ՓՐՓՈՒՐԸ ԿՆՍՏԻ

Տեր-Պետրոսյանին անվանեցին դավաճան

Մինչ քաղաքական ծանրաքաշները խուսափում էին կտրուկ հայտարարություններից՝ հաշվի առնելով թուրք-ադրբեջանական տանդեմից բխող վտանգը, անսպասելիորեն սրվեցին հարաբերությունները նրանց միջև, ում Փաշինյանը սովոր էր համարել իր հեղափոխության կողմնակիցներ:

Ահաբեկիչների կուսակցության առաջնորդներից մեկը՝ ապստամբությունների գաղափարախոս Ժիրայր Սեֆիլյանը հրապարակեց մի հարցաշար՝ կապված վերջին իրադարձությունների հետ, իսկ Տեր-Պետրոսյանի ՀԱԿ կուսակցությունն այդ քայլին արձագանքեց թունդ շշպռանքով, ինչի արդյունքում «Սասնա ծռերի» գործիչները Լևոն Հակոբիչին անվանեցին դավաճան։

Տեր-Պետրոսյանի համախոհները, բնականաբար, դժվարությամբ մարսեցին այդ մեղադրանքը, փոխարենը՝ նեղ շրջանակներում լայն հայտնի նիկոլական քարոզչամեքենայի ներկայացուցիչը շրջանառության մեջ դրեց ռազմական հեղաշրջման վտանգի մասին էժանագին քարոզչական թեզը, ընդ որում, ինչպեսև պետք էր սպասել, հիշատակվում էր գեներալ Խաչատուրովի անունը։ Ըստ երևույթին, Փաշինյանի համար դժվար է ընդունել այն փաստը, որ Տավուշում սահմանի վրա հակառակորդին փախուստի է մատնել գեներալ Գրիգորի Խաչատուրովի կորպուսը, ուստիև շտապ պահանջվեց ցեխ շպրտել մարտական գեներալի վրա և ներկայացնել իբրև «դավադիր»։ Ապաշնորհ քաղաքական գործիչները միշտ էլ նախանձել են շնորհալի զինվորականներին։ Փաշինյանը հասկանում է, որ Տավուշում ռազմական գործողությունը ցցուն կերպով երևան հանեց իր բոլոր քաղաքական ձախողումները…

Ռազմական հեղաշրջում չի՛ լինելու

Իսկ ինչ վերաբերում է հեղաշրջմանը, ապա, ինչպես այդ առիթով հայտարարեց ԱԱՊՎ նախկին ղեկավար Դավիթ Շահնազարյանը, Հայաստանում իշխանափոխությունը տեղի կունենա բնավ ոչ ռազմական հեղաշրջման ճանապարհով, ռազմական հեղաշրջում Հայաստանում չի լինելու, և դա բացարձակ ճշմարտություն է։ Միջազգային հանրությունը չի հասկանա նման իշխանափոխությունը, ուստի չարժե, որ Նիկոլի քարոզչամեքենան ներքաշի զինվորականներին քաղաքականության մեջ. լոկ կծիծաղեցնի ժողովրդին։

Դատեք ինքներդ, ո՞ւմ եվ ինչո՞ւ է պետք ռազմական հեղաշրջումը, երբ ժողովուրդն անհամբեր սպասում է, թե երբ ընդդիմությունը կազատի Հայաստանը վարչապետի աթոռին նստած պաթոլոգիկ ստախոսից, սորոսական նախարարներ Արսեն Թորոսյանից ու Արայիկ Հարությունյանից (քանի դեռ նրանք վերջնականապես չեն կործանել առողջապահությունը, կրթությունը, գիտությունը, մշակույթը), ինչպես նաև անգործունակ խորհրդարանական մեծամասնությունից, ոստիկանական կամայականությունից ու ԼԳԲՏ հանրությունից:

Ինչ վերաբերում է «Սասնա ծռերի» և Տեր-Պետրոսյանի կողմնակիցների միջև մենամարտին, ապա ահաբեկիչների կուսակցությունը և Լևոնի սիրահարների ակումբն արդեն 2 տարի շարունակ պայքարում են Նիկոլի ականջը մտնելու համար, որպեսզի թելադրեն նրան, թե ինչ և ինչպես անի։ ՀԱԿ-ն ու «Սասնա ծռերը» մոտավորապես նույն տրամաչափի կուսակցություններ են, այն իմաստով, որ երկուսն էլ դատապարտված են շուտափույթ մոռացության՝ այն պարզ պատճառով, որ հեշտությամբ կտեղավորվեն գյուղական ավտոբուսում։ Այդ գաճաճ ուժերի ակտիվացումը Տավուշի սահմանամերձ գոտում տեղի ունեցած իրադարձություններից հետո միանգամայն բացատրելի է։

Պետության կյանքում տեղի ունեցող նշանակալի իրադարձություններից հետո առաջինը, որպես կանոն, մակերես է ելնում փրփուրը։ Տավուշի իրադարձությունները բացառություն չդարձան, փրփուրը ելել է մակերես, բայց շուտով կնստի։ Պարոնայք Սեֆիլյանն ու Տեր-Պետրոսյանը հասկանում են, որ իրենց ժամանակն անցել է, Նիկոլից հետո Հայաստանում իշխանության կգան պետականամետ անձինք, որոնք Սեֆիլյանի գործընկերներին՝ «Սասնա ծռեր» կուսակցության ղեկավար մարմնի անդամներին կվերադարձնեն այնտեղ, որտեղ նրանք պետք է լինեն 3 ոստիկանների սպանության, ռազմավարական օբյեկտի զինված զավթման և պատանդներ վերցնելու համար, այդ թվում՝ շտապօգնության բժիշկներին։

Պետականամետները վերջնականապես կթաղեն կարգավորման փուլային սցենարն ու նախկին մակարդակին կվերադարձնեն հայ-ռուսական հարաբերությունները։ Պետականամետների իշխանության գալը տեղի կունենա օրենքների և Սահմանադրության շրջանակներում՝ ժողովրդի անվերապահ աջակցությամբ, որը միավորված ընդդիմության առաջին իսկ կոչով դուրս կգա փողոց՝ Նիկոլի հրաժարականի պահանջով։ Սա միանգամայն իրական հեռանկար է, կասեմ ավելին. հենց այդպես էլ կլինի՛։

Օրերս քաղաքականացված հանրությունը կնշի Ստեփանակերտում Փաշինյանի հայտնի ելույթի տարեդարձը (2019 թ. օգոստոսի 5), երբ նա կրկնեց դաշտային հրամանատար Լեոնիդ Ազգալդյանի խոսքերը. «Արցախը Հայաստան է, և վե՛րջ»։ Տավուշում սահմանի վրա հարձակումից ոչ շատ առաջ Իլհամ Ալիևը հիշեց այդ հայտարարությունը, որպեսզի հերթական անգամ մեղադրի հայկական կողմին բանակցային գործընթացում կառուցողական դիրքորոշում չունենալու մեջ։

Ինչո՞ւ Նիկոլը չդիմեց ադրբեջանցի ժողովրդին

Քաղաքականացված հանրությունն այս օրերին մտաբերում էր Փաշինյանի բոլոր արտահայտությունները. սկսած բանակցությունները «իր կետից» շարունակելու մտադրությունից մինչև այնպիսի լուծում գտնելը, որն ընդունելի կլինի «Հայաստանի, Արցախի և Ադրբեջանի ժողովուրդների համար», ինչպես նաև իշխող վերնախավի գլխից թռնելով ադրբեջանցի ժողովրդին դիմելու մտադրության մասին հայտարարությունը:

Այդ ժողովուրդը վերջերս հարյուրավոր կոկորդներով վանկարկում էր իր խորհրդարանի շենքի մոտ. «Ռուս, ֆարս, էրմենի՝ դուշմա՛ն»։ Բաքվի միտինգի մասնակիցները թշնամի էին անվանում ոչ միայն հայերին, այլև ռուսներին ու իրանցիներին։ Ինչո՞ւ Նիկոլը չդիմեց ադրբեջանցի ժողովրդին։ Դե, լավ, ժողովրդի հետ չստացվեց, թող խոսեր գոնե մոսկովյան շուկաներում արկղերով հայկական ծիրանը կեղտոտ կոշիկներով կոխկրտող ադրբեջանցի դեռահասների հետ։ Ինչո՞ւ մեր վարչապետը նրանց չասաց, որ այդպես վարվելը լավ չէ, որ ծիրանը համեղ է, այն պետք է ուտել։ Կստացվեր մոտավորապես այնպես, ինչպես Աննա Հակոբյանի խաղաղության քարոզի պարագայում, երբ սահմանի վրա արդեն հրակոծում էին հայկական դիրքերը…

Եթե ոմանք միամտաբար կարծում են, թե Տավուշում տեղի ունեցած իրադարձություններից հետո Նիկոլը հասկացել է, որ քաղաքականության մեջ չեն լինում հենց այնպես ասված խոսքեր, և որ ամեն մի բառի համար հարկ է լինում պատասխան տալ, ապա այդ «ոմանք» սխալվում են։ Նիկոլը ոչինչ չի հասկացել... Նրա նմաններն առհասարակ անընդունակ են հասկանալ, որ իրենք խելքի ծով չեն։ Նիկոլին թվում է, թե ինքը պանծալի մարդ Է, Հռոմի պապ, Մեսիա։ Այդպիսի մարդկանցից իրավիճակի համարժեք գնահատականներ ակնկալելն անիմաստ է։ Չարժե նույնիսկ փորձել բացատրել նրան, որ Տավուշում հայ զինվորներն իրենց արյամբ հատուցում էին հենց իր սխալների, իր ինքնավստահության ու ինքնասիրահարվածության դիմաց, իր դիլետանտիզմի, իր վերելակային դիվանագիտության։

Հայաստանի և Արցախի անվտանգությունը թելադրում է…

Դա հիմարության այդպիսի տարատեսակ է, հոգեբույժներն այն անվանում է անանցանելի: Փաշինյանը միայն 10 տարի անց հասկացավ, որ մեղավոր է մարտի 1-ին 10 մարդու մահվան համար, ուստի որոշեց գումարով քավել մեղքը նրանց հարազատների առջև։

Եվս 10 տարի անց նա գուցեեվ հասկանա, որ Տավուշի վրա հարձակումը իր հիմարության անմիջական հետևանքն է, իսկ կորոնավիրուսից զոհված հայրենակիցները՝ վիրուսի տարածումը կանխելու իր կառավարության անհամարժեք քաղաքականության զոհը: Հարևան Վրաստանում, որտեղ բնակչության թվաքանակը շատ ավելի մեծ է, հինգ ամսվա ընթացքում կորոնավիրուսից մահացել է մոտավորապես նույնքան մարդ, որքան մեզ մոտ միջին հաշվարկով մահանում է մեկ օրում։

Թեպետ, արդեն կարևոր չէ, թե ինչ և երբ կհասկանա Նիկոլը. կարևորն այն է, ինչը հասկացել ենք մենք։ Հայաստանի և Արցախի անվտանգությունը թելադրում է Փաշինյանի անհապաղ հրաժարականի անհրաժեշտություն։ Ազգային օրակարգ ունեցող քաղաքական ուժերը չեն կարող իրենց հաշիվ չտալ, որ իշխանության ղեկին Նիկոլի հետագա մնալը սպառնալիք է Հայաստանի և Արցախի գոյության համար։ Հարկավոր է ընդդիմադիր ուժերի մեծ ու անհետաձգելի աշխատանք՝ Փաշինյանին հրաժարական տալ պարտադրելու ուղղությամբ, իսկ փրփուրը կնստի։

Ի դեպ, փրփուրի մասին. ազգային Անվտանգության Խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը հանդես եկավ հայտարարությամբ, որում իշխանությունների ջանքերին վերագրեց ռազմական գործողությունը Տավուշում։ Ափսոս, որ այդ վայ-գործիչն իր հայտարարության մեջ չնշեց Անվտանգության խորհրդի դերն այդ ռազմական հաղթանակում. ախր եթե ինքդ քեզ չգովես, ապա ման կգաս թուքումրով պատված…