Թվում էր՝ պատերազմի հետևանքների դիվանագիտական մեղմման ամենակարճ ճանապարհը պետք է լիներ մեր կողմից Արցախի կարգավիճակի և ճանաչման մասին խոսույթ բացելն ու այն թմբկահարելը։ Պարզվեց՝ այն հետաքրքրում է գրեթե բոլորին՝ բացի մեզնից։ Ամերիկացի կոնգրեսականներից մինչև ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպան, Ֆրանսիայի նախագահից մինչև Փարիզի քաղաքապետ, ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցչից մինչև ռուս քաղաքագետներ՝ բոլորը խոսում են Արցախի վերջնական կարգավիճակի կարևորության մասին։ Իսկ Երևանի գերեզմանային լռությունն Արցախի միջազգային ճանաչման հարցում շարունակվում է։

Իրավիճակը, որում այսօր գտնվում է Հայաստանը՝ հատկապես 44-օրյա պատերազմից հետո, և մասնավորապես, կապիտուլյացված ռեժիմի դիլետանտական ու անպատասխանատու կառավարման պայմաններում, ստիպում է մտածել նախ և առաջ կենսական անհրաժեշտության հարցերի շուրջ:

Հայտարարությունների ու դրանց հաջորդող հերքումների անվերջանալի հեղեղը պետության՝ որպես այդպիսին, բացակայության ակնհայտ ապացույցն է։ Փորձելով ամեն գնով թաքցնել իրական պատկերը և ստեղծել զուգահեռ իրականություն, իշխանությունը տենդագին զբաղվում է ճշմարտության դեֆիցիտի և ճգնաժամի ստեղծմամբ ։ Դրա վերջին օրինակը հարձակումներն են երկրում այսօր գործող միակ կառույցի՝ Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի և անձամբ Արման Թաթոյանի դեմ։ Կամ, իր իսկ խոսքերով ասած, «Հայաստանի Մարդու իրավունքների պաշտպանի վարկաբեկմանն ուղղված արշավը»։

Քաղաքական գործիչ Դավիթ Շահնազարյանը, որը ժամանակին գլխավորում էր ՀՀ ԱԱԾ-ն և զբաղեցնում էր ՀՀ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով դեսպանի պաշտոնը, ամռան սկզբից ի վեր մամուլի հետ չէր շփվում։ Sputnik Արմենիային տված հարցազրույցում նա վերլուծում է տարածաշրջանի աշխարհաքաղաքական իրավիճակը և իրերի դրությունը մեր երկրում։ Զրուցել է Դմիտրի Պիսարենկոն։  

Երկարաժամկետ հեռանկարում 44-օրյա պատերազմի ամենաաղետալի հետևանքը Թուրքիայի ներկայացվածության աննախադեպ մեծացումն է Հարավային Կովկասում, նախևառաջ՝ Հայաստանում և Արցախում։ Ադրբեջանը՝ որպես Թուրքիայի կլիենտ պետություն, իսկ Վրաստանը՝ իբրև թուրքական տնտեսական էքսպանսիոնիզմի ճիրաններում գտնվող երկիր, վաղուց էին նվաճված, անառիկ էր միայն Հայաստանը։ Պատերազմը «շտկեց» այդ բացը և Հայաստանը դրեց թուրքական բացահայտ հարվածի տակ։

Իշխանության ճամբարի պաշտոնյաների և պատգամավորների որոշ հայտարարություններով պետք է զբաղվեն ոչ թե վերլուծաբանները կամ քաղաքական գործիչները, այլ քննիչներն ու հատուկ ծառայությունները։ Համացանցում այսպես են արձագանքել բազմաթիվ փորձագետներ, հասարակական և քաղաքական գործիչներ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Վիգեն Խաչատրյանի վերջին սկանդալային հայտարարություններին, պահանջելով քրեական պատասխանատվության ենթարկել նրան հակապետական քարոզչության համար։

«Հայաստան» և «Պատիվ ունեմ» ընդդիմադիր խմբակցությունները հանդես են եկել Ազգային ժողովի հատուկ նիստ հրավիրելու նախաձեռնությամբ՝ Հայաստանի անվտանգության խնդիրները քննարկելու նպատակով, հայտնել է պատգամավոր Գեղամ Մանուկյանը երեքշաբթի օրը՝ ԱԺ պաշտպանության և անվտանգության մշտական հանձնաժողովի նիստում: Ասենք, կասկածի նշույլ անգամ չկա, որ նիստը իրավունքի ուժով կգումարվի, բայց իշխանության խմբակցությունն ու կառավարությունը կձախողեն այն. առաջինը՝ քվորում չապահովելով, երկրորդը՝ ոլորտների համար պատասխանատու անձանց բացակայությամբ։

Կապիտուլյանտի օրակարգերը պարզից էլ պարզ են. Ա) Հասարակության սոցիալապես խոցելի խավերի մոտ ստեղծել փողի, կեղծ խաղաղասիրության, ինչպես նաև ազերիների հետ բաց ճանապարհների պատրանք ու դատարկ սպասելիքներ.

Պատերազմից մեկ տարի անց թշնամու հետ շփման գծի հաճախակի փոփոխությունները, մեր շարունակական նահանջները տեղերում, սեփական դիրքերից, հենակետերից, բարձունքներից, բլուրներից, արոտավայրերից ու խոտհարքներից հրաժարումը ոչ միայն չեն նպաստում խաղաղության մթնոլորտի ստեղծմանը, այլև ավելի են մոտեցնում նոր ագրեսիան՝ Բաքվի համար շատ ավելի ձեռնտու և նվազ կորստաբեր պայմաններում։