Foreign Policy․ Ի՞ՆՉՆ Է ԿԱՆԳՆԱԾ ԱՐԵՎԵԼՅԱՆ ՄԻՋԵՐԿՐԱԿԱՆ ԾՈՎՈՒՄ ԹՈՒՐՔԻԱՅԻ ԱՐԿԱԾԱԽՆԴՐՈՒԹՅԱՆ ՀԵՏԵՎՈՒՄ
Արևելյան Միջերկրական ծովում Թուրքիայի արտաքին քաղաքականությունը որոշվում է ոչ թե ածխաջրածիններով, այլ ռևիզիոնիստական հավակնություններում աշխարհաքաղաքական ինքնիշխանության նկատմամբ, գրում է Foreign Policy-ն:
Անկարան օգտվում է տարբեր ինստիտուցիոնալ, տնտեսական կապերով և Արևմուտքի հետ անվտանգության ոլորտում շփումներով, որպեսզի վեր բարձրանա տարածաշրջանային համակարգում իշխանության աստիճանով:
Ընդ որում՝ Թուրքիայի ներքին քաղաքականությունը շարժվում է իսլամական պոպուլիզմի, ազգայնականության և ավտորիտարիզմի ուղղությամբ:
Արտաքին քաղաքականության հարցում Անկարան ձգտում է դառնալ խոշոր գերտերություն ամենուր, որտեղ դա հնարավոր է տարածաշրջանում՝ միջոցներ ներդնելով ռազմական տեխնիկայում՝ նպատակ հետապնդելով փոխել աշխարհաքաղաքական իրավիճակն ի նպաստ սեփական շահերի: Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի աշխարհընկալումը ցույց է տալիս, որ Միջերկրական ծովում հարևան Կիպրոսի և Հունաստանի հետ տարածքային վեճը վերաբերում է ոչ միայն բնական գազի ռեսուրսներին, սակայն նաև ինքնիշխանության խնդիրներին: Նրա քաղաքականությունը ընդգրկում է ոչ միայն հին, այլ նաև նոր աշխարհաքաղաքական ձգտումներ: Նյութական շահը մոտիվացրել է Թուրքիայի էքսպանսիոնիզմը, սակայն նա նաև ոգեշնչվում է նույնականությամբ և գաղափարախոսությամբ: Թուրքիան այժմ ռևիզիոնիստական պետություն է. այն նախաձեռնում է ռազմական միջամտություններ և ձգտում վերահսկել օտար տարածքը, ինչպես Սիրիայում և Իրաքում, մարտահրավեր է նետում ցամաքային սահմաններին և ծովային սահմաններին, ինչպես Կիպրոսի և Հունաստանի դեպքում, մասնակցում է դեմոգրաֆիական ինժեներիայում և քաղաքական միջամտություններում, ինչպես Սիրիայում և Հյուսիսային Կիպրոսում, սատարում է բազաներն արտերկրում, օրինակ, Սոմալիում և Քաթարում, և խթանում է կախյալ վստահված անձանց, ինչպես Լիբիայում, Սիրիայի հյուսիսում և Լեռնային Ղարաբաղում:
Թուրքիայի հիմնադիր Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրքի հետևորդները երբեք չէին դիմի այդպիսի ռիսկային արկածախնդրությանը: Հակառակը, քեմալական արտաքին քաղաքականությունը հիմնականում հիմնված էր կորցնելու վախի, այլ ոչ ինքնիշխան տարածություն ստանալու հիման վրա: Սակայն Էրդողանի և նրա հետևորդների համար միշտ կա ցանկալի ինչ-որ բան: