան, իհարկե, չի կռվի հայերի փոխարեն, եթե, ասենք, նույն «Զանգեզուրի միջանցքն» իրականություն դառնա։
Բազմաթիվ հայեր վստահ են, թե Ֆրանսիան Հայաստանի «ավագ եղբայրն» է, և եթե ֆրանսիացիները ջերմ են վերաբերվում հայերին, ապա Ֆրանսիան պարտավոր է փրկել Հայաստանը: Դա պարզապես թյուրիմացություն է: Վաղուց ժամանակն է հասկանալու. հայկական շահերը պետք է պաշտպանի բնավ ոչ ֆրանսիական պետությունը։ Ֆրանսիան, ինչպեսև, ի դեպ, Ռուսաստանը, հետապնդում է առաջին հերթին իր սեփական շահերը։
Եթե Հայաստանն այսպիսի խայտառակ քաղաքականություն է վարում, ապա ոչ մի երկիր իր շահերին հակառակ չի քննադատի այդ քաղաքականությունն ու հանդես չի գա դրա դեմ»։
Հիլդա Չոբոյանի հետ հարցազրույցն ամբողջությամբ կհրապարակվի մեր կայքում առաջիկա օրերին: