ՎԱՐՉԱՊԵՏԸ ԹԻԿՆԱԶՈՐԻ ՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՏԱԿ
Ինչո՞ւ Նիկոլը չի հեռանում: Մի՞թե չի տեսնում վերաբերմունքն իր հանդեպ։ Մի՞թե նա չունի ո՛չ ամոթ, ո՛չ խիղճ։ Մի՞թե չի հասկանում, որ երկրի վերածննդի առաջին քայլը պետք է լինի իր հեռանալը։
ՏԵՍՆՈՒՄ Է ԵՎ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ, ԲԱՅՑ ՆՐԱՆ, ԻՆՉՊԵՍ ՄԻՇՏ, ՉԵՆ ՄՏԱՀՈԳՈՒՄ ԱՄՈԹՆ ՈՒ ԽԻՂՃԸ։ Նախևառաջ նա հասկանում է, որ եթե հիմա, երբ ինքը իշխանության ղեկին է, իր դեմ այդքան մեղադրանքներ կան, ապա ի՞նչ է լինելու հրաժարականից հետո։ Լույս աշխարհ դուրս կգան այնպիսի քանակությամբ խորշելի գործեր, որոնց համար իրենց հերթին անհնար կլինի արդարացումներ գտնել... Եվ նա չի ուզում, որ հայ ժողովրդի պատմության դասագրքերում լինի առանձին գլուխ՝ «Դավաճաններ Նիկոլն ու Աննան» վերնագրով։ Առավելևս ցանկություն չունի, որ իր երեխաներն ապրեն դավաճանի զավակների խարանով։ Ահա և կառչում է իշխանությունից, իսկ երբ մարդը իշխանություն ունի, միշտ էլ կգտնվեն մարդիկ, որոնք կողքին կլինեն…
Կասեք՝ միևնույնն է, դավաճանի խարանը չես սրբի: Միգուցե։ Բայց հնարավորություն կա, որ հայ ժողովրդի պատմության դասագրքերում չլինի այդ գլուխը։ Հնարավորությունն այն է, որ ընդհանրապես չլինեն հայ ժողովրդի պատմության դասագրքեր, որպես հետևանք հայկական դպրոցների վերացման, որպես հետևանք հայոց պետականության վերացման։ Չէ՞ որ եթե ենթադրենք, թե Հայաստանն ու Արցախը դառնալու են նոր Օսմանյան կայսրության մաս, ապա դպրոցներում Նիկոլին չեն ուսումնասիրի ընդհանրապես, կամ կուսումնասիրեն միայն դրական մատուցմամբ։ Ասենք, թե ինչպես իմաստուն Նիկոլն արագացրեց Հայաստանի մուտքը Թուրքիայի կազմ և հանգստություն ու անվտանգություն բերեց հայ ժողովրդին. պատմությունը գրում են հաղթողները։
Այդ հնարավորությունը Նիկոլն ունի, և նա կփորձի իրականացնել դա, որքան էլ անհուսալի թվա դրա հավանականությունը։ Ինքնապահպանման բնազդը հզոր ուժ է։
Ինչո՞ւ Նիկոլին չի հեռացնում իր թիմը։ Չե՞ն հասկանում, որ Նիկոլը քայլող խնդիր է ու պատուհաս։ Հասկանում են, բայց քանի կա Նիկոլը, մտածում են նրանք, բանը չի հասնի իրենց։ Ահա և թաքնվում են այդ պատվարի հետևում։
Այլ հարց է, որ ասվածը չի նշանակում, թե Նիկոլը երկար կմնա իշխանության ղեկին։ Թե չէ վերջին շրջանում նկատելի է, որ որոշակի հիասթափություն կա ընդդիմության գործունեությունից, և մտավախություն է առաջանում, թե Նիկոլը չի հեռանա։ Կհեռանա։ Նա ավերիչ է։ Բացի Նիկոլի ամենաբթամիտ զոմբիներից՝ դա արդեն բոլորն են հասկանում։ Տվեք նրան ամենաբարգավաճ երկիրը, ամենաբարենպաստ, հանգիստ իրավիճակը, նա նորից կսկսի ջուր պղտորել ու ամեն ինչ փլուզել։ Այդպիսին է նրա բնավորությունը, միայն դա է նրան ուրախություն պարգևում կյանքում։ Իդեալական տարբերակով՝ կարելի էր պլաստիկ վիրահատություն անել նրան, փոխել արտաքինն ու ուղարկել Ադրբեջան. կփլուզեր մեկ տարում։ Բայց Ադրբեջանի հատուկ ծառայությունները, «ի տարբերություն մեր դժբախտների», զգոն են և ծանակել իրենց երկիրը թույլ չեն տա։
Այնպես որ Նիկոլը կփորձի մեզ մոտ մնալ ու հնարավորինս երկար պղտորել ու փլուզել։ Բայց որքան ավելի ջանա, այնքան քիչ զոմբիներ կշարունակեն սատարել նրան։ Իսկ նրանք, ովքեր ծախված են, կվախենան։ Եվ ի վերջո Նիկոլի կործանարար էներգիան կոչնչացնի բարոյական այն արգելակները, որոնք դեռևս զսպում են ընդդիմությանն ու ժողովրդին, փոխարկելով խոչընդոտ չճանաչող ցասման՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով։
Կարո՞ղ են արդյոք Նիկոլին փրկել արտահերթ ընտրությունները, եթե հենց ինքը նախաձեռնի դրանք։ Ոչ։ Նույն պատճառով։ ԶԼՄ-ները գրում են, որ նրա վարկանիշը 6%-ի մակարդակի է։ Եվ օրըստօրե նվազելու է, քանզի ամեն նոր օրվա հետ Նիկոլի ավերիչ էներգիան ավելի ու ավելի է դրսևորվելու, և նրա նախկին նորանոր կողմնակիցներ թքելու են վարչապետի անունը լսելիս։ Այսօր Նիկոլի և Աննայի համար արդեն փակ են Արցախն ու Սյունիքը, վաղը կփակվեն մյուս մարզերը. ընթացքն անշրջելի է։
Չենք խոսում արդեն այն մասին, որ Նիկոլն այլևս երբեք չի կարողանա հանգիստ քայլել փողոցում, հանրահավաքներ անցկացնել և այլն։ Միայն հզոր պահախմբով, միայն զինված թիկնազորով, ինչը ոչ մի կերպ չի նպաստի նրա հեղինակությանը։ Այնպես որ եթե նույնիսկ վաղը Նիկոլը որոշի ընտրություններ անցկացնել, հասկանալով, որ իր վարկանիշն օրեցօր նվազում է, դա չի փրկի։ Այո, եթե նա արտահերթ ընտրություններ նախաձեռնի հունվարին, ավելի շատ ձայն հավաքի, քան եթե դրանք տեղի ունենան փետրվարին, իսկ փետրվարին կարող է ավելի շատ հավաքել, քան մարտին և այլն, բայց դա այնքան չնչին տոկոս է, որ... ավելի լավ է կառչել իշխանությունից։ Իսկ ընտրություններին ապավինել ծայրահեղ դեպքում՝ որպես չարյաց փոքրագույնի։
Ժողովուրդը երես է թեքել Նիկոլից՝ անկախ նրանից, թե քանի մարդ է դուրս գալիս հրապարակ, իսկ քանիսը՝ ոչ. դա այլ թեմա է։ Վարչապետի հեռանալն անխուսափելի է, և այդժամ առաջանալու է ամենագլխավոր հարցը. «Իսկ Նիկոլից հետո՝ ի՞նչ»։ Այդ մասին՝ հաջորդ անգամ։