ՍՈՂԱՑՈՂ ԲՌՆԱԶԱՎԹՈՒՄԸ ՑԱՆԿԱՑԱԾ ՊԱՀԻ ԿԱՐՈՂ Է ՓՈԽԱՐԿՎԵԼ ՑԱՏԿԻ

Ալիևը մտադիր չէ դուրս բերել զորքերը

Երբ Սոչիի հանդիպումից հետո, վկայակոչելով գյուղապետ Մարատ Պետրոսյանին, ապատեղեկատվություն տարածվեց այն մասին, թե իբր՝ ադրբեջանցիները հեռացել են Իշխանասարի մերձակայքից, լրագրողները մեկնաբանության համար անմիջապես դիմեցին ԱԺ պաշտպանության հանձնաժողովի նախագահ Անդրանիկ Քոչարյանին:

ԴԱ ԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆԻ ՆԱԽԱՍՐԱՀՈՒՄ ԷՐ։ Հանձնաժողովի նախագահը դուրս եկավ աշխատասենյակից, նրա դեմքի արտահայտությունից երևում էր, որ առաջին անգամ է լսում այդ լուրը, բայց Քոչարյանն իրեն չկորցրեց, անմիջապես առաջ ցցեց մորուսը, ահեղ կեցվածք ընդունեց և պաթոսով արտասանեց, թե՝ միշտ էլ այն կարծիքին է եղել, որ ադրբեջանցիները պետք է լքեն ինքնիշխան Հայաստանի տարածքը։

Լրագրողների հետ շփման ընթացքում Քոչարյանը ձևացնում էր, թե իրեն հայտնի է մի ինչ-որ բան, որի մասին նախընտրում է լռել։ Ոչ ավելի, ոչ պակաս՝ «ռազմական գաղտնիք»։ Շատ ծիծաղելի ստացվեց, մանավանդ երբ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր, Սյունիքի նախկին մարզպետ Վահե Հակոբյանն առանց որևէ պաթոսի տեղեկացրեց լրագրողներին, որ ադրբեջանցիները Իշխանասարի մերձակայքից ոչ մի տեղ էլ չեն հեռացել։

Հիշեցնեմ, որ Հակոբյանն առաջինն էր, ով հաղորդեց ադրբեջանցիների ներխուժման մասին, որոնց զավթիչներ անվանել իշխող ռեժիմը վախենում է առ այսօր, չնայած այն բանին, որ նրանք պարբերաբար գնդակոծում են հայկական դիրքերը, սպանում ու առևանգում մարդկանց, գողանում անասուններին, գնդակոծում սահմանամերձ համայնքները, փակում ջուրը, հրկիզում խոտհարքները։ Դեկտեմբերի 12-ին կլրանա բռնազավթման 7 ամիսը։ Սոչիում Փաշինյանը բանավոր հիշատակեց ներխուժման մասին, սակայն նոյեմբերի 26-ի փաստաթղթում մի բառ անգամ չկա այն մասին, որ Ադրբեջանը պարտավորվում է դուրս բերել զորքերը Հայաստանի տարածքից:

Ա.Քոչարյանին այլևս չանդրադառնալու համար մեջբերեմ նրա մի արտահայտություն, որն արդեն արժանի տեղ է զբաղեցրել դավաճանության անթոլոգիայում՝ Անուշ Բեղլոյանի կատարմամբ հնչած «Շուշայի» (Շուշիի փոխարեն) կողքին։ Լրագրողների այն դիտարկմանը, որ ադրբեջանցիները մայիսից մտել են ՀՀ տարածք և դուրս չեն գալիս, Ա.Քոչարյանը պատասխանեց. «Մենք էլ ենք շատ տեղեր մտել ու դուրս չենք գալիս»: Իրականում գոյություն չունեն ադրբեջանական այնպիսի տարածքներ, որոնք գտնվում են հայկական զինված ուժերի վերահսկողության տակ։ Ի բնե։ Պարզապես Հայաստանի խորհրդարանում կան մարդիկ, որոնց Սյունիքի 41 քառ.կմ տարածքի հանձնումն ավելի քիչ է մտահոգում, քան պատգամավորական աշխատավարձն ու պարգևավճարները։

41 քառ. կմ թիվը նշել է Փաշինյանը, իսկ թե իրականում քանի քառակուսի կիլոմետր են վերահսկում զավթիչները, յոթ կնիքի տակ պահվող նույնպիսի գաղտնիք է, ինչպիսին Սյունիքի և Գեղարքունիքի մարզերի տարածքում ադրբեջանցիների իրական թվաքանակը։ Ակնհայտ է, որ 1000 թիվը նվազեցված Է առնվազն երեք անգամ։ Հարց է ծագում. ինչո՞ւ է ռեժիմը թաքցնում սահմանամերձ գոտում տիրող իրական վիճակը, ինչո՞ւ են տարբեր մարզերի սահմանամերձ համայնքների գյուղապետերը նույնատիպ պատասխաններ տալիս ադրբեջանական ուժերի և տեխնիկայի տեղաշարժի մասին լրագրողների հարցերին: Ինչո՞ւ են «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր, ռազմական փորձագետ Տիգրան Աբրահամյանին արգելում այցելել բռնազավթված գոտի։

Հիշեցնենք, որ Սյունիքում ադրբեջանական դիրքերում հակառակորդի ծանր զինտեխնիկայի առկայության վերաբերյալ ԶԼՄ-ների հրապարակումները պարբերաբար հերքվել են ռեժիմի կողմից, բայց նոյեմբերի 16-ի դիրքային պատերազմը ցույց տվեց, որ ռեժիմն այս անգամ էլ էր ստում։

Սյունիքի հանձնման ծրագիրը իրականացման փուլում է

Նոյեմբերի 16-ի իրադարձություններից հետո ոչ մի երաշխիք չկա, որ զավթիչները նոր սադրանքների չեն դիմի։ Հայտնի է, որ նոյեմբերի 16-ի մարտական բախումներում ադրբեջանցիներն օգտագործել են սպառազինության բոլոր տեսակները, բացի օդուժից։ Հետևաբար, այդ սպառազինությունը այսօր էլ դեռ Հայաստանի տարածքում է և կարող է գործարկվել ցանկացած պահի։

Յոթ ժամում՝ 6 սպանված, 32 գերեվարված, որոնցից 10-ին Բաքուն վերադարձրել է դեկտեմբերի 4-ին: Վարկած կա, որ գերիների իրական թիվը նվազեցված է... Նոյեմբերի 16-ի ադրբեջանական ագրեսիայի զոհերի մասին հայ հասարակությունը, ավաղ, այսօր անհամեմատ ավելի քիչ է խոսում, քան ամանորյա սեղանի խոզի բդի…

«Գոլոս»-ը մեկ անգամ չէ, որ տեղեկություններ է հրապարակել ռազմական տեխնիկա տեղափոխելու համար դիրքեր տանող ճանապարհների կառուցման մասին, սակայն այդ թեմայի շուրջ ԶԼՄ-ների բոլոր հրապարակումներն ու ընդդիմության հայտարարությունները անտեսվել են։ Պաշտոնական Երևանը շարունակում է «չնկատել» երկու մարզերի տարածքների բռնազավթումը, իսկ դա նշանակում է, որ Սյունիքի հանձնման ծրագիրը իրականացման փուլում է։ Ամանորյա տոների նախաշեմին չի կարելի բացառել ևս մեկ հարձակում հայկական դիրքերի վրա։

Ռեժիմը տարանջատել է Արցախի Հանրապետության կարգավիճակի հարցը սահմանագծման ու սահմանազատման գործընթացից, Ալիևն ու Էրդողանը շարունակում են խոսել «Զանգեզուրի միջանցքի» մասին, ընդ որում Ալիևը, հիշեցնեմ, խոսում է միջանցքների մասին՝ հոգնակի թվով։ Փաշինյանի քարոզչամեքենան անբռնազբոսիկ կերպով արդեն նախանշել է հետագիծը՝ Մեղրիով, Սիսիանով ու Խնձորեսկով, մի խոսքով՝ որտեղով ստացվի։ Արդեն հայտարարվել է Հորադիզ-Աղբենդ երկաթուղու կառուցման մասին՝ «միջանցքային տրամաբանությանը» լիովին համապատասխան։ Զուգահեռաբար Ալիևը շարունակում է պնդել, թե չի պահում հայ գերիների, իսկ ովքեր էլ որ մնացել են, ռազմական հանցագործներ են։

Փաշինյանի ռեժիմը վախենում է զավթիչ անվանել զավթիչներին, իսկ Ալիևը 2020թ. նոյեմբերի 9-ից հետո շրջապատման մեջ ընկած ու գերեվարված զինվորներին անվանում է ռազմական հանցագործներ։ Ռեժիմը շարունակում է տարածքներ հանձնել, իսկ նրանք, ովքեր գտնվում են սահմանային գոտուց ինչ-որ հեռավորության վրա (այսօր այդ հեռավորությունը շատ հարաբերական հասկացություն է) շարունակում են համարել, թե բռնազավթումը հեռու է։ Նոյեմբերի 16-ի իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ սողացող բռնազավթումը, որին մենք ականատես ենք մայիսի 12-ից ի վեր, ցանկացած պահի կարող է փոխարկվել ավելի ծավալուն առաջխաղացման (ցատկի) դեպի երկրի տարածքի խորք։ Դա, կրկնում եմ, կարող է տեղի ունենալ ցանկացած պահի...

Մի շարք քաղաքագետների կարծիքով, նոր սադրանքի սպառնալիքը կպահպանվի մինչև Փաշինյանի կողմից Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ճանաչման փաստաթղթի ստորագրում, որը վերջնականապես խաչ կքաշի Արցախի Հանրապետությունից մնացած պատառիկի վրա։ Բայց նույնիսկ նման փաստաթղթի ստորագրման դեպքում Հայաստանի բռնազավթման շարունակման հավանականությունը բավական բարձր կմնա։ Փաշինյանը մեր երկիր բերեց զավթիչներին, հանձնեց Արցախի Հանրապետության 75%-ը, բացեց Սյունիքի դարպասները, Բրյուսելում հանդիպումից հետո կատարած պարտքի զգացումով կմեկնի դիմավորելու Նոր տարին, իսկ Սուրբ Ծնունդին կայցելի Եռաբլուր…