Երևանի նախկին քաղաքապետ Հրաչյա Սարգսյանին պաշտպանության նախարարի տեղակալ նշանակելը Հայաստանի իշխանությունների հերթական, մեղմ ասած, արտառոց որոշումն էր: Բանակային ոլորտից հեռու մարդը նշանակված է խիստ պատասխանատու ռազմաքաղաքական պաշտոնի։

Սպառազինության մատակարարման ոլորտի ձեռներեց Դավիթ Գալստյանի գործը տարիների ընթացքում ստացավ քաղաքական դրդապատճառներով հալածանքի բնույթ: Հայտնի է, որ 44-օրյա պատերազմի ընթացքում նրա մատակարարած Օսա-ԱԿ հրթիռային համակարգերով խոցվել է թշնամու 88 ԱՕԹՍ: Համակարգի 1 հրթիռի արժեքը մոտ 5 հազար դոլար է, իսկ խոցված ԱՕԹՍ-ների արժեքը՝ 150-200 հազար դոլար։ Գալստյանը («Պատրոն Դավո») բռնաճնշումների է ենթարկվում ՀՀ նախկին ղեկավարների հետ սերտ կապերի համար։ Երկրորդ պատճառն այն է, որ նա մարմնացյալ հերքումն է փաշինյանական այն թեզի, թե Հայաստանին զենք չեն վաճառում, իսկ երրորդ՝ գլխավոր պատճառը կապված է նրա հետ, որ Փաշինյանը զինաթափվում է «խաղաղության դարաշրջանի» մոտենալուն զուգընթաց, իսկ առավել համոզչության համար Ալիևին է ներկայացվում որոշակի շրջաններում լայնորեն հայտնի «Պատրոն Դավոյի» կալանավորումը…

Մենք նեկրոնոմիկայի իրականության մեջ ենք՝ մեռած բարքեր, մեռնող հասարակություն, մեռնող սկզբունքներ, մեռնող արժեքներ և այլն. այս մասին իր հոդվածում գրել է Այլընտրանքային նախագծեր խմբի անդամ Վահե Հովհաննիսյանը:

Արտակ Զաքարյանը ֆեյսբույան իր էջում գրել է․ «Ի՞նչ է նշանակում «…ՄԵՆՔ ՄՏՆՈւՄ ԵՆՔ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՄԻ ՇՐՋԱՓՈւԼ, ՈՐՏԵՂ ՊԵՏՈւԹՅՈւՆ ՈւՆԵՆԱԼՈւ ՄԵՐ ԿԱՄՔԸ ՊԻՏԻ ՄՆԱ ԱՆՍԱՍԱՆ»: Սա Հայաստանի Հանրապետությանը և նրա յուրաքանչյուր քաղաքացուն սպառնացող պաշտոնական ահազանգ է:

Նիկոլը «Եվրոնյուզին» տված հարցազրույցում մի քանի օր առաջ հայտարարեց, թե Ալիևը Ադրբեջանի ժողովրդի ընտրված ներկայացուցիչն է, գրել է ռազմական փորձագետ Կարեն Վրթանեսյանը։ Վրթանեսյանն ընդգծել է, որ Ալիևը բռնապետ է, որն իշխանությունը փաստացի ժառանգաբար է ստացել։ Ադրբեջանում 2000 թվականից այս կողմ բոլոր ընտրությունները կեղծվել են։

120 հազար մարդ շրջափակման մեջ է արդեն ավելի քան կես տարի։ Զուրկ գազից, էլեկտրականությունից, վառելիքից, դեղորայքից, մանկական սննդից, սննդամթերքից և հիգիենայի միջոցներից.... Եվ ի՞նչ։ Բազմաթիվ կոչեր Բաքվին, որոնք ոչ մի արդյունքի չեն հանգեցնում։ Այո, հասկանալի է, պատերազմ է ընթանում Ուկրաինայում... Բայց նույնիսկ հաշվի առնելով պատերազմը՝ 120 հազար մարդու ոչնչացման կամ պատմական հայրենիքից նրանց վտարման միջազգային հանրության տված քարտ-բլանշը եզակի իրավիճակ է։

«ՀայաՔվե» նորաբանությունը բառացի նշանակում է «հայության ձայն»: Դա, ըստ էության, Արցախի ինքնորոշման մերժումը և Հայոց ցեղասպանության նշանակության նսեմացումը քրեականացնող օրենքի նախագիծ է, որը կյանքի է կոչվելու Հայաստանի քաղաքացիների ստորագրահավաքի, այսինքն՝ վերջիններիս ազատ կամարտահայտության միջոցով: Զուտ քաղաքացիական նախաձեռնությամբ մարմնավորվող սույն իրավակարգավորումը մեզանում կիրառվում է առաջին անգամ: Թերևս՝ դրանով կարելի է բացատրել «ՀայաՔվե»-ի նկատմամբ ինչպես իշխանական, այնպես էլ հանրային որոշակի շրջանակներում առկա անհամարժեք վերաբերմունքը:

Ստեփանակերտի և Բաքվի միջև ուղիղ բանակցությունների թեման, որը համառորեն առաջ է մղում Փաշինյանի ռեժիմը՝ ամեն կերպ նիջրպետվելով Արցախի ճակատագրին որևէ մասնակցությունից, հուլիսի 31-ին հանկարծ կոնկրետ ուրվագծեր ստացավ։ Տիգրան Պետրոսյանը, որը վերջին ամիսներին բավական ակտիվորեն ներկայանում է «դեսիժն մեյքերի» (որոշումներ կայացնողի) դերում, անսպասելիորեն հայտարարեց օգոստոսի 1-ին Արևմուտքի միջնորդությամբ Բրատիսլավայում նախատեսված հանդիպման ձախողման մասին, որից ադրբեջանցիներն առանց որևէ բացատրության հրաժարվել են։

Կեղծ խաղաղությամբ քողարկված այս դավադրությունը վաղուց ծառացել է Նիկոլի տխրահռչակ կառավարության առջև: Տարածաշրջանային խայծը կուլ տված կապիտուլյանտը, շարունակում է անհույս թփրտալ` օրեցօր ավելի ծանր ու մշուշոտ դարձնելով հայ ժողովրդի ապագան: Լիահույս չեմ, որ կառավարիչների խմբակում բոլորն են հասկանում պահի լրջությունն ու պետականության կորստի իրական վտանգը: Սակայն չհասկանալը, նրանց չի ազատելու անձնական պատասխանատվությունից: