Պարզվում է, որ վեթինգի մասին օրինագծի վրա իշխանության «Իմ քայլը» խմբակցությունն աշխատում է արդեն վաղուց, առնվազն մեկ-երկու ամիս։ Համենայն դեպս դա ակներև է դառնում ԱԺ ներկայիս նստաշրջանի ընթացքում խմբակցության ղեկավար Լիլիթ Մակունցի, իսկ այնուհետ նաև ԱԺ փոխխոսնակ Ալեն Սիմոնյանի արած հայտարարություններից։ Թեև դեռևս երկու շաբաթ առաջ քաղաքական ուժերը, այդ թվում նաև «Իմ քայլը» դաշինքի բազմաթիվ ներկայացուցիչներ, հավանաբար պատկերացում անգամ չունեին այդ տերմինի մասին…

Մայիսի 25-ին Թատերական հրապարակում տեղի ունեցած «Նիկոլ Փաշինյանի կողմնակիցների և Ռոբերտ Քոչարյանի հակառակորդների» միտինգը ցուցանշական գտնվեց ոչ միայն սակավաթվությամբ, այլև առաջին հերթին՝ ելույթ ունեցողների սկանդալային հայտարարություններով։

Ինչպես նշել է Ղարաբաղի Ազգային անվտանգության ծառայության նախկին տնօրեն Արշավիր Ղարամյանը, առաջին անգամ է, որ Արցախի իշխանությունները պաշտոնապես չմասնակցեցին Հայաստանում Առաջին Հանրապետության օրվան նվիրված տոնական միջոցառումներին։

«Գողը գոռում է՝ բռնե՛ք գողին» հանրահայտ ճշմարտությունը հերթական անգամ գտավ իր փայլուն, թեև սաստիկ գարշահոտող հաստատումը անցումային արդարադատության հարցով խորհրդարանական լսումների ընթացքում։ Թվում էր, ով՝ ով, բայց Հայոց համազգային շարժման ներկայացուցիչները, որոնք ժամանակին այնպիսի փակուղի քշեցին երկիրը, որ առ այսօր ելքը չի երևում, պետք է պապանձվեն ու լուռ նստեն իրենց բներում։ Բայց, դատելով մամուլի հրապարակումներից, արտախորհրդարանական բոլոր ուժերից հենց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի զինակիցներն իրենց ցուցաբերեցին որպես, փորձագետների մեծամասնության կարծիքով՝ բավական կասկածելի ու վտանգավոր այդ նախաձեռնության առավել ակտիվ կողմնակիցներ։

«Ես տեսնում եմ այն ուժերի ակտիվացումը, որոնք փորձում են թուլացնել Հայաստանի և Արցախի փոխադարձ կապը»,- «ԳԱ»-ին տված հարցազրույցում հայտարարեց ՀՀ ԱԺ պատգամավոր, «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության քարտուղար Արման ԱԲՈՎՅԱՆԸ։

ՀՀ ԱԺ-ում լսումներ տեղի ունեցան անցումային արդարադատության խնդիրների վերաբերյալ։ Համաձայն օրակարգի, հիմնական զեկույցով հանդես եկավ այդ ինստիտուտի ամենահայտնի և մեջբերվող կատաղի պաշտպաններից մեկը՝ Ռուբեն ԿԱՐԱՆԶԱՆ։ Նա որպես փորձագետ աշխատում է Անցումային արդարադատության միջազգային կենտրոնում (ICTJ)՝ Նեպալի, Ինդոնեզիայի, Իրաքի, Պաղեստինի, Լիբերիայի, Գանայի և այլ երկրների իրավաբանների հետ, որոնք մշակում են տվյալ գործընթացի ծրագրերը։

Ցնցումային արդարադատություն «Հեղափոխության 2-րդ փուլ» ձևակերպումը կարծես թե վատը չէր, առնվազն՝ ճշմարտությանը մոտ էր։ Իսկապես մենք ականատեսն ենք դառնում (կամ՝ դառնալու) նոր իրողության։ Խոսքը Հայաստանում այլ պետությունների և այլ շահերի ազդեցության զգալի մեծացման մասին է։

Կառավարության վերջին նիստը և այդուհետ գործադիր իշխանության ներկայացուցիչների ճեպազրույցները կարելի է համարել բավական խորհրդանշական։ Իսկ խորհրդանշում էին դրանք այն, ինչի բացակայության համար կշտամբում են ներկայիս իշխանությանը. գաղափարախոսությունը։ Իրականում հինգշաբթի օրը պարզ դարձավ, որ գաղափարախոսություն կա, պայմանականորեն այն կարելի է բնորոշել խորհրդային հանրահայտ հիթի տողով՝ «մենք ծնվել ենք, որ հեքիաթը դարձնենք իրականություն»։ Ճիշտ է, այստեղ կա մի կարևոր շտկում։ Իշխանությունը պարզապես իրականություն է անվանում հեքիաթը։

Ապրիլի 10-ին Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտում տեղի ունեցան լսումներ՝ նվիրված արցախյան Մարաղա գյուղում զանգվածային կոտորածի 27-ամյակին, որտեղ, հիշեցնեմ, ադրբեջանական ԶՈՒ ստորաբաժանումները ամենագազանաբարո միջոցներով մի քանի ժամում սպանեցին մոտ 50 խաղաղ բնակիչների և նույնքան էլ պատանդ վերցրեցին։