Երրորդ օրն է, ինչ հայ հասարակայնությունը փոթորկված է «Իրավական ուղի» կազմակերպության հրապարակած Վենետիկի հանձնաժողովի արձանագրությամբ։ Երրորդ օրն է, ինչ փաստաթղթի իրավաբանական և քաղաքական նրբերանգներից լավ գլուխ հանողները, ինչպեսև նրանք, ովքեր տեղի ունեցող ամենը գնահատում են միայն «իշխանություն-ընդդիմություն» սկզբունքով, ամեն տեսանկյունից բացատրում, մեկնաբանում և գնահատում են փաստաթղթի բովանդակությունն ու դրա նշանակությունը Հայաստանում դատական բարեփոխման համար։ Այս խորապատկերին տարօրինակ դատարկությամբ աչք է ծակում հանձնաժողովի շարադրած մտքերի էության վերաբերյալ կառավարության պաշտոնական դիրքորոշումը, քանզի իշխանության ներկայացուցիչների ասած ամենը առ այսօր հանգում է մեն-միակ և տվյալ դեպքում ոչ այնքան էական հարցի. ո՞վ է, իբր, հրապարակել արձանագրությունը և ի՞նչ հիման վրա։