Ամեն ինչ նոր է սկսվում. Հարավային Կովկասը, Հյուսիսային Կովկասը, Կենտրոնական Ասիան, Մերձավոր Արևելքը վերածվում են մի մեծ կծիկի և որևէ իրադարձություն դրանցից մեկում ուղղակիորեն դետոնացիա է ենթարկում մյուսներին, և այս մեծ տարածաշրջանը դեռ մեծ փոփոխությունների է ենթարկվելու՝ աներևակայելի կոալիցիաներ կարող են ստեղծվել, վերաբաժանումներ ու սահմանների փոխակերպումներ են լինելու, ժամանակն էլ սկսել է արագ աշխատել։ Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը:

2021 թվականի նոյեմբերի 8-ին՝ Լեռնային Ղարաբաղում ռազմական գործողությունների դադարեցման մասին եռակողմ հայտարարության ստորագրման տարեդարձի նախօրեին, ադրբեջանցի զինվորականները կրակ են բացել խաղաղ բնակիչների՝ ջրմուղի աշխատողների վրա, որոնք նորոգման աշխատանքներ էին կատարում Ստեփանակերտ-Շուշի ճանապարհահատվածի մերձակայքում: Ահաբեկչության հետևանքով (հենց այդպես է դա կոչվում, և հենց այդպես են դա անվանել և՛ ՀՀ Մարդու իրավունքների պաշտպան Արման Թաթոյանը, և՛ Արցախի իրավապահ մարմինները) զոհվել է 22-ամյա մի տղա, երեքը վիրավորվել են, նրանցից մեկը՝ ծանր։

Մեծ Բրիտանիան շատ լուրջ պետություն է, և այդ երկրի Համայնքների պալատում այսօր քննարկվելիք Հայոց ցեղասպանության ճանաչման օրինագիծը հաջողությամբ պսակվելու մեծ հնարավորություններ ունի։ Կարծում եմ՝ այս նախաձեռնությունը Ցեղասպանության ճանաչումով կավարտվի, Aysor.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց թուրքագետ Հակոբ Չաքրյանը։

Թուրքիայի տնտեսությունը վերջին մի քանի տարվա ընթացքում չի հոգնում զարմացնել դիտորդներին, որպես կանոն` տհաճ կերպով: Գլոպինգային գնաճ, անառողջ ցածր արտարժույթային պահուստներ, «աշխարհի ամենավատ արժույթը», ՏՀԶԿ-ի ամենաաղբային վարկային վարկանիշները, վոլյունտարիստական կառավարում, ԿԲ ղեկավարի պաշտոնանկության հետ կապված սկանդալներ. այս ամենը կասկածի տեղիք է տալիս հանրապետության ֆինանսատնտեսական հեռանկարների հարցում։ Այնուամենայնիվ, չնայած մշտական ​​ցնցումներին, Թուրքիան դեռևս կանգուն է մնում` առանց դեֆոլտի և նմանատիպ աղետների: Որքա՞ն ժամանակ այն կարող է օդից կախված մնալ, գրում է «Իզվեստիա»-ն։

Մեկ տարի առաջ` նոյեմբերի 9-ին, ռուս խաղաղապահների բրիգադը ստանձնեց Արցախի Հանրապետության պաշտպանությունը։

Ահա և մեկ տարի անցավ Լեռնային Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի ավարտից: Օգտվելով այն հանգամանքից, որ Հայաստանում իշխանության է եկել պոպուլիստ-դիլետանտների թիմը, Ադրբեջանը, թուրքական զինված ուժերի և սիրիական թուրքամետ կազմավորումների վարձկան-ահաբեկիչների ջոկատների անմիջական աջակցությամբ, ռևանշ վերցրեց 90-ականների սկզբի Արցախյան պատերազմում կրած պարտության համար։ Այսօր Բաքվի վերահսկողության տակ են ոչ միայն տխրահռչակ յոթ շրջանները, այլև Շուշիի և Հադրութի շրջանները, որոնք Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավարության կազմում ընդգրկված են եղել դեռևս ԽՍՀՄ տարիներին։ Հայաստանն ու Արցախը տվեցին առնվազն հինգ հազար զոհ (իշխանությունն այդպես էլ չներկայացրեց վերջնական անվանական ցուցակը), տասնյակ հազարավորները վիրավորվեցին, հարյուրավորները համարվում են անհետ կորած։ Տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր գերիներ մինչ օրս մնում են Ադրբեջանի բանտերում։

Թուրքագետ, «Հայկական նախագիծ» ծրագրի համահիմնադիր Վարուժան Գեղամյանը գրում է.

Իրավագիտության դոկտոր Գևորգ Դանիելյանը գրում է.

ՏԵղեկատվական անվտանգության փորձագետ, «Ռազմինֆո» մասնագիտացված կայքի համակարգող Կարեն Վրթանեսյանը գրում է.