«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Ինչպե՞ս փլուզել պետությունը: Գործընթացը բաղկացած է 4 փուլից, որոնք վաղուց հայտնի են, շատերի կողմից լավ նկարագրված, քանզի ոչինչ նոր չէ այս արևի տակ: Բայց չի խանգարի հիշեցնել։ Հենց այսօր, երբ Խանքենդիում տեղի ունեցավ Ադրբեջանի ԶՈՒ զորահանդեսը։ Հենց Խանքենդիում, որովհետև Ստեփանակերտում այդպիսի շքերթն անհնար կլիներ ի բնե։
Իրավապաշտպանի, ղարաբաղյան ազգային-ազատագրական շարժման ակտիվ մասնակիցներից մեկի՝ Ավետիք Իշխանյանի դեմ քրեական գործ է հարուցվել։ Իհարկե, այն դատական հեռանկար չունի։ Քանզի նրան դատում են սոցիալական ցանցում իր գրառման համար, որն ավարտվում է «Մա՛հ դավաճաններին» բառերով։
Պատասխանելով «Ամերիկայի ձայնի» հայաստանյան ծառայության հարցին, կապված Հայաստան Ադրբեջանի ներխուժման առնչությամբ Լեմկինի ինստիտուտի մտահոգության հետ, Պետդեպարտամենտը շատ սպառնալից և միաժամանակ չափազանց հուզիչ նախազգուշացում տեղաց այն մասին, որ ԱՄՆ-ը երբեք չի հանդուրժի որևէ ոտնձգություն Հայաստանի ինքնիշխանության և տարածքային ամբողջականության դեմ։
Բոլոր նրանք, ովքեր գործնականում այս կամ այն կերպ առնչվել են իրական քաղաքականությանը, հասկանում են այս կամ այն քաղաքական գործընթացների աստառի ողջ ցինիզմը, եթե չասենք՝ ստորությունը։ Եվ այդուհանդերձ չես դադարում զարմանալ, թե որքան խորն է այդ ցինիզմի, եթե չասենք՝ ստորության հատակը։
Տեղին չէ սեղմել հակառակորդի ձեռքը այն պայմաններում, երբ ճնշում է գործադրում քո վրա, արտաքսել է հայրենակիցներիդ հայրենի հողից, իրականացրել ցեղասպանություն, հայտարարեց լրագրողներին Սեյրան Օհանյանը Եռաբլուրում։ Նիկոլ Փաշինյանն այդ կարծիքին չէ։ Ավելի շուտ՝ հակառակը. որքան ավելի է նրա վրա ճնշում գործադրում Ալիևը, որքան ավելի մեծ նկրտումներ ու պահանջներ է ներկայացնում, այնքան ավելի է իջեցնում Փաշինյանը Հայաստանի անկախության նշաձողը, և իր անձնական «նշաձողը»՝ նույնպես։ Դե, իսկ Արցախի «նշաձողը» իջեցվեց պետականության վերացման մակարդակի…
Սքանչելի հեռանկարներ ունի Հայաստանը ամենատեսանելի ապագայում։ Այս մասին մենք իմացանք Թբիլիսիում «Մետաքսի Ճանապարհ» անվանումով համաժողովին մասնակցած հայ պաշտոնյաների հայտարարություններից: Ինչպես հանգամանորեն, քարտեզներով ներկայացրեց Փաշինյանը, Երևանը պատրաստ է բացել բազմաթիվ ճանապարհներ՝ ավտոմոբիլային և երկաթուղային, Հայաստանի տարածքի միջով Թուրքիայի և Ադրբեջանի կապի համար։ Եթե պետք է, կնորոգի հները, եթե պետք է՝ կկառուցի նորերը։ Արդյունքում Հայաստանն ինքը նոր ելքեր կստանա դեպի Իրան, Ռուսաստան, եղբայրական Թուրքիա և Ադրբեջան, ինչն անխուսափելիորեն կհանգեցնի Հայաստանի բարգավաճմանը։ Այսպիսով, ինչպես համոզում էր Փաշինյանը ապշահար ունկնդիրներին, այդ բոլոր ճանապարհների բացումից հետո Հայաստանը կդառնա «խաղաղության խաչմերուկ»։
Թեհրանում «3+3» ձևաչափով (առանց Վրաստանի մասնակցության) տարածաշրջանային խորհրդակցական հարթակում Հայաստանի ԱԳՆ ղեկավարը առանձին բանակցություններ է անցկացրել Իրանի, Թուրքիայի, Ադրբեջանի ԱԳՆ ղեկավարների հետ։ Իսկ այ, Սերգեյ Լավրովի հետ առանձին խոսակցություն չի եղել։ Եվ, ի դեպ, Թեհրանում հանդիպումը սկսվել է մինչև «Տուտտիի տիկնիկները» հաղորդումը։ Այնպես որ չի կարելի համարել, թե Արարատ Միրզոյանի թեհրանյան օրակարգը հայկական ԱԳՆ-ի պատասխանն էր։ Ավելի շուտ ենթադրվում է հետադարձ կապ։
Շնորհիվ Փաշինյանի կառավարության իմաստուն արտաքին քաղաքականության, որը հիմնված է «խաղաղ օրակարգի» սկզբունքի վրա, այսօր հայ հասարակության շրջանում ակտիվորեն քննարկվող թամաներից մեկը դարձել է Ադրբեջանի նոր հնարավոր ագրեսիան։ Այս անգամ՝ հարձակումը Հայաստանի վրա։ Ոմանք այդ սպառնալիքի մասին բացահայտ գրում են սոցցանցերի իրենց էջերում, մյուսները նախընտրում են անուղղակիորեն ակնարկել նման հնարավորության մասին։
Հոկտեմբերի վերջին Բրյուսելում Եվրամիության խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելի միջնորդությամբ նախատեսվում է անցկացնել Նիկոլ Փաշինյանի և Իլհամ Ալիևի հերթական հանդիպումը՝ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության պայմանագրի նախապատրաստման համար: Մոսկվան էլ, իր հերթին, առաջարկում է միջնորդական ծառայություններ։ Այդ մասին, պատասխանելով լրագրողների հարցերին, ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարեց Բիշքեկում ԱՊՀ առաջնորդների գագաթնաժողովի վերջում։ Ո՞ւմ միջնորդությունը կընտրի «սիրո և համերաշխության թավշե ոչ բռնի հեղափոխության» վարող Նիկոլ Փաշինյանը, որի կառավարման օրոք Հայաստանն ու Արցախը լիառատորեն ստացան և՛ բռնություն, և՛ թշնամանք, և՛ պառակտում: Եվ բնավ փաստ չէ, թե ամեն ինչ ավարտված է: Ամենևի՛ն փաստ չէ: Ուրեմն ո՞ւմ միջնորդությունը կընտրի մեր հեղափոխական հերոսը։ Առաջվա պես ոտքը կդնի նույն փոցխի՞ն:
Վալդայի համաժողովի ժամանակ լրագրողների հարցերին պատասխանելիս Հայաստանի և Արցախի վերաբերյալ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հայտարարություններից թերևս ամենից սենսացիոնն այն էր, երբ ՌԴ առաջնորդը խոսում էր այն մասին, որ Երևանում առանձնապես չէին ցանկանում տեսնել այժմ Բաքվում կալանքի տակ գտնվող Լեռնային Ղարաբաղի ռազմաքաղաքական էլիտայի ներկայացուցիչներին...