ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյանը գրում է.

«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Ճակատագրի հեգնանքով, 2020 թ. պատերազմը սկսվելու օրը` սեպտեմբերի 27-ին, Հայաստանում չէր պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանը. նա գտնվում էր Եվրոպայում:

Հայաստանը տիեզերագնացության ողջ պատմության ընթացքում այդպես էլ տիեզերագնացներ չի ունեցել, սակայն այս ոլորտին տվել է մասնագետներ, որոնք մեծ ավանդ են ունեցել տիեզերքի նվաճման գործընթացում։ Իսկ թե ինչ են ներդրել և ինչպես՝ ներկայացնում ենք ստորև։

«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Երեկ առավոտյան տեղեկացանք, որ ադրբեջանցիները մտել են Սիսիանի Բնունիս համայնք, թակել Գասպարյանների դուռը: Սիսիանի ոստիկանները հաստատեցին լուրը, սակայն ողջ օրը իրավապահները լռեցին, և պարզ չդարձավ, թե ինչպես են նրանք շրջանցել մեր սահմանապահներին, եղե՞լ են սահմանապահներ։

Ավելի քան երեսուն տարի, Վայոց ձորի մարզի Աղնջաձոր գյուղում արտաքին լուսավորություն չի եղել: Բնակիչներն ստիպված են եղել համակերպվել մթության մեջ ապրելու պայմաններին: Փողոցային լուսավորության՝ ամբողջովին նոր ենթակառուցվածք ստեղծելու հարցում համայնքին աջակցել են Վիվա-ՄՏՍ-ն ու Վայրի բնության և մշակութային արժեքների պահպանման հիմնադրամը (FPWC): Ծրագրի առաջին փուլն այստեղ իրականացվել է 2019 թվականին: Տեղադրվել է 38 LED լուսարձակ, լուսավորվել է գյուղի գլխավոր փողոցը՝ Մարտունի-Գետափ միջպետական նշանակության ավտոճանապարհը (1450մ):

ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյանը գրում է.

Մհեր Սահակյանի արարքում խուլիգանությունը (որպես օբյեկտիվ երևույթ) և խուլիգանական դրդումը (որպես սուբյեկտիվ երևույթ) ի սպառ բացակայում է, իսկ հարվածը հասցվել է անհրաժեշտ պաշտպանության նկատառումով։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է Մհեր Սահակյանի փաստաբան Ռուբեն Մելիքյանը։

Սյունիքի մարզոսւմ ընդհանուր առմամբ արոտավայրերի խնդիրներ կան, միայն Տեղ գյուղում չէ, որ խնդիր կա: Այս մասին News.am-ի հետ զրույցում ասաց Գորիսի անվտանգության խորհրդի համակարգող Արթուր Ղոջաբաղյանը՝ անդրադառնալով ադրբեջանական ներխուժումներից հետո մարզում ստեղծված իրավիճակին:

1996 թվականի հուլիսին հայ հասարակությունը ցնցեց բժշկական ինստիտուտի 19-ամյա ուսանող Իոսիֆ Աղաջանովի սարսափելի սպանությունը։ 1996 թվականի վերջին դատարանի որոշմամբ սպանվածի համակուրսեցի Մհեր Ենոքյանը և նրա ընկեր Արամ Հարությունյանը մեղավոր ճանաչվեցին և դատապարտվեցին 15 տարվա ազատազրկման, Ենոքյանը՝ գնդակահարության՝ որպես սպանության կազմակերպիչ։ Գործի նյութերի համաձայն՝ հանցակիցները մանրակրկիտ նախապատրաստվել են սպանությանը, հանցագործությունը կատարելուց հետո թաքցրել են մարմինը, սպանվածի ծնողներից պահանջել 20 հազար դոլար: Հայաստանի կողմից մահապատժի մորատորիում հայտարարելուց հետո Ենոքյանի պատիժը փոխարինվել է ցմահ բանտարկությամբ։ Ի տարբերություն 15 տարվա ազատազրկման դատապարտված Արամ Հարությունյանի՝ Ենոքյանը ոչ դատավարության ընթացքում, ոչ էլ դրանից հետո իր մեղքը չի ընդունել և չի զղջացել: Նա երկու անգամ փախել է կալանավայրից (2004 և 2009 թվականներին)։