«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Միշելի, Ալիևի և Փաշինյանի բրյուսելյան հանդիպման, ՌԴ ԱԳՆ հայտարարության և Ադրբեջանի արձագանքի, Արցախում սկսված համաժողովրդական նոր շարժման վերաբերյալ մեկնաբանությունների հեղեղի մեջ գլխավորը կարող է վրիպել աչքից: Ցանկալի չէ։
Երկու լուր. մեկը՝ մեծ, մյուսը՝ փոքր: Մեծ լուրն այն է, որ ի սկզբանե հուլիսի 21-ին նախատեսված Ալիև-Միշել-Փաշինյան հերթական հանդիպումը տեղի կունենա ավելի շուտ՝ հուլիսի 15-ին: Այդ մասին կառավարության նիստում հայտարարեց ինքը՝ Փաշինյանը։
ԱՄՆ Պետդեպարտամենտի մամլո ծառայության ղեկավար Մեթյու Միլլերն օրերս հայտարարեց, թե ԱՄՆ-ը առաջվա պես հույս ունի, որ համաձայնությունը Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև հնարավոր է և սպասում է բանակցությունների շարունակությանը։ Դե, իսկ Նիկոլ Փաշինյանը կառավարության վերջին նիստում նշեց, որ խաղաղության պայմանագիրը պատրաստ չէ ստորագրման։ Հայտարարեց շատ հոռետեսաբար, և կարծում ենք, տվյալ հարցում արժե նրան հավատալ։ Առավելևս, որ Սպիտակ տան ներկայացուցչի ձևական լավատեսական հայտարարությունը նույնպես ավելի շուտ նման է նույնպիսի հոռետեսության դիվանագիտական շրջանակման։
Մեկ օր։ Ճիշտ այդքան ժամանակով Բաքուն թույլ տվեց Հայաստանից գազի մատակարարումն Արցախ։ Իսկ հետո նորից փակեց կափույրը։ Այդպիսի խաղ՝ մուկն ու կատու։ Ասել է թե՝ ինչ ուզում եմ, անում եմ, ընտելացեք։ Իսկ այդ ժամանակ Երևանում իշխանության քարոզիչները բոլորին վախեցնում են նոր պատերազմով և կոչ անում չսադրել Ադրբեջանին։ Կարելի է կարծել, թե անցյալ տարվա սեպտեմբերին Հայաստանի դեմ Ադրբեջանի ագրեսիան սաստիկ սադրել էինք։
Անգլոսաքսոնական հատուկ ծառայությունների հետ Փաշինյանի կառավարությունում պատասխանատուն՝ հանրապետության ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը մեկնեց Վաշինգտոն՝ հանդիպելու ԱՄՆ նախագահի ազգային անվտանգության գծով խորհրդական Ջեյք Սալիվանի հետ, իհարկե, բնավ ոչ նրա համար, որ նշի Ամերիկայի անկախության օրը։ Եվ հանդիպի ոչ միայն Ջեյք Սալիվանի հետ…
Միայն չափազանց ալարկոտն այսօր չի խոսում այն մասին, որ Բաքուն ռազմական գործողություն է նախապատրաստում Արցախի դեմ։ Ինչպես Ադրբեջանում են ասում՝ Արցախի պաշտպանության բանակի դեմ։ Այդ մասին խոսում է Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Զաքիր Հասանովը, առաջարկելով Պաշտպանության բանակին ապակազմավորվել հոժարակամ։ Այդ մասին գրում է ադրբեջանական մամուլը։ Այն մասին, որ Բաքուն այսօր իր գլխավոր խնդիրը տեսնում է հենց Արցախի Պաշտպանության բանակը վերացնելու մեջ, Արցախի խորհրդարանում խոսում է ԼՂՀ նախագահ Արայիկ Հարությունյանը, փաստորեն նախազգուշացնելով…
Այս արևի տակ չի եղել երբեք ոչ մի պատմություն այնքան ողբալի, որքան այն, թե ինչպես Նիկոլ Փաշինյանը «չի հասկանում», թե որն է իր մեղքը։ Իսկ այն մասին, որ ինքը չի հասկանում, վարչապետն ասաց 44-օրյա պատերազմի հանգամանքները քննող խորհրդարանական հանձնաժողովի լսումների ժամանակ։ Իբր՝ այո, մարդկայնորեն ինքն այնքան ազնիվ է, որ իրեն մեղավոր է ճանաչում ամեն ինչում, բայց այ, ասում է Նիկոլը, երբ թուղթ ու գրիչ է վերցնում և ուզում կոնկրետ գրել, թե ինչում է ինքը մեղավոր, ոչինչ չի ստացվում։ Որովհետև, ազնիվ աչքերը հառած ասում է Նիկոլը, ոմանք իրեն մեղադրում են նրանում, որ հանձնել է հողերը, ոմանք էլ՝ որ յուրաժամանակ չի հանձնել...
Նիկոլ Փաշինյանը Չեռնոմիրդինի հայտնի արտահայտության քայլող օրինակն է. «Ուզում էինք, որ ավելի լավ լինի, ստացվեց ինչպես միշտ»։ Փաշինյանի մոտ «ինչպես միշտ» ստացվեց նաև Վլադիմիր Պուտինին ուղղված վերջին հեռախոսազանգի պարագայում։ Երբ Եվգենի Պրիգոժինի «Վագներ» ՄՌԸ-ի հետ կապված ճգնաժամը գործնականում արդեն կարգավորված էր։ Ցուցանշական է, որ «Վագների» ճգնաժամի ակտիվ փուլում Պուտինը հեռախոսային բանակցություններ է ունեցել Բելառուսի, Ղազախստանի, Ուզբեկստանի նախագահների հետ։ Տեղեկացրել է նրանց կատարվածի մասին, իսկ Լուկաշենկոյի հետ՝ պայմանավորվել հետագա քայլերի վերաբերյալ։ Փաշինյանին զանգել, իհարկե, Պուտինի մտքով էլ չի անցել։
Հայաստանի Շիրակի մարզի Ախուրյան համայնքում այսօր ընդգրկված են Շիրակի մարզկենտրոնի՝ Գյումրի քաղաքի շրջակա 35 բնակավայրեր: Համայնքի կենտրոնը՝ Ախուրյան գյուղը միանգամայն կարող է հավակնել նաև քաղաքի կարգավիճակի. այստեղ ապրում է գրեթե 10 հազար մարդ։ Հայաստանում կա այդպիսի երկու խոշոր բնակավայր. Ախուրյանն ու Վարդենիկը։ Ժամանակին նույնիսկ ակտիվ արշավ էր ընթանում Ախուրյանին քաղաքի կարգավիճակ շնորհելու ուղղությամբ։
Օրերս Ռուսաստանում, որին հայ արևմտամետները էքստազի մեջ արդեն հասցրել էին ոչ միայն «մեկուսացնել», այլև «ջախջախել» Ուկրաինական ճակատում և բարեհաջող «թաղել», տեղի ունեցավ Պետերբուրգի հերթական միջազգային տնտեսական համաժողովը, որին մասնակցեցին հազարավոր հյուրեր ավելի քան 130 երկրներից: Պատվիրակություն կար նաև Հայաստանից, մասնավորապես՝ հեռուստաէկրաններին կարելի էր տեսնել երկրի գլխավոր դատախազ Աննա Վարդապետյանի և հանրապետության նախագահ Վահագն Խաչատուրյանի լուրջ դեմքերը։ Պետք է ենթադրել, որ հենց նրանք են Հայաստանի կառավարությունում համարվում համաշխարհային տնտեսական խնդիրների ամենագլխավոր գիտակները։ Ճիշտ է, նախագահը հետո շտապեց Գերմանիա, ըստ երևույթին՝ արդարանալու, որպեսզի չկասկածվի խիստ ռուսամետ տրամադրությունների մեջ։