Բաքվում հայերի ցեղասպանության 34-րդ տարելիցն առանձնահատուկ է. իր բազմադարյա պատմության մեջ առաջին անգամ հայկական Արցախը մնաց առանց հայերի։ Կարելի է ներկայացնել տասնյակ և հարյուրավոր փաստեր, վկայություններ, մեջբերումներ, գնահատականներ, հայտարարություններ և զեկույցներ այն մասին, թե ինչ էր կատարվում Բաքվում 1988թ. հունվարի 13-20-ին, և գործնականում դրանցից յուրաքանչյուրը կաթվածահար կանի ցանկացած նորմալ մարդու երևակայությունը իրադարձությունների բացարձակ աննորմալությամբ։ Կարելի պարզապես փաստել. 1988-1992 թթ. նախկին Ադրբեջանական ԽՍՀ-ից բռնի տեղահանվել է ավելի քան 500 հազար հայ։
Իսկ կարելի է մեջբերել ընդամենը մեկ նախադասություն, որ իր օրագրում գրի է առել ռուս պոետ Դավիդ Սամոյլովը 1990 թվականի հունվարի 18-ին. «Ցնցում է Ադրբեջանի վայրենությունը»։