Սոչիի եռակողմ հանդիման ավարտին Պուտինը Փաշինյանին և Ալիևին ձիթենու ճյուղ նվիրեց, որպես խորհրդանիշ։ Բայց սա խաղաղության պարտադրանք չէր, ու ոչ էլ՝ խաղաղության երաշխիք։ Սա Ռուսաստանի կոշտ հորդորն էր՝ բանակցություններով լուծումներ գտնելու։

Նիկոլ Փաշինյանի գաղափարական հայրերն ու գործընկերները հիմա էլ լծվել են Թուրքիայի հետ բարեկամության քարոզին, ավելին՝ պնդում են, թե Թուրքիան ու Ադրբեջանը սպառնալիք չեն։ Ժիրայր Լիպարիտյանի պես ազգուրաց ու պետականադավ քարոզիչները Փաշինյանի կողմից Արցախի դավադիր օտարումը թշնամուն ոչ միայն որակում են բնականոն, այլև դա համարում են Թուրքիայի հետ հարաբերությունների հաստատման գինը։ Ավելին՝ հանրային զգոնության բթացման այս գործիքներն իրենց ազդեցության հնարավորություններով փորձում են դրանում համոզել նաև հանրության գիտակից հատվածին, այսինքն՝ նորանոր հանցակիցներ ձեռք բերել։

Ադրբեջանի «միջանցք` միջանցքի դիմաց» մոտեցումը լուրջ մարտահրավերներով է հղի Ռուսաստանի և Եվրոպայի համար, և դա անընդունելի է Արցախի Հանրապետության համար։ Այս մասին News.am-ի հետ զրույցում, մեկնաբանելով Ադրբեջանի նախագահի հայտարարությունները, ասաց Արցախի արտգործնախարար Դավիթ Բաբայանը։

Երբ «դիմակների շոուն» դեռ պահանջված էր Հանցավոր ճանապարհով ձեռք բերված գույքի բռնագանձման մասին սկանդալային օրենքի առաջին զոհը դարձավ ԱԱԾ պաշտոնաթող գնդապետ Սերոբ Հարությունյանը։ Ռեժիմը վրեժ լուծեց նրանից՝ ներկայիս պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանի քրեական անցյալի մասին տեղեկություններ հրապարակելու համար։ Հարությունյանից հետո երկրորդը դարձավ նախկին ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը։ Հանգստյան օրերին նրան տեղափոխել են հիվանդանոց՝ առողջական վիճակի վատթարացման պատճառով. այս տարի նա ինսուլտ Է տարել։

«Իմ քայլը» ակցիայից 10 օր առաջ Շաբաթ օրը՝ դեկտեմբերի 11-ին, Երևանում շրջում էր «Ազգային-ժողովրդավարական բևեռ» մակագրությամբ ավտոբուս։ Այդ ցուցանակի հետևում, ինչպես հայտնի է, թաքնվում է ահաբեկիչների «Սասնա ծռեր» կուսակցությունը։ Ավտոբուսից բարձրախոսով կանչում էին քաղաքացիներին «բևեռի» հանրահավաքին՝ «թշնամուն տարածքներ հանձնող իշխանությունից երկիրն ազատելու» համար։

Մեր հանրությանը բնորոշ քաղաքագիտական պարզամտություններից մեկն իշխանությանը տևականորեն ծառայած, սակայն որոշակի փուլում նրա հետ ինչ-ինչ խնդիրներ ունեցած և համակարգից հեռացված կամ ազատված գործիչներին անհարկի հերոսացնելն է։ Դա այսօր արվում է դեռևս Երևանի քաղաքապետ Հայկ Մարությանի հետ, բայց փորձարկվել է շատ այլ գործիչների դեպքում՝ երբեմն «ազատելով» նրանց իրենց բաժին պատասխանատվությունից։

Որքան հետևում ես խորհրդարանի աշխատանքին, առավել ևս՝ ԱԺ-կառավարություն անբովանդակ հարցուպատասխանին, այնքան ավելի ակնհայտ է դառնում միայն խորհրդարանական ճանապարհով իշխանափոխության անհնարինությունը։ Կառավարությանն անվստահություն հայտնելու սահմանադրական հնարավորության պատուհանն օրենքի ուժով կարող է բացվել միայն 2022-ի օգոստոսին, և պարզ է, թե ինչպես է իրեն պահելու կառավարող խմբակցությունն ընդդիմության կողմից նման նախագծի ներկայացման դեպքում։ Որպես վերջին տարբերակ՝ ռազմական կամ արտակարգ դրության հաստատումը կա ու կա, այն ներքաղաքական յուրօրինակ պաշտպանիչ վահան է կառավարության համար։

Հրապարակվել է ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանի հոդվածը Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակի և արտաքին քաղաքական գործընթացների վերաբերյալ։

Դեկտեմբերի 8-ին խորհրդարանում Փաշինյանը հանդես եկավ մի շարք կարևոր հայտարարություններով, որոնք, ինչպես հետո ասացին ընդդիմադիրները, «պետք է համամակողմանի ուսումնասիրվեն և հետաքննվեն»: Ցավոք, մեծապես կասկածում ենք, թե դա կարվի, հենց թեկուզ այն պատճառով, որ ընդդիմության ականջի կողքով անցավ, օրինակ, նրա այն վտանգավոր հայտարարությունը, թե «Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակը անպայմանորեն չի նշանակում նրա անկախություն»: