Ով ճանաչում է Ռուբեն Վարդանյանին, գիտի, որ նա հաճախ է խոսում դրա՝ ընտրությամբ հայ լինելու մասին. ոչ թե որովհետև «յան» ազգանուն ես կրում, ինչպես մենք, ոչ թե որովհետև ծնվել ես Հայաստանում կամ տատդ-պապդ հայ են, այլ որովհետև ընտրել ես հայ լինելը։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է «Ապրելու երկիր» կուսակցության նախագահ Մանե Թանդիլյանը:
Մարդը իր օրինակով ցույց տվեց, որ կարելի է թքած ունենալ փողի ու հարստության վրա, ու որ դա չէ կյանքում ամենակարևորը։ Որ կարելի է գնալ գիտակցված անձնազոհության՝ բարձր գաղափարների համար, որ կարելի է հավատալ ու մնալ մարդ՝ ամենաանմարդկային պայմաններում։ Ֆեյսբուքյան էջում գրել է «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի անդամ Վահե Հովհաննիսյանը՝ անդրադառնալով Ռուբեն Վարդանյանի ձերբակալությանը եւ առաջադրված մեղադրանքին Ադրբեջանի կողմից:
Ես արդեն Երևանում եմ՝ բոլոր արցախցիների պես՝ հայրենազուրկ ու սրտաբեկ, բայց չկոտրված: Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է ԱՀ նախկին ՄԻՊ Արտակ Բեգլարյան:
Անտանելի ցավով տեղեկացա Ալիեւի վարչակարգի կողմից Ռուբեն Վարդանյանին և մեր գեներալներին առեւանգելու եւ ազատությունից ապօրինաբար զրկելու մասին: Այս մասին ասվում է ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար, այժմ, կալանավորված Դավիթ Տոնոյանի տարածած հայտարարությունում:
ՀՀ նախկին ՄԻՊ Արման Թաթոյանը ներկայացրել է փաստահավաք աշխատանքները Գորիսում և Կոռնիձորում սեպտեմբերի 25-ից` Արցախի բնիկ ժողովրդի` 120,000 հայերի բռնի տեղահանման փաստերի, հանցանքների ապացույցների ամրագրման նպատակով:
Ադրբեջանը հաստատեց, որ գերեվարված է նաև Դավիթ Բաբայանը: Այս մասին իր տելեգրամ ալիքում գրել է թյուրքագետ, պատմական գիտությունների թենածու Վարուժան Գեղամյանը:
Հայաստանի տապալման բոլոր հիմքերն այլևս առկա են, այս մասին հայտարարել է պրոդյուսեր Ռուբեն Մխիթարյանը:
Օրերս ֆեյսբուքյան ամենաակտիվ խմբերից մեկում՝ «Հարթակ-22»-ում զետեղվեց Կարեն Վրթանեսյանի հետևյալ գրառումը. «Տեղեկություններ ունեմ, որ նիկոլաթուրքական վարչակարգի ներկայացուցիչները Գորիսում խոչընդոտում են, ամեն կերպ արգելում են միջազգային մեդիաների ներկայացուցիչներին շփվելու Արցախից դուրս եկող մեր հայրենակիցների հետ։ …Չեն թողում արտասահմանյան լրագրողներին նաև հիվանդանոցներ, որտեղ արցախցի քաղաքացիական վիրավորներն են։ Սա չենք կարող դիտարկել որպես այլ բան, քան Երևանից գործուն օգնություն Բաքվին՝ կոծկելու Արցախում մեր հայրենակիցների ցեղասպանությունը։ Կրկնում. իմ ունեցած տվյալներով նիկոլաթուրքական օկուպացիոն վարչակարգը չի թողնում, որ միջազգային մեդիայի ներկայացուցիչները տեղում լուսաբանեն իրավիճակը, խոսեն արցախցիների հետ, ներկայացնեն իրականությունն աշխարհին»։
Որքան էլ պարադոքսալ է, բայց Փաշինյանը սեպտեմբերի 28-ին կառավարության հերթական նիստում հայտնագործեց նաև լավ նորություն, այն է՝ արցախցի տանջահար փախստականները, իր կարծիքով, կկարողանան արագ աշխատանք գտնել Հայաստանում՝ օգտվելով «աշխատաշուկայի ակտիվությունից»։ Արցախից գաղթածները, նրա մտահղացմամբ, պետք է իրենց, ինչպես ընդգծեց՝ «արժանապատիվ աշխատանքով» հոգան իրենց կարիքները։ Ըստ երևույթին, արժանապատիվ աշխատանք ասելով նկատի ունի ծանր և պետության կողմից ոչ մի կերպ չվերահսկվող ստրկական աշխատանքը՝ 100-120 հազար դրամ աշխատավարձով, քանզի հենց այդ պայմաններում է այսօր աշխատում մեր երկրում ապրող քաղաքացիների ճնշող մեծամասնությունը…
Այսօրվա դրությամբ գլխավոր հարցը, որը հուզում է մեր հասարակության գերակշիռ մասին, այն է, թե հնարավո՞ր է արդյոք առանց կորուստների դուրս գալ ներկայումս ստեղծված օրհասական իրավիճակից և, նույնիսկ ավելին՝ առաջ շարժվել: Ինչպես վստահ է էկոնոմիկայի նախկին նախարար Կարեն ՃՇՄԱՐԻՏՅԱՆԸ, Արցախը կորսված չէ, և կան դիվանագիտական լուծումների իրական հնարավորություններ (այն փաստը, որ իշխանության ղեկին ընդ որում պետք է լինեն բոլորովին այլ մարդիկ, քննարկման ենթակա չէ)։