Այն փաստը, որ 2017-ի ԱԺ ընտրությունների արդյունքներով ՀՀԿ-ի ցուցակում իմ համարը անցողիկ չդարձավ մի մեծ առավելություն ունի. ես ազատորեն կարող եմ ասել կարծիքս Նախագահ Արմեն Սարգսյանի գործողությունների վերաբերյալ ՝ ես նրան չեմ քվեարկել (չնայած նույնիսկ իր օգտին քվեարկած գործընկերներս բազմիցս արդեն առիթներ ունեցել են խոսելու դրա մասին)։

Իր բացառողական վարքագծով վարչապետը մնացել է առանց դաշնակիցների և այրել է այն կամուրջները, որոնք կարող էին երկխոսության դաշտ ստեղծել հասարակության և այս հարցում հասարակության կամքին դեմ գնացող իշխանության միջև: Այս մասին իր հոդվածում գրել է «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության անդամ, Երևանի ավագանու «Լույս» խմբակցության ղեկավար Դավիթ Խաժակյանը: Ստորև ներկայացնում ենք հոդվածն ամբողջությամբ.

Նիկոլ Փաշինյանը երկիրը գլորում է դեպի աննախադեպ հիասթափության և ապատիայի անդունդը: Իր ֆեյսբուքյան գրառման մեջ նման կարծիք է հայտնել հասարակական–քաղաքական գործիչ Միհրան Հակոբյանը՝ անդրադառնալով Ամուլսարի շուրջ ստեղծված իրավիճակին: Գրառումը ներկայացնում ենք ստորև.

Ամուլսարի շուրջ ստեղծված իրավիճակը առաջին ու շատ վտանգավոր ճաքերն է առաջացնելու իշխանության ճամբարի բոլոր հատվածներում (գործադիր, օրենսդիր, կուսակցական ակտիվ և այլն): Երեկվանից սկսած անկասելի պրոցեսը հուշում է, որ ԱԺ «Իմ քայլը» ֆրակցիայում նվազագույնը պառակտման գործընթաց է սկսելու, իսկ առավելագույնը ֆրակցիան կորցնելու է իշխանության վերահսկողական փաթեթը, ինչն էլ իր հերթին կարող է հանգեցնել վարչապետի պաշտոնանկությանը:

Նիկոլ Փաշինյանը փորձում է ամբողջ իշխանությունը կենտրոնացնել իր ձեռքում, ինչը հղի է վտանգներով: Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքական գործիչ Ռուբիկ Հակոբյանը։

Մինչ Նիկոլ Փաշինյանին համոզում էին վավերացման չներկայացնել Ստամբուլյան կոնվենցիան՝ չնյարդայնացնելու համար քաղաքականացված հանրությանը, Սորոսի փողերով գոյատևող հասարակական կազմակերպություններով բանավոր հրաման անցավ. չնահանջե՛լ ոչ մի քայլ։ Հրամանից հետո սկսվեց բոլոր նրանց համընդհանուր զորահավաքը, ովքեր պատրաստ են հրապարակավ քարոզել փաստաթղթի վավերացման օգտին։

Ինչո՞ւ Ամուլսարի շահագործման, Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացման դեմ բողոքողների առջև փակվեցին Բաղրամյան 26-ի և Ազգային ժողովի այգու դարպասները։ Ինչ է, այդ տարածքները դադարեցի՞ն հանրային լինել, թե՞ իշխանությունը տարբերակում է հասարակայնությանը նրանց, ովքեր կարող են գտնվել ԱԺ այգում, և նրանց, ում դա արգելվում է։

«Հայկական ժամանակ» թերթի 2001թ. մայիսի 22-ի համարում Նիկոլ Փաշինյանի հեղինակած «Հողը սիրելով են պահում, իմացեք» վերնագրով հոդվածում կարդում ենք. «Ինձ զարմացնում է, որ մեր երկրում դեռ կան մարդիկ, ովքեր իլյուզիաներ ունեն գրավյալ, եթե կուզեք՝ ազատագրված, եթե կուզեք՝ օկուպացված տարածքների վերաբերյալ»։ Եվ այնուհետ. «Ես չեմ ընդունում այն տեսակետը, թե լավ դիվանագիտությունը կարող է այնպես անել, որ այդ տարածքները չվերադարձնենք Ադրբեջանին, չէ՞ որ այս երկիրը տեր չունի»։

BBC-ի հայտնի հարապարակումից հետո մամուլը գրեց, որ իշխանությունը ամեն գնով փորձում է փաստարկներ գտնել գեներալ Սամվել Կարապետյանին (Օգանեվսկի) ձերբակալելու համար: Ինչ հետևանքներ կարող է ունենալ իշխանության նման քայլը, արդյոք գեներալների հետապնդումները կոնկրետ նպատակ են հետապնդում, ինչ արձագանք կտա այս ամենին հանրությունը: Այս հարցերի շուրջ զրուցել ենք պետական, քաղաքական գործիչ, Ազգային անվտանգության ծառայության նախկին տնօրեն Դավիթ Շահնազարյանի հետ: