«ԳԱ»-ի մշակույթի բաժնի մեկնաբան։
Մասնագիտական հետաքրքրությունների ոլորտը. մշակույթ, մասնավորապես՝ թատրոն, մասամբ՝ հրապարակախոսություն։ Հայաստանի Թատերական գործիչների միության քարտուղարն է։ Երիտասարդ թատերական ռեժիսուրայի հանրապետական փառատոնի տնօրենը։
Քանի դեռ Ազգային ժողովը չի ընդունել վերակազմավորման մասին օրենքը, ցանկություն է առաջանում հանդես գալ քաղաքացիական նախաձեռնությամբ։ Այն է՝ օպտիմալացնել Մշակույթի նախարարությունը և միացնել ոչ թե մասամբ՝ Կրթության և մասամբ Քաղաքաշինության նախարարություններին, կամ է՞լ ինչ է այնտեղ ծրագրվում, այլ Ֆինանսների նախարարությանն ու հարկային տեսչությանը։ Առնվազն։
Օրերս Analitik.am կայքում հայտնված հրապարակումը՝ «Սոս Սարգսյանի անվան պետական թատրոնը, Երգի պետական թատրոնը և մի շարք այլ ՊՈԱԿ-ներ լուծարվելու են» երկարաշունչ վերնագրով, անհուսալիորեն փչացրեց նույնիսկ այն մշակութային գործիչների շաբաթավերջը, որոնք չէին մտել «Շինդլերի ցուցակ»։ Թեպետ, փոխաբերությունը կոռեկտ չէ։ Շինդլերի ցուցակը փրկության ցուցակ էր։ Մշակույթի նախարարությանը՝ մահվան։ Այսպես թե այնպես պարզ է, որ օպտիմալացված, բայց լավատեսությամբ առլեցուն մշակույթի նախարարությունը չի պատրաստվում կանգ առնել նվաճածի վրա։
Ինչպեսև հայտարարված էր, այս տարվա սկզբից, պետական մշակութային հաստատություններն իրենց ֆինանսական տնտեսությունը բանկերից տեղափոխեցին ՀՀ Գանձապետարան։ Չնայած բազմաթիվ խոստումներին, թե կյանքն այդ ռեժիմով ոչ միայն ավելի ուրախ, այլև ավելի լավը կլինի, հունվարն ավարտվեց աշխատավարձերի վճարման կես ամսվա ուշացումով։
«Դուք այստեղ եք ոչ թե պարզապես նրա համար, որ կյանք ապրեք։ Դուք այստեղ եք նրա համար, որպեսզի կյանքը լցնեք առատությամբ, հեռանկարի տեսլականով, հույսի և սխրագործությունների ոգով։ Դուք այստեղ եք նրա համար, որպեսզի հարստացնեք աշխարհը։ Եվ դուք կողոպտում եք ինքներդ ձեզ, եթե քամահրում եք դա»,-ասել է ինչ-որ ժամանակ ԱՄՆ-ի 28-րդ նախագահ, խաղաղության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր, Ազգերի լիգայի և ՄԱԿ-ի ստեղծման նախակարապետ Թոմաս Վուդրո Վիլսոնը։ Իսկ բացի այդ, տեսանելի անցյալում նա միակն էր համաշխարհային քաղաքական գործիչներից, որն ընդհուպ մոտեցավ հայ ժողովրդի երազանքին՝ ստեղծելու միացյալ երկիր հարյուրամյակներ շարունակ բաժան-բաժան լինելուց հետո։ Եվ «Միջազգային հեռուստատեսություն» ընկերության ստեղծած փաստագրական ֆիլմը հենց այդպես էլ վերնագրված է. «Վուդրո Վիլսոնի Հայաստանը. XX դարի չիրականացած երազանք»։