ՍԴ աշխատակազմի նախկին ղեկավար, Լեհաստանում ՀՀ նախկին դեսպան Էդգար Ղազարյանը, արձագանքելով ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի հայտարարություններին, ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.

Փաշինյանը ստում է, թե միջանցքային տրամաբանություն չկա, և իբր ՀՀ իշխանությունները չեն համաձայնել միջանցք տրամադրել, իսկ ադրբեջանցիներն ասել են, որ այդ դեպքում Գորիս-Կապան մայրուղին պետք է լինի իրենց վերահսկողության տակ։ Այս մասին նոյեմբերի 12-ին լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց Հայաստանի պաշտպանության նախկին փոխնախարար Արտակ Զաքարյանը։

Պարտության առաջին տարելիցի առթիվ Նիկոլ Փաշինյանի վերջին հեռուստահարցազրույցը կարելի է համարել յուրատիպ ինքնախոստովանական ցուցմունք։ Մասնավորապես, բանակաշինությունն իսպառ տապալած վարչապետը Հայաստանում ավանդաբար ամենակայացած կառույցի նախկին պատասխանատուներին է մեղադրում իր իսկ սխալների համար։ Ստի ու կեղծիքի ավանդական ձեռագրի մեջ ինքն էլ մոլորվելով՝ Փաշինյանը հավանաբար մոռացել է, որ 1992-ի ամռանը թշնամին Ստեփանակերտի մատույցներում էր, բայց հայոց զինական ուժն ազատագրեց Արցախը և բեկեց պատերազմի ընթացքը, այն դեպքում, երբ Հայաստանը սոցիալ-տնտեսական աղետալի վիճակում էր։ Իսկ ի՞նչ եղավ իր օրոք։

Այսօրվանից Ադրբեջանը Գորիս-Կապան ճանապարհահատվածում մաքսակետ է տեղադրելու. այս մասին երեկ օլիմպիական հանգստությամբ հայտարարեց ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը: Ասես ոչ մի արտառոց բան չկա նրանում, որ մեկ այլ պետություն (նույնիսկ մի կողմ թողնենք այն փաստը, որ պետությունն այդ թշնամական է), ներխուժելով ինքնիշխան Հայաստանի տարածք, ոչ միայն ավելի քան կես տարի հրաժարվում է հեռանալ, այլև արդեն իրավունք է վերապահում իրեն մաքսակետ տեղադրել։ Եվ Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի համար դա ամենևին նոնսենս չէ, ահռելի սպառնալիք չէ պետության և ժողովրդի անվտանգությանը, այլ այնպես, լոկ տեղեկատվություն, օրվա շարքային նորություն։ Ինչի՞ մասին է դա վկայում։

ԲԴԽ-ն քննում է Զարուհի Նախշքարյանին կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու միջնորդությունը։  

Իսրայելի Կնեսետում, հերթական անգամ ներկայացվել է, Իսրայելի պետության կողմից, 1915թ. Հայոց Ցեղասպանության պաշտոնապես ճանաչման օրենքի նախագիծ։ Այս անգամ, նախաձեռնությունը «Լիքուդ» և «ՇԱՍ» խմբակցությունների մի քանի պատգամավորներինն է։ Օրինագծի հեղինակներից մեկն Իսրայելի Կնեսետի նախկին նախագահ, Լիքուդ կուսակցության ներկայացուցիչ Իյոել Էդելշտեյնն է։

Ավելի ու ավելի ակնհայտ է դառնում, որ վարչախումբն ամեն ինչ անում է 44-օրյա պատերազմի և պարտության մեղավոր նշանակել, այսպես կոչված, նախկիններին և բանակի ղեկավարությանը: Բախվում ենք աշխարհի պատմության մեջ չտեսնված և չլսված երևույթի, երբ քաղաքական ղեկավարությունը հայտարարելով, թե պարտության թիվ մեկ մեղավորն է, կառչում է իշխանությունից և միաժամանակ պարտության ամբողջ մեղքը ցանկանում բարդել նախկինում եղած բոլոր իշխանությունների և բանակի հրամանատարության վրա:

Ադրբեջանի ԱԳՆ-ը փաստորեն արդարացրեց Արցախում ջրատարի նորոգման բրիգադի աշխատող Մարտիկ Երեմյանի սպանությունը, հայտարարելով, թե ջրատարի վերանորոգումը Շուշիի մոտակայքում, այն ժամանակ, երբ այնտեղ է գտնվում Իլհամ Ալիևը, «բազմաթիվ հարցեր է առաջացնում»: Այստեղ կարելի է զերծ մնալ մեկնաբանություններից. հասկանալի է, որ չնայած ռուսական խաղաղապահ զորակազմի հավաստիացումներին, թե ընթանում է միջադեպի հետաքննություն, Բաքուն մարդասպանին չի հանձնի և չի պատժի: Չէ՞ որ, ըստ Բաքվի ԱԳՆ-ի տրամաբանության, նա «փրկել է Ալիևի կյանքը»։

Ուղիղ մեկ տարի է՝ ցանկացած հանրային հավաք, ինչ առիթով էլ կազմակերպվի, սկսվում է մեկ րոպե լռությամբ։ Մեկ տարի է՝ ամեն քայլափոխի հուշաղբյուրներ ու խաչքարեր են բացվում, ցանկացած բնակավայրի գերեզմանատանն էլ՝ եռագույններ ծածանվում։ Հազարավոր զոհերի բարեկամների ցավը չի ամոքվի, մինչև չտրվեն բոլոր վիճահարույց հարցերի պատասխանները, իսկ մեղավորները չկրեն իրենց բաժին պատասխանատվությունը։ Միայն մեր տղաների սխրանքների պատմություններն են, որ թույլ են տալիս զգալ ու վերապրել մեր երբեմնի փառքը։