Մտածել, թե երկիրն այսօր ղեկավարում են մեր ազգային արժեքների և ավանդույթների հետ ընդհանուր ոչինչ չունեցող անարժան մարդիկ, կոպիտ սխալ կլիներ։ Այս նախարարներն ու պատգամավորները չեն ղեկավարում երկիրը։ Նրանց գործունեությունը փոքր-ինչ այլ անվանում ունի։ «Օգտվում են», «կթում»... ստույգ բնորոշումը մենք երբևէ կգտնենք:
Մենք բազմիցս գրել ենք այն մասին, որ իրավապահ մարմինները «նոր Հայաստանում» հլու-հնազանդ գործիքի են վերածվել Փաշինյանի ձեռքում և, իրենց ուղղակի պարտականությունները կատարելու, այսինքն հանցավորության դեմ պայքարելու, քաղաքացիների անվտանգությունն ու իրավակարգն ապահովելու փոխարեն, զբաղված են հիմնականում վարչապետի պատվերների կատարումով, նրա քաղաքական ընդդիմախոսների հետապնդումով և բողոքի ցանկացած ակցիաների ճնշումով։
Ժամանակակից ահաբեկչությունը նույնպիսի խնդիր է, ինչպիսին բնական աղետները կամ քրեական հանցավորությունն է։ Պետությունը շատ բան կարող է հակադրել դրան, բայց երաշխիքներ, որ այն իսպառ արմատախիլ կարվի, չկան ու չեն կարող լինել։ Մենք ապրում ենք մի աշխարհում, որտեղ բացի բնական աղետներից, հրդեհներից, հանցավորությունից, հիվանդություններից, արտադրական և տրանսպորտային վթարներից, կա ահաբեկչություն, որին կարող է բախվել յուրաքանչյուր ոք։ Պատրա՞ստ է արդյոք մեր հասարակությունը դիմակայել ահաբեկչությանը։
Աստվա՜ծ իմ, ում ասես, որ ափ չի նետում նոմենկլատուրային ալեբախությունը: Քայլիր քո համար, հավաքիր այդ խխունջները։ Վերջին շրջանում գնալով ավելի հաճախ է ափին հայտնվում Սփյուռքի հարցերով հանձնակատար Զարեհ Սինանյանը, որն արդեն սկսել է չղջիկ հիշեցնել. շատ է ուզում թվալ և՛ թռչուն, և՛ առնետ։
Կան հեռավոր զարմանահրաշ երկրներ, որտեղ քաղաքացիները մշտապես հետաքրքրվում են իրենց փողերի ճակատագրով: Դե, այ հետաքրքիր է նրանց, որտե՞ղ և ինչի՞ վրա է ծախսվում հարկատուների հավաքած բյուջեն։ Ծախսերի յուրաքանչյուր հոդվածը խոշորացույցով կզննեն, և Աստված մի՛ արասցե, որ իշխանությունները վատնած լինեն իրենց դոլարները կամ եվրոները. կխժռեն առաջիկա ընտրություններում։
Նիկոլ Փաշինյանը, որի համառոտ կենսագրությունը կբավականացներ ութ թրիլերի, իշխանության զավթումից հետո դարձավ, ինչպես հայտնի է, «նոր Հայաստանի» լիարժեք հպարտ քաղաքացի՝ առանց գեթ մեկ իրավական արատի։ Եվ ահա արդեն ավելի քան երկու տարի շարունակ անում է ամեն հնարավորը, որ իր բոլոր քաղաքական ընդդիմախոսները, հակառակը, իրավական բնույթի խնդիրներ ունենան մշտապես։ Արդեն բավական երկար ժամանակ է, ինչ նրա ագրեսիայի հիմնական թիրախներից մեկը ԱԱԾ նախկին տնօրեն, «Հայրենիք» կուսակցության առաջնորդ Արթուր Վանեցյանն է։
Ահա արդեն որերորդ օրն է, ինչ աշխարհի բազմաթիվ երկրներում շարունակվում են բախումները հայերի և ադրբեջանցիների միջև։ Թեպետ, «բախումներ» բառն այստեղ այնքան էլ ճիշտ չէ գործածված. հայերն անցկացնում են բացառապես խաղաղ ակցիաներ՝ բողոքելով Հայաստանի սահմաններին թուրք-ադրբեջանական ագրեսիայի դեմ, իսկ ադրբեջանցիները, եթե նրանց հաջողվում է հասնել քանակական գերազանցության, հարձակվում, նվաստացնում ու ծեծում են մեր հայրենակիցներին, ավերում հայերին պատկանող օբյեկտները, հրկիզում ավտոմեքենաները։ Այդօրինակ դեպքերը նույնիսկ ոչ թե նկարագրել, այլ պարզապես թվարկելն էլ անիմաստ է, քանզի դրանք չափազանց շատ են և տեղի են ունենում, կրկնում ենք, բազմաթիվ երկրներում ու քաղաքներում։
Եթե շախմատ խաղացողն անկեղծորեն համոզված է, որ ինքն ունի դիրքային առավելություն իրականացնելու գրագետ ծրագիր, բավական կասկածելի է, որ նա հանկարծ սկսի զարկել խաղատախտակը մրցակցի գլխին։ Դատելով այն բանից, որ ընդդիմախոսների ամեն քայլից հետո Փաշինյանն անմիջապես ձեռքը գցում է խաղատախտակին, նա ոչ մի ծրագիր չունի։ Իսկ ընդդիմախոսների թիվն ավելանում է երկրաչափական պրոգրեսիայով։ Դա, թեպետ, միանգամայն սպասելի էր. թշնամիներին քառատող Փաշինյանը չպետք է զարմանա, որ հակառակորդների թիվն ամեն անգամ ավելանում է քառապատիկ։
Փաշինյանը, ինչպես հայտնի է, Շիվա աստվածը չէ, ձեռքերն ամեն ինչի համար չեն բավականացնում։ Վարչապետի համար գլխավորն այն է, որ բոլոր լծակներն ու ռեսուրսներն իր ձեռքում լինեն, իսկ պատասխանատվությունը ՝ հարևանությամբ։ Ամեն ինչ ինքնուրույն ղեկավարել ու վճռել, իսկ ձախողումների համար՝ ոլորել նախարարների վիզը։
Հայրենի խորհրդարանի նախորդ կազմն այնքան լավն էր, որ ժամանակին մենք նույնիսկ մի քիչ անհանգստանում էինք. ներկայինս այդքան զորություն կունենա՞, կցուցաբերի արդյոք բավարար մակարդակ: Բայց մտավախությունները, ինչպես պարզվեց, զուր էին։ Փաշինյանը կարողացավ ԱԺ կազմում ընտրել մտքի կատարյալ տիտաններ։ Եվ այդ տիտաններն ահա արդեն մեկուկես տարի շարունակ շատրվանում են իրենց եռացող մտավոր ջուրն ազնվաբարո ազգաբնակչության վրա։ Իսկ վերջին օրերը մեզ նոր գիտելիքներ պարգևեցին պատգամավորական կորպուսի մասին. դե, չէինք ասի, թե բացարձակ նոր, իհարկե, բայց շա՜տ արտահայտիչ։