«Պատերազմը կանգնեցնելու բոլոր հնարավոր սցենարներում Շուշին պետք է հանձնվեր առանց մարտի». Այս պետական դավաճանության մեջ ինքնախոստովանական ցուցմունքի հեղինակը Հայաստանի վարչապետն է, ով 44 օր ստի ու կեղծիքի միջոցով սնեց մեր միամիտ ու դյուրահավատ ժողովրդին: Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է «Մեկ Հայաստան» կուսակցության համահիմնադիր Արթուր Ղազինյանը:

Մենք պարտվեցինք ոչ միայն՝ որովհետև Նիկոլ ունեինք, այլև որովհետև հերոս Վազգենի եղբայրը Արամն էր, իսկ հերոս Մեխակի որդին՝ Արգիշտին։ Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիր Ռուբեն Մելիքյանը:

«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Այս օրերին շատ պաշտոնյաներ ընդհատակ են անցել, բայց ամենատարօրինակն արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանի լռությունն է, որովհետև սա առաջին հերթին դիվանագիտության պարտություն է, նոր՝ բանակի։

«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Նիկոլ Փաշինյանը բունկերից երկու օր է լույս աշխարհ է դուրս եկել։ Նախօրեին կառավարական դաչայում նա ընդունել է «Իմ Քայլը» խմբակցությանը։

«Ժողովուրդ» թերթը գրում է. Չնայած Ագզային ժողովի արտահերթ նիստ գումարել չհաջողվեց, սակայն նոյեմբերի 17-ին պետք է գումարվի ԱԺ հերթական նստաշրջանը:

«Ժողովուրդ» թերթը գրում է. Մինչ ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնատար անձանց, ինչպես նաև այլ անձանց կողմից օրենքով սահմանված կարգի խախտմամբ հավաքներ կազմակերպելու և անցկացնելու փաստի առթիվ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունում գործեր են հարուցվում, քաղաքական ուժերի առաջնորդներին մեղադրանքներ առաջադրվում, և նրանց ձերբակալում են, դատարաններում դրանք ոչ իրավաչափ են համարվում և առաջնորդներն ազատ են արձակվում:

Դավիթ Տոնոյան, Օնիկ Գասպարյան, տղերք, դուք ամենից լավ գիտեք, թե այս պատերազմը կանխելու առաջին միջնորդությունը երբ եղավ, ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է Արցախի նախկին նածագահ Բակո Սահակյանի խորհրդական, «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի տնօրեն Տիգրան Աբրահամյանը:

Նիկոլը միամիտ տղա չէ, նա շատ լավ գիտեր, թե ինչ է սպասվելու իրեն՝ Արցախը հանձնելուց հետո։ Իրականում, հոգեբանորեն Նիկոլն արդեն հեռացել է այն պահից, երբ ստորագրել, և դավաճանել է մեզ բոլորիս։

Կարճ ասեմ։ Մեզ պետք է շտապ կերպով նոր իշխանություն, որը Ռուսաստանի առաջ շատ սիրալիր, բայց հստակ կդնի, որ կամ իրենք մեզ օգնում են պահել գոնե Արցախը ներկայիս մեր կողմից վերահսկվող սահմաններում, այսինքն մեր վերհսկողության տակ են մնում Աղդամը, Քարվաճարը ու Լաչինի հատվածը, կամ մենք հանում ենք ողջ բնակչությունը Արցախից, որի պարագայում Ռուսաստանը իր խաղաղապահներով լքում է Արցախը, կարճ ժամանակ անց նաև ողջ տարարածաշրջանը՝ որոշ ժամանակ անց ստանալով առնվազն Ադրբեջանին, իսկ հետո նաև Հայաստանին որպես ՆԱՏՈ-ի անդամ։